Need for Speed ​​Unbound Review (Xbox Series X|S, PS5, pc)

Criterion Games' Behoefte aan snelheid ongebonden heeft de straatrace-scene opnieuw nieuw leven ingeblazen met weer een stadsbreed overnameverhaal van koolstof-, beton- en geldclips. Voor de vijfentwintigste keer heeft EA de cultklassieker race-saga gesteund door het nieuwe hoofdstuk naar Xbox Series X, PlayStation 5 en pc te pushen. En het was natuurlijk niet meer dan normaal dat we een exemplaar verzamelden om het zelf te zien. Of nog belangrijker, om te zien hoe goed het presteerde in vergelijking met het vorige hoofdstuk, Behoefte aan snelheidswarmte. 

Need for Speed ​​Heat 2.0

Eerste indrukken van Behoefte aan snelheid ongebonden vertelde me één ding: Criterion Games heeft duidelijk aandacht besteed aan de basis van Ghost Games voor de game van 2019. Warmte. Zozeer zelfs dat je, als je de twee games naast elkaar zou bekijken vanuit vogelperspectief, er vanzelfsprekend van uit zou gaan dat het om dezelfde game gaat, zij het misschien samengevoegd tot één superbowl vol hipsters, carbon, caramel iced lattes en skinny jeans. Dit wil niet zeggen dat het "lenen" van een of twee elementen niet goed is, hoewel het wel een beetje beledigend leek om te kijken naar wat alleen omschreven kan worden als dezelfde game in een nieuw jasje, maar dan met een paar Roadrunner-geïnspireerde effecten.

Het probleem is dat er niet veel is veranderd nadat ik de tutorial heb doorlopen. Toen ik Lakeshore City binnenkwam als een frisse en uiterst opgewekte wannabe-chauffeur, ging ik meteen terug naar Palm City. Of beter nog, het bracht me terug naar zowat alles Need for Speed spel ooit gemaakt, op misschien een of twee rariteiten na die de formule durfden te doorbreken. Lakeshore City daarentegen was niets bijzonders, en kwam ook niet in de buurt van enkele andere originele concepten uit de serie.

Uiteraard Need for Speed omdat ik een racefranchise ben, had ik nooit verwacht dat het beladen zou zijn met stevige knipsels en krachtige monologen en wat dan ook. Dat gezegd hebbende, had ik wel iets anders verwacht, en geen luie ontsnapping met allemaal dezelfde blauwdrukken als de laatste vierentwintig afleveringen. En dus, wat dat betreft, was ik een beetje teleurgesteld om te omarmen wat ik alleen maar kon opstellen Need for Speed ​​Heat 2.0.

Welkom in Lakeshore City

Het gaat zo: je bent een nieuwe coureur, net op het toneel verschenen en je wilt naam maken. Er is een oude knaller als instapmodel, een dag- en nachtprogramma met diverse straatevenementen, en een heleboel "Heat" die je van je af moet houden. Herken je het? Nou, het zou, want het is in wezen dezelfde basisopzet als de meeste hoofdstukken in de Need for Speed bloemlezing. Was dit opzettelijk, of gewoon onwetendheid van Criterion Games? Wie weet, maar het is duidelijk dat er tijdens de voorbereidende bestuursvergaderingen toch al een paar leerboeken zijn gekopieerd.

Gelukkig is er een voordeel om de ins en outs van te kennen Warmte, en dat is het feit dat je de weg al kent in een ouderwetse kat-en-muis-achtervolging. En wat betreft Ongebonden Zoals het er nu voorstaat, gebeuren deze meestal 's nachts, wanneer de hitte hoog oploopt en de risicofactor verdubbeld is. Hetzelfde verhaal geldt hier, en je primaire doel is om de 5-0 te ontlopen, of om met het geld dat je in de nacht hebt verzameld naar je dichtstbijzijnde safehouse te vluchten.

Evenementen in Ongebonden zijn opgedeeld in twee tijden: dag en nacht. Overdag neem je kleinere evenementen aan voor lagere beloningen, en dwaal je rond om bijbaantjes op te pakken voor kleingeld. Maar 's nachts woon je Meetups bij, waarin je strijdt om hogere prijzen. Het enige verschil tussen de twee is eigenlijk het Heat-niveau, evenals het risico om je opgebouwde winst te verliezen als je wordt betrapt tijdens een achtervolging na de race. Je uiteindelijke doel blijft exact hetzelfde: geld verdienen, auto's upgraden en de lokale legende worden van P̶a̶l̶m̶ ̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶C̶i̶t̶y Stad aan de oever van het meer.

Gameplay

Excuseer het feit dat het verhaal is meestal hetzelfde als voorheen, en je zult merken dat er daadwerkelijk een solide race-ervaring te beleven is Ongebonden. Qua gameplay is het eigenlijk boterzacht en onweerstaanbaar bevredigend – verslavend zelfs. Het driften is perfect, net als de basismanoeuvres en vaardigheden. Maar wat het spel echt bijzonder maakt Ongebonden afgezien van zijn collega's, is het slim gebruik van stripboekachtige beelden die bijna van het scherm springen wanneer je een bepaalde manoeuvre activeert.

Het is een nieuwigheidje, zeker, maar de snoepknallerende neonkunst waar Criterion Games voor heeft gekozen, heeft zeker een aantrekkingskracht. Of het nu was om oplettende fans zoals ik af te leiden van het feit dat de game een beetje aan de lage kant was, ook dicht Warmte is een andere vraag. Hoe dan ook, het werkte, en het gaf de aflevering zeker iets meer dan één been om op te staan.

Hoe dan ook, Ongebonden'Het brood- en botergehalte komt van de nachtelijke evenementen. Gelijkwaardig aan Warmte, Bijna alles wat noemenswaardig is, gebeurt meestal in de schemering, een tijd waarin straatracers wild tekeergaan en agenten in alle uithoeken van de stad opdoemen, op zoek naar een snelle achtervolging. Het zijn momenten als deze die je hart sneller doen kloppen – vooral wanneer je net onder de geblokte vlag staat met $ 30,000 op zak en XNUMX kilometer verwijderd bent van je dichtstbijzijnde safehouse. Op momenten als deze, achtervolgd door een dozijn blauw-witte neonlichten, voelde ik me het meest levendig. En man, ik was meer dan blij om dat gevoel urenlang na te jagen.

Beginners, pas op!

Screenshot van Gaming.net

Ondanks Ongebonden Terwijl ik me constant probeerde te voeden met een heleboel popart-beelden en tenenkrommende oneliners over BBQ-borst, was ik eerlijk gezegd verrast toen ik ontdekte dat de AI eigenlijk sterker was dan in de meeste moderne racegames. Dit wil niet zeggen dat de laagste moeilijkheidsgraad onvergeeflijk moeilijk was of zoiets, maar er was zeker een leercurve waar ik me vanaf het begin aan moest aanpassen. En, zoals in veel racegames, kon ik met één verkeerde beweging vrijwel volledig uitgeschakeld worden, waardoor er niets overbleef dan een deprimerend beeld van wat wazige remlichten in de verte.

Na het voltooien van de proloog leerde ik één ding: als je niet kunt driften of tegemoetkomend verkeer kunt ontwijken met een snelheid van 110 km/u, dan ben je alleen maar op weg naar een mislukking. Het punt is: Behoefte aan snelheid ongebonden is verrassend moeilijk, en een hoofdstuk dat, hoe demografisch verantwoord het ook overkomt, werkelijk is niet voor de beginnende coureur. Het zal je moed op de proef stellen, zoals het mij deed tijdens mijn verhaal over van armoede naar rijkdom, terwijl ik wisselde tussen de laagste en de gemiddelde instellingen.

Maatwerk

Screenshot van Gaming.net

Behoefte aan snelheid ongebonden zit boordevol aanpasbare functies, zowel in de personagecreatiesuite als in de werkplaats zelf. Gelukkig maar, want een racegame zonder een uitgebreid scala aan aanpasbare elementen is niet... werkelijk een racespel. Ofwel, maar misschien niet op hetzelfde niveau als veel moderne games met aangepaste wraps en aanpassingen.

Om te beginnen is er de personagemaker, waarbij je min of meer gedwongen wordt om een ​​standaard hipster te creëren, compleet met pilotenbril, strakke leggings en zelfs een bro-out-emote. Dat is vrij standaard en onvermijdelijk, hoe vaak je ook van model wisselt en door de catalogi bladert. Maar goed, je weet wel – maakt niet uit.

Wat echt belangrijk is, is de voertuigaanpassingssuite, iets wat je krijgt bij de typische moderne werkplaats en de brutale eigenaar die blijkbaar meer weet dan jij ooit zult doen. Nogmaals, dat is standaard en bijna te verwachten op dit moment. Qua aanpassing is het behoorlijk diepgaand en biedt het dezelfde – zo niet meer – niveaus als voorgaande delen. Daarmee bedoel ik dat je kunt kiezen uit een breed scala aan opties, variërend van aangepaste stickers tot finetuning, en zo'n beetje alles daartussenin. Het is er allemaal, en het behoudt vrijwel dezelfde diepgang als voorgaande delen. Need for Speed spellen. En wat dat betreft had ik niets te klagen; Ik zou een auto kunnen bouwen en deze naar mijn smaak kunnen tunen, precies zoals Criterion Games het meteen bedoeld had.

Vonnis

Als je voorbij het feit kunt kijken Behoefte aan snelheid ongebonden is echt gewoon Behoefte aan snelheidswarmte in een geanimeerde stofomslag, dan zul je merken dat dit echt een geweldige racegame is. Gezien het feit dat de franchise zijn dertigste verjaardag viert, is het verfrissend om te zien dat EA's toewijding aan de franchise nog steeds springlevend is. En uiteindelijk is dat eigenlijk alles wat fans van de serie willen: een kwaliteitsracegame, met misschien een paar goede covers en soundtracks.

Begrijp me niet verkeerd, Behoefte aan snelheid ongebonden heeft zijn gebreken, zoals je van elke game in deze tijd mag verwachten. Afgezien van het feit dat het een vrijwel identiek verhaal en dag-/nachtraceregime heeft, is de gameplay nog steeds net zo top als vroeger. En dus kan mijn slotzin eigenlijk maar in twaalf woorden worden samengevat: als je een race wilt, dan... Ongebonden zal één, tienvoudig opleveren.