Captain Edward vervolgt recensie (PC)

Niets zegt zo'n avontuurlijke roekeloze reis als een tijdreizende kaper die ronddoolt met een semi-automatisch aanvalsgeweer en een onwrikbare liefde voor grove grappen en de frequente zeemansliederen. Als je het nog niet gehoord hebt... uit die één eerder, dan laat ik je voorstellen aan Kapitein Edward vervolgt: een sterk verhaal dat niet per se met de tijd meegaat, maar ervoor kiest om een ​​heleboel ingrediënten in een pot en het houten pootje te doen voor de goede orde. Is het een piraat spel? Goh, ik weet het niet echt zeker – maar het is in ieder geval iets. Het is een radertje met oh zo veel bewegende onderdelen: periodieke veranderingen, twijfelachtige wapens, komische effecten die soms tegenvallen, en een structuur die ik... denken Werkt goed onder zijn eigen gewicht. Maar ja, ik weet het ook niet zeker. Nu ik te veel schetende dolfijnen heb gezien, weet ik gewoon niet meer wat ik ervan moet denken. Hé!

Ik zou me dat graag willen voorstellen Blue Slayer Gaming Ik heb enorm veel tijd gehad met het maken van de cutscenes en het opnemen van het voice-overwerk voor Kapitein Edward. Er zit veel van die puberhumor in die de maker gebruikt om zijn verhaal te vullen – het soort humor dat je bijna zou verwachten te horen op een speelplaats in groep twee – scheten, giechelen en hoofden breken over de meest kitscherige dingen die de doorgewinterde leerling absoluut niet zouden begrijpen. En toch, gezien komedie is een subjectieve kwestie, ik kan mezelf er niet toe brengen om het te temperen Kapitein Edward's enthousiasme voor droogkomische grappen. Het is geen intellectueel spel op welke manier dan ook, en dus, als dat het voer dat het voor je doet, dan wil je misschien je vuursteen ergens anders op richten; het zijn scheten en broederlijke humor die de wind onder je vandaan brengen deze zeilen, vriend.

Flintlock & Scheetvoer

Om het voor de hand liggende te zeggen, Kapitein Edward is niet je gebruikelijke piraten-gebaseerde first-person shooter à la Sea of ​​Thieves. Het is een beetje meer gimmicky dan dat – kinderachtig, zou je kunnen zeggen, maar desalniettemin even vermakelijk. Het is een spel dat draait om de titelheld – een tijdreizende held die zich door verschillende tijdsperiodes kan bewegen en, nou ja, piratenachtige dingen kan doen. Is er een verhaal? Misschien, hoewel ik het nog steeds niet helemaal zeker weet, aangezien het grootste deel van de game zich afspeelt in een reeks tussenfilmpjes die weinig tot geen context of doel bieden. Maar zoals ik al zei: scheetgrappen zijn de drijvende kracht achter dit verhaal, dus ik kan niet zeggen dat ik echt verbaasd ben over het gebrek aan plotpunten.

There is een beetje gameplay om mee te werken, wat geweldig is. Maar ik zou ook liegen als ik dat zou zeggen. Kapitein Edward is een spel-spel, en geen excuus om zijn mandje te vullen met vreemde en wonderlijke tussenfilmpjes die de gemiddelde idioot ongetwijfeld hilarisch zou vinden na een paar pinten grog en een pakje citroenen. En begrijp me niet verkeerd, het doet Het spel heeft zijn eigen ironische momenten, maar het is ook een game die geniet van zijn eigen domheid en gebrek aan serieusheid, dus het is bijna vanzelfsprekend, eerlijk gezegd. Ik zeg niet dat het voorspelbaar is, maar het bevat wel die eentonige humor waar slechts een select groepje mensen van zou genieten en om zou lachen. Voor mij, nou ja, ik moest er gewoon om lachen hoe slecht het allemaal was – maar ik denk dat dat juist de bedoeling was.

Schedel & Kaal

Terug naar de gameplay — eh, het is redelijk, hoewel niets bijzonders of spannends, verre van verkwikkend. De wereld waarin je rondreist is ongelooflijk barebones – uitgestrekte open gebieden met weinig tot geen ingewikkelde details, of het nu om barebones of barebones gaat – en slechts een paar dingen om te doen. Er is een beetje gevecht (begin daar maar niet over) en een handvol fetch-quests die voornamelijk bestaan ​​uit verkenning en detectivewerk. De game zelf is echter grotendeels lineair: praat met één NPC om een ​​tussenfilmpje te ontgrendelen en ga dan door naar de volgende voor – je raadt het al –ander “verhaal” en een kans om het verhaal in de juiste richting te sturen.

Kapitein Edward heeft niet de meest spectaculaire graphics ter wereld, noch levert het een heldere audiokwaliteit die een verder middelmatige C-klasse adventure game naar een hoger niveau zou tillen. Het is eerder een project uit passie – de eerste poging van een ontwikkelaar om iets op tafel te leggen met de basiselementen van een instap-engine. Toch kan ik Blue Slayer Gaming niet anders dan bewonderen voor hun poging in het duister. Daar zitten wel een paar extra punten bij.

Vonnis

Kapitein Edward brengt me terug naar die vroege Gary's Mod dagen – een tijdperk dat werd gevoed door twijfelachtige ideeën, structuurloze sandbox-ontwerpen, gerepliceerde assets en slordig voice-overwerk. Ik denk dat het, alles bij elkaar genomen, een bewijs is van het feit dat zelfs de slechtste games... nog erg leuk om te spelen. Toegegeven, het is niet het beste spel ter wereld, en de humor is ook niet... altijd is een schot in de roos, maar dat wil niet zeggen dat de fans van vóór de puberteit er geen lol aan zullen beleven.

Ik zal er niet omheen draaien en doen alsof Kapitein Edward barst van de stuurboordzijde met alle kenmerkende schatten van een memorabel piratenspel, want het mist zeker een hoop belangrijke elementen – een boeiend verhaal, diepgaande vuurgevechten en humor die zowel coherent als verteerbaar is, om maar een paar van de tekortkomingen te noemen. En toch, voor slechts een paar dollar, betrap ik mezelf erop dat ik misschien, gewoon... kan zijn, het is net genoeg om even in de stemming te komen.

Zoals ik eerder zei, Kapitein Edward is niet zozeer een spel-spel als wel een flipboek met komische schetsen. Het heeft de gameplay-elementen zeker, maar ik zou niet zeggen dat het meer een first-person shooter is dan een Souls-achtig. Het punt is dat er niet veel is om je tanden in te zetten, dus als je per se de golven van een open-world piraten-RPG wilt trotseren, let dan op mijn waarschuwing voordat je je vuursteengeweer opzet: dit schip van Blue Slayer Games kan niet verder van de zee liggen. Als je hier vrede mee kunt sluiten, dan zul je misschien wel genieten van een stukje...wat het ook is.