Glover-recensie (Xbox Series X|S, PlayStation 5, Switch en pc)

If Bubsy heeft ons iets geleerd over de videogame-industrie, en dat is dat douche games krijgen vaak meer kritische aandacht en genereren genoeg negatieve publiciteit om een ​​vervolg te krijgen of, in sommige gevallen, een nog slechtere haven. Neem handschoenmaker, bijvoorbeeld; de oorspronkelijke incarnatie ervan was nooit een   platformspel om mee te beginnen, maar het had genoeg van een lauwe fanbase om het de voorwaartse impuls te geven die nodig is om een ​​spirituele opvolger en port te bedenken. En dat is wat ons tot deze review brengt: het feit dat een kleine fanbase collectief heeft besloten om handschoenmaker een platform om zijn gemoderniseerde imago op consoles en pc te laten ontkiemen. Zijn we Happy erover? We twijfelen, maar net als alle anderen in de community zijn we ook net zo verward over het feit dat het überhaupt hier is. Toch — in ieder geval niet Bubsy.

Sprekend vanuit het hart, handschoenmaker is niet zo heel anders dan Bubsy. En hoewel dat niet bepaald lovend is over de handpop en zijn levendige thuishaven, is een gezelschap dat gewoon goed voelt. Het past ook in een breder spectrum van platformgames—Krokodil, Super Monkey Ball,  en  Banjo Kazooie, bijvoorbeeld. Het is dit was van borrelende platform-puzzelhoofdstukken die handschoenmaker vond voor het eerst zijn draai. Deed het verkopen goed in de gekozen markt? Eh, het was geen verschrikkelijk lancering; integendeel, verschillende publicaties prezen veel van de kenmerkende eigenschappen ervan, waarbij PC Zone zelfs zo ver ging om te zeggen dat het "goed, schoon, onschadelijk plezier was in redelijk 3D-gerenderde landschappen." Maar dat was slechts één kant van de medaille; PC Zone gaf het later een 56, bewerend dat het niet "bijzonder interessant" was. En raad eens? Dat dezelfde game heeft zojuist een poort gelanceerd.

Als de handschoen past…

Om het helemaal duidelijk te maken: niet. Nee, wat jij hebben hier is, helaas, een soort schaamteloze grap—een twijfelachtige geldgreep die niet veel doet om de problemen te verhelpen die de originele versie teisterden. Oh, handschoenmaker is er allemaal, net als de gezonde, op het gezin gerichte levels en de opgepoetste puzzels, maar dat geldt ook voor de bugs en andere technische fouten die een douche port. Het is een beetje een mengelmoes, als het al iets is, want het slaagt erin om een ​​aantal dingen goed te doen: de implementatie van verschillende van zijn oorspronkelijke kenmerken en mechanismen, zo trouw mogelijk aan de bron. Het brengt echter ook veel van die slordigere aspecten met zich mee die ooit het origineel ontmantelden en het van zijn glorie beroofden, zoals een gebrek aan technische verfijning, en niet te vergeten een hoop audiovisuele bugs en andere halfbakken zenuwen.

handschoenmaker is geen douche game. Het is echter geen geweldige port, omdat het niets strikt goed doet om de heropleving van zijn label te rechtvaardigen. Als dit 2025 jaar geleden was geschreven, had ik natuurlijk iets anders gezegd; ik zou natuurlijk veel van de functies hebben geprezen en lovend hebben gesproken over de geavanceerde mogelijkheden voor die tijd. Helaas, dit is 1999 — en we zijn een beetje sceptischer over dingen dan we in XNUMX waren. En het is om deze reden dat ik het gebrek aan verfijning niet zomaar kan negeren en het kan overladen met eindeloze lof. De waarheid is dat er hier niet veel gebeurt, en het roept de vraag op of de makers de moeite hebben genomen om herbouwen of als ze genoegen namen met het knijpen in de uier in ruil voor nostalgievoer en een snelle winst.

Tien punten voor nauwkeurigheid

Glover speelt als een ouderwets platformspel; mechanisch gezien is het voelt zich traag en houterig, en het doet ook niet echt veel om je te laten denken dat het een grote prijs verdient. Net als zijn voorganger bestaat het spel voornamelijk uit het navigeren door verschillende overduidelijk levendige biomen, het rollen van de betrouwbaar bal rond verschillende variaties van raadselachtig terrein, en het verzamelen van een vreemd item of het scoren van een incidenteel punt in een toegewezen hoeveelheid tijd. Om dit doel te bereiken, Glover is, als er al iets is, een waar testament aan de voorvaderen van vroeger. Is het altijd een vermakelijke ervaring? Eh, het heeft zijn momenten, en het is niet bepaald een gebrek aan nostalgiefactor, trouwens. Echter, vanwege verschillende kleine problemen met de audiovisuele eigenschappen, is het niet altijd mogelijk om en geniet van deze momenten. En vervelend genoeg doet de port ook niet veel om deze tekortkomingen te compenseren.

Vonnis

handschoenmaker was nooit een douche spel; het was eigenlijk een geweldig spel — in 1999Maar de tijden zijn inmiddels veranderd en een moderne versie heeft zeker behoefte aan meer om de thuiskomst van zijn fans te rechtvaardigen dan een simpele herhaling van zijn kartonnen uitsparingen. Helaas zijn de meeste dingen die maken een gemoderniseerde poort ontbreekt hier in de pot, en het is hierdoor dat er gewoon niet te zeggen is welke de beter optie. Simpel gezegd, als je nog een oude Nintendo 64 hebt liggen, dan kun je net zo goed bij het voer blijven en je tijd besteden aan de bron, want de laatste versie zal waarschijnlijk niet anders zijn of beter presteren dan de eerste. Maar goed, het is een port waar we het over hebben — dus misschien is dit wel te verwachten op dit punt.

Om het voor de hand liggende te zeggen, handschoenmaker is ongelooflijk verouderd — maar er is wel degelijk een markt voor dit soort dingen, ook al worden ze vaak ontsierd door een hoop slechte componenten. Hoewel de port niet zo verfijnd is als de onlangs opgeknapte versies van Spyro or Botsing, it is een authentieke weergave van zijn voorvader — en dat is op bepaalde manieren een goed teken. Het had echter ook de kans om veel kapotte bruggen te herbouwen en een aantal van zijn eerdere wreedheden in een gemoderniseerd staat — maar het koos ervoor dat niet te doen. En ik denk dat dat de reden is handschoenmaker schiet tekort om een ​​perfecte opvolger te zijn. Zeker, het is een accurate weergave van zijn verwanten, maar ondanks dat het de ademruimte heeft om beter elementen, koos het ervoor om zijn grootste tekortkomingen te belichten.