Palia-recensie (pc)

Ik zal eerlijk tegen je zijn: landbouw is niet mijn sterkste kant. Schrap dat maar, landbouw landbouw Maar dat is niet mijn sterkste punt: als ik een cent zou krijgen voor elk stuk land dat ik door de jaren heen heb moeten harken en cultiveren, zou ik je waarschijnlijk voor de gek kunnen houden door te denken dat ik, zij het gevoed door naïviteit, een een beetje een hand in het veld. Het blijkt echter dat ik geen grotere boer ben dan een metselaar met krijt. Alleen al om deze reden houden mensen van Hij rookt kwam over als een enigszins bedreigende onderneming, en niet te vergeten een schip dat uiteindelijk de ondergang van wat zou voorspellen zou kunnen hebben was een werkelijk gezellige en enigszins harmonieuze wereld. In mijn ogen was dat niet het geval hoe Ik zou de economische groei ervan kunnen verhogen, maar eerder hoe ik uiteindelijk de wortels ervan zou reduceren tot rook en nevel.

Natuurlijk duurde het niet zo lang voordat ik besefte dat, ondanks dat er een paar uitdagingen tussen de marges lagen, de wereld van Hij rookt was echt niet bedreigend, zoals, at all. Omdat het geen gevecht heeft om mee te werken, of dramatisch verkleinde schuifregelaars om bij te houden, is het spel als geheel niet zo moeilijk om te kraken. En eerlijk gezegd vind ik het vervelend om het te zeggen, maar het woord 'gezellig' is van toepassing op vrijwel elk aspect van het product, en daarvoor ben ik dankbaar. Dit is niet je alledaagse, keiharde RPG, maar eerder een minimalistische open-wereld levens- en landbouwsimulatie die een groot aantal online multiplayer-elementen combineert met de vezels van een generieke sandbox-wereld. Dit is, bij gebrek aan een beter woord, Hij rookt - en het is net op dit moment op de pc aangekomen. Laten we erover praten.

Als het leven tegen zit

Als je er eens goed naar kijkt Hij rookt en dacht dat het leek op de contouren van een alternatieve landbouwsimulatie – geef jezelf dan een gouden ster. Zoals het blijkt, Hij rookt is niet zo heel anders dan zijn soortgenoten, in het feit dat het, conceptueel gezien, in wezen exact hetzelfde portret schildert, met morsen, vlekken, wratten en zo. En ja hoor, er is een enorm stuk land om te verkennen, en, als je het kunt geloven, een netwerk van NPC's, die allemaal een gemeenschappelijk doel delen: klusjes en verzoeken op je schouders witwassen in ruil voor grondstoffen en munten, met waarmee je huizen, gereedschap en een hele reeks gezellige cosmetica kunt bouwen. Nemen elke sandbox-landbouwsim, en je hebt een goed idee van hoe het hier allemaal werkt; Het is niet verwonderlijk dat er speurtochten, recepten voor het maken van recepten en een schat aan opruimmissies zijn om aan te beginnen.

Hij rookt is een beetje een langzame brander, dat is zeker. Maar dan komt dit niet zo ook een grote verrassing, gezien de open benadering en de oneindige rijkdom aan middelen om te snijden, te kneden en te vormen tot, nou ja, alles wat je maar leuk vindt. En dat is eigenlijk wat Hij rookt draait het allemaal om: het benutten van de natuurlijke schoonheid en de vele grondstoffen om nieuwe architectonische ideeën voor de massa te bedenken en uit te spugen. Daar is, vreemd genoeg is er een online multiplayer-optie, alhoewel het niet echt een probleem is, aangezien de sociale functies vrij beperkt zijn en er, afgezien van een van de twee samenwerkingsactiviteiten, gewoon niet zo veel te zien en te doen is. , of zelfs delen, wat dat betreft.

Een langzame verbranding

Het spreekt op dit moment eigenlijk voor zich, maar als je hebben besteedde een aanzienlijke hoeveelheid tijd aan onder meer Paleo dennen, Mijn tijd bij Sandrock, or Palwereld, dan zul je daar ongetwijfeld al volledig van op de hoogte zijn sommige niveau van vooruitgang in een landbouwsimulatie – je moet veel werk verzetten. Nou, hier is ook niet veel anders; je wordt eropuit gestuurd om hulpbronnen te lokaliseren in een van de vele levendige biomen, en krijgt de opdracht om terug te keren met de goederen om een ​​of ander gebouw of werkstation te maken. Het enige probleem binnen Palia, is echter dat bouwen tijd kost – en veel ervan. Een voorbeeld: als je een aanzienlijke hoeveelheid bouwstenen vindt om een ​​huis te bouwen, moet je dat doen terugkeer een paar uur later naar de site om effectief de vruchten van uw arbeid te plukken.

Teleurstellend genoeg kun je niet gewoon doorgaan met de reis en door blijven rijden naar een andere bestemming, aangezien de game je dat af en toe verhindert. Jij blikjeNatuurlijk besteed je je vrije tijd aan het verzamelen van extra middelen die je in een later stadium goed kunt gebruiken, maar als je een lijst hebt met gebouwen die urenlang actief aan het slinken zijn, als minuscule zandkorrels in een zandloper, dan kom je bij Ontdek dat, opruimen of niet, er nog steeds veel is dat je ervan weerhoudt je handen vuil te maken en dieper de wereld in te gaan. En dat stoorde me, eerlijk gezegd, omdat ik diep van binnen gezocht om te zien hoe mijn creaties tot leven kwamen, maar ik miste het geduld om ze geleidelijk te bekijken - en dat bedoel ik ook geleidelijk-ontwikkelen. Dat was het niet heel op dezelfde manier als 'alsof je verf ziet drogen' - maar om eerlijk te zijn was het niet ver weg.

Een kleine stap

Het volstaat om dat te zeggen Hij rookt is een echte, vast langzaam brandend – en dat is prima, zolang je het maar niet erg vindt om urenlang met je duimen te zitten draaien terwijl je spoelt en dezelfde oude bewegingen herhaalt. Op een typische dag in deze wereld zul je merken dat je checklists inlaadt voor een recept van twee, en de wildernis in trekt om de middelen te vinden die nodig zijn om de hamer op de steen te slaan, om zo te zeggen. Gelukkig zijn er ook een flink aantal speurtochten om aan te pakken, wat natuurlijk helpt om de sleur te doorbreken die, eerlijk gezegd, doet wordt een beetje eentonig na slechts een paar korte in-game-dagen. Maar nogmaals, deze speurtochten zijn niet bepaald de moeite waard als het gaat om creatief worden, omdat het min of meer verwaterde versies zijn van de dezelfde doelen die je jezelf toch stelt.

Ik geef toe, het meeste plezier dat ik had tijdens mijn verblijf hier Hij rookt was met zijn algemene meubilair en bouwarrangement, evenals zijn verrassend omvangrijke reeks aanpasbare decorstukken en accessoires. Het kwam, om eerlijk te zijn, een beetje als een schok om zo'n solide hoeveelheid functies te hebben om aan te passen en uit te werken tussen inactieve builds en parttime avonturen. Maar goed ook, want als ik niet iets had gevonden om me tijdens die rustigere uren te laten chippen, dan zou ik naar de uitgang hebben geklauwd en in de hete stoel van een ander, iets interessanter alternatief zijn beland.

Vonnis

Hij rookt Hij heeft duidelijk goede botten, en ik ben niet van plan hem daarvoor neer te schieten. Natuurlijk, het is een beetje generiek, en het doet niet veel meer dan het gemiddelde leven- en landbouwsimulatiespel. Maar het doetverwijderen echter veel van de stressvolle kenmerken van een traditionele RPG, bijvoorbeeld honger, uithoudingsvermogen en de noodzaak om een ​​uitgebalanceerd dieet te volgen. Alleen al om deze reden is het gemakkelijk aan te bevelen Hij rookt voor een nieuwkomer in het genre, omdat het er geen gewoonte van maakt om grote hoeveelheden temperamentvolle karakters en ingewikkelde zoektochtlijnen op te hoesten om een ​​hardere klantenkring aan te spreken. Integendeel, het kiest voor een eenvoudige, heldere en gemakkelijke ervaring die, hoewel soms een beetje repetitief, verrassend goed aansluit bij het gekozen thema.

Ik ben bereid om te geven Hij rookt het voordeel van de twijfel en zeggen dat, aangezien we ons nog in de voorbereidende fasen van de voortdurende ontwikkeling ervan bevinden, er nog veel is om naar uit te kijken. Maar voorlopig kan ik niet zeggen dat ik met ingehouden adem en spanning zit te wachten op het volgende deel van de reis. Begrijp me niet verkeerd, het is een prima spel, maar het bevat geen opvallend materiaal waardoor ik de behoefte voel om terug te keren. En zelfs als ik deed Als ik over twee weken terugga naar de oorsprong van mijn wildste creaties, is de kans groot dat ik nog steeds een paar dagen tekort kom om de fundamenten van mijn nieuwste project op miraculeuze wijze tot leven te zien komen. Het punt is: geduld is een schone zaak, en als er één ding is dat ik heb geleerd van het knabbelen aan de botten van Palia, het is dat ik het blijkbaar niet heb.