Choo-Choo Charles recensie (Xbox Series X|S en PlayStation 5)

Als ik eerlijk tegen mezelf ben, zorgt de gedachte aan een brandende locomotief met een grappenmaker op de voorkant voor een behoorlijk verontrustend gezicht. Zijn so verontrustend eigenlijk dat ik niet meer naar Thomas de stoomlocomotief durfde te kijken nadat ik oog in oog kwam te staan ​​met het sadistische vrachtschip, laat staan ​​Percy en de 'dikke' controleur, ook wel bekend onder zijn minder denigrerende naam, Heer Topham Hatt. Maar zoals later bleek, handschoenen moeten aanraken met de trein in de toepasselijke titel Choo Choo Charles was eigenlijk een van de meest intensieve taken die ik ooit heb moeten voltooien – laat staan ​​leren omgaan met de nasleep van het ontslag ervan. Daarvoor zeg ik: bedankt, Two Star Games – ik heb een geheel nieuw kerngeheugen om weg te stoppen in de onderbuik van mijn psyche.

Om meteen ter zake te komen, Choo Choo Charles is zojuist op zijn nieuwste platform gearriveerd, waardoor nieuwkomers die het pc-debuut hebben gemist, feitelijk de kans krijgen om Xbox Series X|S en PlayStation 5 in te halen. En maar goed ook, omdat ik zelf toevallig onder die specifieke paraplu van buitenstaanders viel, en als zodanig was hij van plan zich diep in het door stoom aangedreven rijk te wagen om te zien waar al die ophef over ging. De vraag is: was dat zo? waard het wachten, of was het nauwelijks de moeite waard om een ​​kaartje om te gooien?

Hallo, Charles

Krediet: tweesterrenspellen

Choo Choo Charles nodigt je uit in de bosrijke wereld van een door monsters geteisterde dystopie – een nachtmerrieachtig gat waarin bomen tollen en gieren, en treinen, om een ​​buitenaardse reden, op zichzelf opereren en op jacht gaan naar het vlees en de botten van intuïtieve passagiers. Dit is waar jij, een van de genoemde intuïtieve passagiers, je reis begint – aan boord van een alternatieve route, en op zoek naar een gloednieuwe locomotief die kan wedijveren met die van de gemene Choo-Choo Charles.

Het gaat als volgt: je vriend Eugene heeft om advies gevraagd en is zo ver gegaan om je te vertellen dat een spinachtige locomotief een pandemonium heeft veroorzaakt rond het eiland Aranearum. Als gebaar van goede wil ging u niet alleen op pad studies de eerder genoemde mensetende Thomas the Tank Engine-kloon, maar zorg ook voor een manier om zijn slechte daden tot een duizelingwekkende stop te brengen. Klinkt allemaal nogal eenvoudig op papier, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat een dergelijke taak ook maar enigszins uitnodigend is.

Choo Choo Charles gooit je in de schoenen van ‘The Archivist’ – een dappere avonturier wiens enige doel het is om de plaag van Charles uit te roeien en te voorkomen dat deze de wereld in zijn geheel verteert. Simpel gezegd: Charles is in de war gegaan, en het is aan jou om erachter te komen waarom, en niet te vergeten hoe om zijn plannen om zijn bereik uit te breiden en een nog groter deel van de eilandbevolking te verteren, te verijdelen. Opnieuw, veel makkelijker gezegd dan gedaan.

Iedereen aan boord

Krediet: tweesterrenspellen

gameplay in Choo Choo Charles is opgedeeld in verschillende secties, waarvan het oplossen van puzzels de meest voor de hand liggende is. De doelen bestaan ​​voor het grootste deel uit het zich diep in het dichte bos van het eiland wagen en op zoek gaan naar bijzondere componenten die van pas zullen komen als het erop aan komt, en de altijd verleidelijke ogen van Choo-Choo Charles op je kloppen. gekozen perron.

Om ook maar een deuk in de campagne te maken, moet je bepaalde gereedschappen vinden, waarmee je verschillende upgrades aan boord van je locomotief kunt toepassen. Simpel gezegd: hoe meer upgrades je krijgt, hoe groter je kansen zijn om de ontmoetingen met Charles te overleven. En naar plaatsen Bij dergelijke upgrades moet je eerst het onbekende trotseren door van hut naar hut te sprinten, terwijl je het gefluit van de nabijgelegen slechterik ontwijkt. En het is in deze delen van het spel dat ik, eerlijk gezegd, aan het puntje van mijn stoel gekluisterd zat, zoals elk modern survival-horrorspel. moet. Het was er allemaal, en die gedurfde pogingen om een ​​belangrijk onderdeel terug naar mijn locomotief te slepen terwijl ik een paar honderd meter van het vleesarme treinstel verwijderd was, waren op zijn zachtst gezegd volkomen gruwelijk.

Toegegeven, Choo Choo Charles is niet het langste spel ter wereld; je kunt het in iets minder dan negentig minuten of minder onder het tapijt vegen, afhankelijk van hoe scherp je bent en hoe gemakkelijk je in de donkerste diepten van het bos naar voorraden kunt zoeken. Maar voor wat het waard is, voelde een campagne van negentig minuten als een eeuwigheid – vooral toen ik elk moment angstig moest nadenken en wanhopig probeerde mijn hoofd boven water te houden.

Verstoppertje, 101

Krediet: tweesterrenspellen

Er zijn vier gebieden die je aan boord van je schip kunt upgraden: Gezondheid, Snelheid, Schade en Bepantsering. Om dieper in het spel te komen en de campagne tot een hoogtepunt te brengen, moet je de schroot die je over de hele wereld vindt, op je locomotief toepassen en in wezen de strijd aangaan met de oude Choo-Choo Charles zelf. Naast alle upgrades die moeten worden uitgevoerd, is er ook het wapen dat je in topconditie moet houden: een primair hulpmiddel dat je tijdens de laatste fasen van het verhaal zal helpen bij je zoektocht om Charles te verbannen en op te blazen. zijn vele, veel spinnenpoten tot gruzelementen.

Rondreizen in de wereld van Choo Choo Charles is relatief eenvoudig, in het feit dat elk oriëntatiepunt alleen toegankelijk is door aan boord van de trein te stappen en een reeks sporen te volgen. Er is een kaart (dankbaar), en een reeks POI's die je kunt vinden door zowel aan boord van je locomotief als te voet te zoeken. Om vooruitgang te boeken op de reis, moet je vooruit plannen en buiten de absurd grote radar van Charles blijven. En ja hoor, dat is er nooit een saai moment, en het is dankzij het tempo van de game dat ik zelden een pauze in het verhaal vond, laat staan ​​in de gameplay zelf.

Visueel middelmatig

Krediet: tweesterrenspellen

Dat zal ik niet doen alsof Choo Choo Charles’ graphics zijn vergelijkbaar met sommige van de andere survival-horror-games op de markt, omdat ze eerlijk gezegd een paar stapjes onder de gordel zitten. Dat gezegd hebbende, de omgevingen zijn over het algemeen een lust voor het oog, en worden pas echt in de steek gelaten door de karaktermodellen die af en toe verschijnen. Het volstaat te zeggen dat het een beetje een allegaartje is als het gaat om audiovisuele componenten, en waar één knooppunt blikje het gewicht van het hele pakket dragen, kan een ander het uiteindelijk verzanden in een minder gedetailleerd, twijfelachtig eenvoudig decorstuk.

Wat de prestaties betreft, kwam ik een aantal tekortkomingen tegen, die er vaak toe leidden dat ik het spel opnieuw moest opstarten, of dat uiterst belangrijke rookgordijn in mijn hoofd moest inschakelen waardoor ik de kleine technische details over het hoofd kon zien. Afgezien van de vreemde framedrop was er echter niet zoveel om over te klagen, wat de algehele ervaring in wezen tot een relatief (hoewel even stressvolle) pijnloze aangelegenheid maakte. Schommels en rotondes, denk ik.

Vonnis

Er is iets vreselijk zenuwslopends aan het moeten ontwijken van de sirene van een locomotief die razendsnel door het bos raast. Het volstaat te zeggen dat het niet een gevoel is dat ik in enig stadium van mijn gamecarrière heb meegemaakt, en dus kan ik Two Star Games in dat opzicht niet bepaald op de korrel nemen vanwege het onvermogen om een ​​meeslepende game te maken. garen. Integendeel, ik ben er helemaal voor om de eeuwige lof van de studio te zingen, aangezien een dergelijk concept, hoewel zeer onorthodox, misschien wel een van de beste is die ik in weken, maanden en misschien zelfs heb gezien. jaar. En om nog eens te herhalen: dit is een horrorspel over een trein, en daarom mag zo’n combinatie niet werkelijk bestaan. Maar dat is wel zo, en ik kan er niet achter komen of ik daar dolblij mee ben, of zelfs enigszins perplex.

Het spreekt voor zich dat, als je een beetje fan bent van de Slank franchise, dan zul je zeker iets vinden om van te houden Choo Choo Charles. Naast de lichte puzzeloplossende elementen biedt de game ook een uitgebreid scala aan werkelijk gruwelijke scenario's en functies. Hij beschikt ook over een hele reeks handige upgradebare componenten en op locomotieven gerichte modules, waardoor het een alleskunner op het gebied van survival-horror is, compleet met alle bijbehorende toeters en bellen.

Als alles is gezegd en gedaan, Choo Choo Charles is geen spel dat je een eeuwigheid zult spelen, maar waar het aan diepgang ontbreekt, wordt dit op tal van andere manieren zeker goedgemaakt. En nogmaals, terwijl het niet de schoonsteHet ziet er wonderwel uit, maar biedt een enorme keuze aan verontrustende verrassingen en huiveringwekkende verstoppertje-momenten. Zal het je jeugdherinneringen aan Thomas de stoomlocomotief verpesten? Misschien. Maar dan, als Winnies Gat weg kan komen met het vernietigen van de geliefde literatuur van A.A. Milne, waarom dan niet? Choo-Choo Charles?