De evolutie van gokken in Rusland: van Sovjetverboden tot moderne casino's

Rusland heeft altijd een vreemde fascinatie voor gokken gehad, en de juridische houding ten opzichte van gokken is in de loop van de verschillende tijdperken van de moderne Russische geschiedenis talloze keren veranderd. De honger naar gokken is zeker voelbaar, en hoewel het in de Sovjet-Unie werd gemeden, bleven ondergrondse gokhuizen immens populair. Beroemde Russische schrijvers, waaronder Fjodor Dostojevski en Nikolaj Nekrasov, stonden erom bekend regelmatig gokhuizen te bezoeken en het was zeker ook een inspiratiebron voor hun werk.

Toch werd de relatie van Rusland met casino's in de Sovjet-Unie zeer paradoxaal. Aan de ene kant waren dit de vermaaksmiddelen van de bourgeoisie. Gokken kon een vorm van ijdelheid zijn waar alleen de aristocratie en tsaristische sympathisanten zich mee zouden bemoeien. Ga je naar het heden, dan kun je fantastische casinoresorts bezoeken in Vladivostok of Sotsji. Maar gokken is nooit echt uit Rusland verdwenen, zelfs niet toen het volledig verboden was.

De vroegste gokwetgeving in Rusland

Hoewel gokken al werd vermeld in de Stoglav uit 1551, een verzameling kerkelijke wetten die door de Russische kerk waren opgesteld, kwamen de eerste officiële staatswetten pas in de 17e en 18e eeuw tot stand. Speelkaarten, die waarschijnlijk via Polen of Duitsland Rusland had bereikt, kwam voor het eerst in de 17e eeuw naar Rusland. Maar in 1649 werden ze verboden, waarbij gokkers zweepslagen kregen voor het plegen van "diefmisdaden". Maar ten tijde van Peter de Grote (regeerde van 1682 tot 1725) raakten deze verboden in de vergetelheid.

Peter I, of Peter de Grote, was toegewijd aan de modernisering van Rusland om te voldoen aan de West-Europese normen van die tijd. Hij was minder restrictief voor gokken, maar handhaafde wetten om te voorkomen dat er wanorde zou ontstaan. Als gevolg hiervan floreerden gokhuizen en spellen in Rusland. Na hem was Catharina de Grote de volgende grote figuur die de Russische gokwereld verfraaide. Ze ging verder waar Peter de Grote was gestopt, moderniseerde het land, bouwde steden op nieuwe gebieden en revolutioneerde de Russische wetgeving. Ze lanceerde ook de eerste officiële staatsloterijIn 1764.

In de 19e eeuw had Rusland zijn eigen ruletka (roulette), dobbelspellen, loterij en speciale kaartspellen. Bij dit laatste werden Russische kaartspellen gebruikt: Durak (36 kaarten) en Preferans/Piquet (32 kaarten). stoppen kwam in de 18e eeuw, terwijl Voorkeuren werd pas later, in de jaren 1830, populair.

Gokken in de Russische literaire traditie

De goktradities in Rusland waren niet beperkt tot de hogere klassen of tot vorstelijke hoven voor de aristocratie. Er waren kansspelen voor mensen van alle achtergronden en financiële middelen. Gokken trok zelfs de aandacht van veel van Ruslands meest invloedrijke figuren uit die tijd. Fjodor Dostojevski was een bekende gokker, en zijn semi-autobiografische roman, De Gokker (1866), werd in feite geschreven om een ​​gokschuld af te lossen. De roman onderzoekt de thema's gokmisvattingen en de spiraal naar gokverslaving. Zijn portret van gokken, en specifiek de psychologie van het verliezen was zo intiem en gelaagd dat het nog steeds een moraal voor gokkers vormt.

Maar Dostojevski was niet de enige die schreef gokken geïnspireerd Boeken. Figuren zoals Anton Tsjechov, Aleksandr Poesjkin en Leo Tolstoj stonden er ook om bekend dat ze zich met gokken bezighielden en het als metafoor voor lot of dwaasheid gebruikten. Nikolaj Nekrasov, een grootheid in de Russische poëzie, zag gokken in de onderklasse van de maatschappij. Gebaseerd op zijn eigen ervaringen schetste hij een realistisch beeld van gokken in het 19e-eeuwse Rusland.

Gokopvattingen na 1917 en de vroege Sovjet-Unie

Gokken werd in het tsaristische Rusland belast en gereguleerd, maar niet onderdrukt. De Keizerlijke Kaartenfabriek in Aleksandrovo (Sint-Petersburg) produceerde Russische speelkaarten en ze waren overal verkrijgbaar. Casino's en speelhallen waren er in overvloed. Niet alleen voor de rijkere klassen, maar er waren ook gokspellen voor de arbeidersklasse.

Maar de Russische samenleving onderging een monumentale verandering met de twee revoluties in 1917. De Februarirevolutie zette de tsaar af en dwong hem tot aftreden. Vervolgens, diezelfde oktober, kwam de tweede revolutie tot stand, waarbij de bolsjewieken onder leiding van Vladimir Lenin de macht grepen en de tsaar en zijn familie werden geëxecuteerd. Er was geen weg terug.

De bolsjewieken maakten een einde aan de monarchie en stichtten de Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek. Later werd dit de Sovjet-Unie. Ze omarmden marxistische idealen die gericht waren op de afschaffing van het klassensysteem en het geven van controle over de productiemiddelen aan de arbeiders. En ze beschouwden gokken als een ondeugd van de hogere klassen, die als lui en verkwistend werden beschouwd. In 1917 en 1918 nieuw regime verbood gokgelegenheden en loterijen. Maar in 1921 versoepelden de autoriteiten hun standpunt ten aanzien van gokken.

Om inkomsten voor de staat te genereren en de hongersnood van 1921-22 te verlichten, werd de Al-Russische Loterij opgericht. Speelhuizen heropenden geleidelijk en in 1922 opende het Splendid Palace in Petrograd. Het was het eerste officiële casino van de Sovjet-Unie. Het casino en andere speelhuizen boden populaire spellen van vóór de Revolutie aan, zoals baccarat, chemin de fer, roulette en verschillende dobbelspellen zoals craps.

Volledig verbod en gokken gaat ondergronds

De beslissing om casino's te openen en kansspelen aan te bieden in de Sovjet-Unie was op zijn zachtst gezegd verdacht. Natuurlijk, de staat nam 95% van de gokinkomsten in beslag en het idee was om die te gebruiken voor sociale ontwikkelingsprojecten of de industrialisatie van het land. Maar het paste gewoon niet bij de bolsjewistische waarden en het paste gewoon niet bij de ware geest van het werkende proletariaat. In 1927 veranderde de Volkscommissaris van Binnenlandse Zaken zijn standpunt over gokken. In 1928 verbood de Sovjet-Unie gokken volledig en kansspelenDe casino's sloten, de exploitanten werden gedwongen te stoppen en uiteindelijk werd ook de staatsloterij gesloten.

Maar dat was niet het einde van het gokken in de Sovjet-Unie. Illegale ondergrondse casino's werden de bron voor kansspelen in de USSR. Deze casino's konden roulettewielen, improviseer speeltafels en gebruik westerse kaarten om spellen te spelen zoals pokerZe werden "Katrans" genoemd en bevonden zich over het algemeen in grote steden of populaire vakantieoorden in de USSR. De autoriteiten wisten wel van sommige van deze locaties, maar ze lieten ze hun gang gaan. De eigenaren zouden immers onder controle van de KGB staan en ze konden de holen gebruiken om spionnen te lokken of informatie te verzamelen.

De illegale gokgelegenheden in de Sovjet-Unie liepen, ondanks de strenge regelgeving, nooit ver achter op het Westen. De USSR kreeg zijn eerste gokautomaten Begin jaren zeventig en eind jaren tachtig waren gokhallen wijdverspreid in de grotere Sovjetresorts. Inwoners van de USSR konden ook pools en informele kaartspellen of gokgelegenheden opzetten binnen hun eigen land. sociale groepenZolang ze maar geen aandacht trokken of argwaan wekten, gingen de gokspelletjes door.

Gokboom na de Sovjet-Unie in Rusland

De val van de Berlijnse Muur en de revoluties van 1989 waren in feite het begin van het einde voor de Sovjet-Unie. Michail Gorbatsjov, secretaris-generaal van de Communistische Partij, ontbond de Sovjet-Unie officieel als soevereine staat op 26 december 1991. Boris Jeltsin werd verkozen tot president van de Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek en luidde de transitie van Rusland naar een kapitalistische markteconomie in. De gokwetten werden praktisch van de ene op de andere dag opgeheven en plotseling bloeide de industrie.

Overal in het land verrezen casino's, gokhallen en sportweddenschappenwinkels. In 2005 telde Moskou bijna 60 landgebonden casino's en meer dan 70 gokautomaten. Het Federaal Agentschap voor Sport en Lichaamscultuur, nu de Ministerie van Sport (Minsport) werd het overheidsagentschap dat verantwoordelijk was voor het uitgeven goklicenties in het land. Tussen 2002 en 2005 verstrekte het agentschap meer dan 4,000 vergunningen aan casino's en gokhallen.

Federale hervormingen en de Russische gokzones

In 2007 stelde president Vladimir Poetin echter voor om afgelegen gokzones te creëren, waardoor de toegang tot bepaalde locaties feitelijk werd beperkt tot aangewezen gebieden. Deze wetgeving gold ook voor online casino's, en de wetgeving trad in 2009 volledig in werking. De regering verbood gokken bijna overal in Rusland en stond het alleen toe in vier specifiek aangewezen zones. Tegenwoordig zijn er slechts casinoresorts In de republiek Altaj mogen gokspelen worden aangeboden in Kaliningrad, Sotsji en Artjom (dichtbij Vladivostok).

Loterijen zijn nog steeds overal beschikbaar en hebben een staatsmonopolie. Sportweddenschappen, dat ook begin jaren 2000 prominent werd, beperkt zich niet tot de zones. Zowel exploitanten als spelers moeten kansspelbelasting betalen. En laatstgenoemden moeten inkomstenbelasting betalen over hun winst.

Als open, maar beperkte markt kent Rusland geen gebrek aan illegale gokplekken en spelers die gokken op ongereguleerde sites. Een groot deel van de ongereguleerde gokwereld is in handen van bedrijven die... vergunning gegeven in Curaçao of vergelijkbare rechtsgebieden. De wetgevers hebben streng opgetreden tegen deze sites, maar ze zijn nog steeds actief in de Russische gokwereld.

Hoe Rusland vandaag de dag met gokken omgaat

De huidige situatie in Rusland is op papier zeker opener dan in de USSR, maar er zijn ook veel overeenkomsten met het ondergrondse gokken van destijds. Door het feitelijk monopoliseren van het gokken in Rusland en het alleen verlenen van toestemming aan bepaalde locaties, werden veel aanbieders gedwongen om online te gaan. Veel aanbieders van kansspelen zijn ook gedwongen om naar het buitenland te verhuizen of samen te werken met buitenlandse aanbieders. En hun producten, hoewel gericht op Russen, worden in het land niet wettelijk erkend.

Er zijn slechts een handvol legale casino's waar je een spelletje kunt spelen Blackjack of draai aan de rollen van een gokautomaat. Ze casino's noemen is een understatement; ze lijken meer op de casinoresorts die je in Las Vegas of Atlantic City.

Het zijn resorts, gericht op de lokale bevolking en tevens bedoeld om de Russische toeristische sector te stimuleren. Maar door online gokken te verbieden en lokale casino's of gokhallen te beperken, blijft een groot deel van de industrie in het ongewisse. De gelegenheidsspelers of frequente casinospelers zijn nauwelijks vertegenwoordigd in het systeem.

En in plaats van te zoeken naar nieuwe manieren om een ‘zachte lancering’ voor online casinospellen te introduceren, lijken wetgevers eerder geneigd te zijn online gokken aanpakkenKortom, gokken is legaal in Rusland, maar sterk beperkt. Het is in sommige opzichten vrijer dan in de Sovjettijd, maar in andere opzichten vrijwel hetzelfde. De paradoxale aard van de gokwetgeving in Rusland is niet nieuw. Maar de vraag naar dit soort spellen is dat ook niet.