Super Mario Bros. Wonder recensie (schakelaar)

Super Mario Bros is terug voor nog een avontuur ter grootte van een olifant door het grillige rijk van het Bloemenrijk in een geheel nieuw side-scrolling-spel. Het werd ook tijd, nu de laatste side-scrolling-inzending in de serie ruim tien jaar geleden uitkwam. De vraag is: heeft Nintendo heeft sinds 2012 een paar nieuwe smaken aan zijn blauwdruk toegevoegd Super Mario Bros. U, of heeft het min of meer dezelfde stamboom en stijl behouden als de bron? Als dat het soort vraag is waar je over piekert sinds Nintendo de toepasselijke titel voor het eerst plaagde Super Mario Bros. wonder, lees dan verder.

Terug naar de basis, Broeders

Om een ​​feit vast te stellen, Super Mario Bros. wonder probeert zichzelf niet te verkleden als iets dat het niet is, noch onderwerpt het zichzelf aan dwaze experimenten om innovatief te zijn. In plaats daarvan maakt het min of meer gebruik van de dezelfde activa die eerdere iteraties hebben gemaakt, doorbreken de grenzen van een cult-klassieke status, en dragen uiteindelijk bij aan het raamwerk door de creatie van vers geslagen biomen en kwinkslagen. En ja hoor, de personages en verhaallijn zijn nog steeds één en dezelfde, en de wereld is nog steeds even levendig en boordevol charme als de rest van de hoofdstukken in de bloemlezing. Maar Wonder, ondanks de verleidelijke wolk van bekendheid, slaagt er op de een of andere manier in om een ​​nieuwe betekenis te geven aan een blauwdruk die, eerlijk gezegd, waarschijnlijk had moeten doen lang oud geworden, lang tijd geleden.

Natuurlijk is het in wezen een side-scrolling-game, dus in de eerste plaats is er nauwelijks reden om je zorgen te maken over het gebrek aan ervaring van Nintendo. Blijkbaar is het een blauwdruk die het team al meerdere keren heeft uitgekamd, om zo te zeggen Wonder was een concept dat enigszins buiten hun bereik lag, maar het zou gewoon niet waar zijn. Feit is: Nintendo weet hoe je een bekroond side-scrolling platformspel kunt maken; het heeft ze voor het grootste deel opgeroepen veertig jaar, omdat hij hardop huilde. En dus, voor wat het waard is, wist ik lang voordat ik terugkeerde naar de wortels van de laatste incarnatie dat authenticiteit geen probleem zou zijn. Dat gezegd hebbende, er werd een traditionele en gezond nostalgische benadering gevolgd werkelijk wonderen verricht, of was het alleen maar zo dat Nintendo op veilig wilde spelen door nostalgie te injecteren in een product waarvan het al wist dat het zou verkopen? achteloos?

Een andere wereld, een andere bloem

Om je op de foto te zetten, Super Mario Bros. wonder volgt het achtkoppige collectief op een gloednieuwe wervelende tour door het Bloemenrijk – een magische archipel die bestaat uit talloze biomen, samen met wortels met speciale vaardigheden die bekend staan ​​als Wonder Flowers. Als een van de genoemde achtkoppige spelers wordt je uitgenodigd om door een reeks niveaus te rollen, de genoemde Wonder Flowers te verzamelen, die het personage in wezen een tijdelijke prestatieboost geven, en nieuwe gebieden te ontgrendelen via de immer beroemde Warp Pipes. Om eerlijk te zijn is er niet veel veranderd, hoewel de toevoeging van de eerder genoemde Wonder Flowers zeker een mooie toevoeging is aan een verder uitgebraakte formule.

Nu we het toch over Wonderbloemen hebben: als je er toevallig één tegenkomt tijdens je reizen, dan verander je ofwel in een olifant (omdat, weet je, waarom niet?) of transformeer de kaart uiteindelijk in iets dat bijna buitenaards en uniek is. En eerlijk gezegd, dit is waar Super Mario Bros. wonder vindt zijn ritme – glijdend langs een overvolle regenboog van gebieden die alles behalve herwerkt of gerepliceerd zijn. En ja hoor, elk niveau brengt iets met zich mee vers aan tafel, en niet te vergeten nieuwe vijanden om aan te pakken, thema's om te verkennen en power-ups om van te profiteren.

Het spreekt voor zich dat Nintendo dat, wat creativiteit betreft, heeft gedaan altijd was op een andere golflengte – een statement dat teruggaat tot de begindagen met de franchise op de NES. Veertig jaar later, en die creatieve geest is nog steeds springlevend, zoals duidelijk blijkt uit de absoluut verbluffende zones van het Bloemenrijk en de levendige persoonlijkheden van de bewoners. Wat dat betreft mag ik niet klagen. Sterker nog, ik ben al een hele tijd niet meer in een wereld beland die zo wonderbaarlijk en elegant is als het Bloemenrijk – dus een pluim daarvoor, Nintendo.

Hallo Nogmaals, Bowser

Het doet me bijna pijn om het toe te geven, maar om eerlijk te zijn, heb ik me op geen enkel moment echt verbonden met het verhaal Super Mario Bros. Wonder. Achteraf gezien, en nadat ik de laatste hoofdstukken van het nieuwste boek heb uitgelezen, voel ik dat douche over het niet genoeg geven om de verhaallijn of de terugkerende karakters? Niet echt. Het is tenslotte een verhaal dat we allemaal al tien keer eerder hebben gezien, dus hoe leuk het ook was om alle oude gezichten voor een nieuwe ronde te zien – ik kon me echt niet zo veel schelen over het algemene doel dat voorhanden was. Ja, Bowser was er, en ja, Mario was er ook ook daar. Voeg er twee en twee bij elkaar en je kunt al beginnen met het schilderen van het hele portret zonder het eerste, tweede of twaalfde stuk bloot te leggen.

In het licht van de enigszins vergeetbare verhaallijn en dezelfde oude eeuwige vetes, Wonder compenseert zijn verliezen door een solide en vlekkeloos vermakelijke gameplay-ervaring te bieden, en niet te vergeten een stevige coöpmodus voor vier spelers. Het volstaat te zeggen dat, voor zover spelen het eigenlijke spel gaat, het is iets anders dan vergeetbaar; integendeel, het is ronduit memorabel om de juiste redenen, en het doet mij veel plezier om te zeggen dat het, vanuit persoonlijk oogpunt gezien, misschien wel een van de beste is waar ik ooit aan heb mogen werken. Maar natuurlijk gok ik vooruit.

Afgezien van het verhaal, is Flower Kingdom misschien wel een van de mooiste werelden die we ooit in het virtuele vlees hebben gezien. Bovendien is de ervaring, omdat elk van de niveaus enorm van elkaar verschilt en doorspekt is met nieuwe vijanden, obstakels en veelzijdige curveballs, op geen enkel moment echt uitdroogt of op de tong blijft hangen. .

Een wonder om te zien

Super Mario Bros. wonder verspreidt zich over zes volledig dynamische werelden – hoofdstukken waarin de voortgang wordt omkaderd door een reeks niveaus. Als Mario (of Luigi, Peach, of wie dan ook op de all-star-rol), moet je geleidelijk de bewegingen doorlopen en Wonder Seeds verzamelen: handige items waarmee je kunt ontgrendelen extra niveaus bovenop de kernniveaus. Gelukkig is het verkrijgen van genoemde Seeds niet zo moeilijk; je krijgt er één door een level te verslaan, en een andere door een vijand te verslaan of een geheime locatie op te graven.

Als alles gezegd en gedaan is, wat dan? werkelijk merken Wonder Pop is het gebruik van Wonder Effects - een functie die er uiteindelijk voor zorgt dat de standaard 2D side-scrolling-look overgaat in iets heel anders, of het nu een top-down puzzelspel is of een op inktvlekken geïnspireerd kunstwerk. Hierdoor kon ik op geen enkel moment voorspellen wat er in het volgende deel van het spel zou gebeuren. Integendeel, ik besteedde het grootste deel van mijn tijd aan het uitzoeken wat het spel was had niet al gedaan, of wat Nintendo nog meer voor mij verborgen had kunnen houden voor een later stadium. Ik verveelde me nooit echt, dat ben ik proberen zeggen.

All in all, Super Mario Bros. wonder stapelt een goede hoeveelheid hoogwaardige inhoud op, die allemaal de brute kracht heeft om een ​​groot aantal demografische groepen aan te spreken, zowel jong als oud. Het is niet uitdagend genoeg om een ​​kind te temperen, maar het zit ook niet op dezelfde golflengte als Mijn vriend Peppa Pig, of. Het valt in ieder geval op a evenwicht, wat betekent dat je, ongeacht leeftijd, ervaring of achtergrond, zelden moeite zult hebben om de molshopen te overwinnen Wonder verspreiden.

Vonnis

Op het eerste gezicht is het gemakkelijk om dergelijke producten met elkaar te vergelijken Super Mario Bros. wonder naar Super Mario Bros.U – en daar heb ik op geen enkel moment een slecht gevoel over. Zodra de vertrouwdheden echter zijn opgelost en de Wonder Flowers uiteindelijk vorm krijgen, vallen die eerste indrukken snel uiteen in iets heel anders, en brengen zo een opwindende nieuwe ervaring voort die het beste van de basis naar een adembenemende locatie brengt die, trouw aan zijn woord, , is niet alleen een wonder op zichzelf, maar een absoluut genot om te zien hoe het stuk voor stuk wordt ontrafeld.

Neem van mij aan: je zult het willen zien de wereld van Wonder vanuit je eigen perspectief om de schoonheid en de kracht die het met zich meebrengt te begrijpen. Geen die-hard fan van de loodgieter en zijn trouwe volgers? Dat is niet het geval werkelijk materie. Het is onnodig om te zeggen dat als je op zoek bent naar een stevig 2D side-scrolling-avontuur dat je tijdens de reis ook blijft twijfelen, je niet verder hoeft te zoeken dan Nintendo's onlangs gebouwde pitstop.