Net voor Horizon Verboden West's hype sterft, Guerrilla Games en Firesprite stoppen Horizon Oproep van de berg voor de PS VR2. Het is eigenlijk de headliner die de mogelijkheden van PS VR2 laat zien, wat zeker vraagt om een scherper ontwikkelend oog in afwachting van de release. En, mijn God, de eerste blikken van Horizon Oproep van de berg zijn om voor te sterven, met de filmische, blockbuster-golven die door je heen razen en de audio en haptische feedback van de PS VR die de meest surrealistische meeslepende ervaring creëren.
Maar voordat ik te enthousiast word over wat er aan de horizon staat, laten we overgaan op een grondig goed, slecht en lelijk Horizon Oproep van de berg review, zodat je precies weet wat je kunt verwachten als je besluit om het spel uit te proberen.
Hoogtevrees?
Misschien wel het meest aangeboren doel van virtual reality is om een volledig meeslepende ervaring te creëren, die je bewustzijn van het echte naar het onwerkelijke transporteert, zonder dat je je ooit niet op je plek voelt. Een deel van dat pakket omvat de look en feel van deze nieuwe virtuele plek. Dus toen ik voor het eerst een voet binnenstapte Horizon Oproep van de berg's houding, het was het eerste waar ik mijn aandacht op wilde trekken.
Maar, allereerst, Horizon Oproep van de berg is de spin-off van Horizon Zero Dawn en het vervolg, Horizon Verboden West. Het gaat om het beantwoorden van de 'roep van de berg', die in wezen door een speler bestuurde Ryas is, die verlossing zoekt voor zijn zonden uit het verleden door te vechten en zich een weg te banen door kille landschappen, post-apocalyptische ruïnes, torenhoge robotmonsters en, nou ja, een zelfmoordmissie waarvan je hoopt te overleven.
Dit is geen spel voor mensen met hoogtevrees, omdat je het grootste deel van je tijd zult besteden aan het beklimmen van hoogtes en het ophangen van tokkelbanen. Je klimt zelfs zoveel dat het een pijnlijke must-do wordt als je je gevechtsvaardigheden veel liever ergens anders aanscherpt.
Zinloos opzij klimmen, Horizon Oproep van de berg is een briljante weergave van virtual reality die een spektakel geeft van wat er in de komende jaren mogelijk zou kunnen worden gemaakt. Het voelt surrealistisch aan en elke aanraking wordt vertaald via de haptische feedback van zowel de controller als de headset. Zelfs je handen in het water dompelen of de aarde schudden als gigantische machines langs je heen komen, vertaalt zich. Visuele effecten leveren ook op met je kleine zelf in de eerste persoon, onvergelijkbaar met wolkenkrabbers om je heen.
The Climb
Ik benadruk opnieuw klimmen omdat, geloof me, het tijdens het spel behoorlijk overheerst. Let wel, je staat voor wat het ook is dat je beklimt - kliffen, wijnstokken, ijsmuren - met je gezicht er slechts enkele centimeters van verwijderd, dus er is echt niet veel te zien of op te nemen. Alleen een "gebaar" -sensor systeem om omhoog te gaan, en de angst om te vallen kan je een duwtje in de rug geven. Het wordt zeker misselijk, zelfs voor ervaren klimmers, om het lange afstanden en lange tijd vol te houden.
Als reisziekte je te pakken krijgt, voel je dan vrij om teleportatie te gebruiken. Of je kunt het geduldig verdragen totdat je hulpuitrusting ontgrendelt, zoals een enterhaak, een set houwelen of een werpschijf. Anders, zoals de titel expliciet zegt, is het "de roep van de berg", dus... Misschien is het voordeel van het uitgebreide klimmen dat je een beetje traint via je armzwaaien. Omdat het bijna onmogelijk is om te falen en daarom lang niet bevredigend.
De Marksman
Tijdens de zeldzame actiescènes die plaatsvinden in kleinere delen van de kaart, neem je het op tegen machines van verschillende groottes. Het is het tweede hoogtepunt van het spel, dus het is altijd een "kan niet wachten"-scenario tot het volgende gevecht. Met de kenmerkende pijl en boog van Horizon schiet je tegenstanders neer, gericht op hun zwakke punten, wat je eigenlijk gemakkelijk afgaat dankzij de eyeball tracking-technologie van PS VR2. Anders ontwijk je keer op keer tegenaanvallen.
Met behulp van de sensortechnologie van PS VR2 reik je naar je boog over je schouder, knijp je met één hand in de trekker, pak je een pijl, trek je je arm naar achteren en laat je hem los met de andere hand. Hetzelfde geldt voor klimmen met 'gebaren', waarbij je reikt naar gebieden waar je je aan kunt vasthouden, zoals rotswanden of richels.
Na verloop van tijd komen upgrades op geschikte momenten door wanneer vijandige machines sterker worden. Je verkrijgt dus meer munitie, maakt sterkere pijlen en vergroot de leercurve. Iets om op te merken is dat het crafting-systeem het recept van Horizon volgt, dus het kan even duren voordat nieuwkomers er hun weg in vinden. Toch is het een aangenaam crafting-systeem om het spel wat meer pit te geven.
je doelen te bereiken?
Je pijl kan dodelijker worden dankzij manieren om er verschillende pijlpunten, explosieven of vluchten aan te bevestigen. Je gebruikt "vuur"-pijlen, "scheur"-pijlen en meer die elk hun eigen genuanceerde schade-uitvoer hebben. Bovendien hebben sommige items in de omgeving waarde, hoewel het niet duidelijk is welke precies.
De meer hoe beter
Alleen ronddwalen in de jungle wordt saai. Tegen jezelf praten kan zeker afleidend zijn, vooral tijdens een virtual reality-expeditie. Gelukkig, Horizon Oproep van de berg bevat meer personages die je van tijd tot tijd zult ontmoeten. Er is Aloy, een bekend gezicht waardoor Horizon zich als thuis voelt. Andere personages, hoewel klein, chatten met je. En het is interessant om te zien hoe hun politieke geschiedenissen met elkaar verweven zijn. Anders is er hier niet veel om je tanden in te zetten, en dat is oké.
Waar het plezier begint
Het is geen geheim dat de schittering Horizon Oproep van de berg straalt uit. Maar afgezien van de virtual reality-ervaring die er deel van uitmaakt, verwachten veel fans een solide, leuke, snelle actie-RPG. Voor de teleurstellende basisbehoeften, Horizon Oproep van de berg komt er doorheen, qua gevechten.
Je kunt gewoon geen genoeg krijgen van de gevechten met pijl en boog, vooral voor de basismechanismen voor boogschieten van PS VR2, gecombineerd met de kenmerkende robotgevechten van Horizon. Improviseren en ontwijken zijn meestal handig, net als het mikken op de zwakke punten van machines om hun pantser af te slaan.
Als je meer uitdagende gevechten wilt, Horizon Oproep van de berg beloont je in een-op-een-gevechten die niet gemakkelijk verlopen door simpelweg de juiste secties te schieten. Deze zouden strategisch spel nodig hebben en zaken als perfecte timing voor explosieven om af te gaan.
Uiteindelijk voel je je een echte scherpschutter, die je eigen uitrusting zoekt, nieuw gereedschap en explosiefbussen op pijlen bevestigt en als een professional stormvogels uit de lucht schiet.
Horizon Oproep van de berg's gevechten, of het nu gaat om meerdere robottypes die tegelijk naar je toe worden gegooid of een metalen robot die niet gemakkelijk ten onder gaat, voldoet aan de twee essentiële ingrediënten voor een succesvolle game-ervaring: het is uitdagend en het is absoluut opwindend.
Vonnis
Horizon Oproep van de berg maakt zijn belofte gemakkelijk waar door simpelweg de kracht van de PS VR2 te combineren met de robotvechtmechanismen, het intrigerende verhaal en de verbluffende omgevingen van Horizon. Gewoon om je heen kijken, de aarde onder je voeten voelen en de waterstroom tussen je vingers zorgen voor een adrenalinestoot die alleen virtual reality kan doen.
Het is triest dat een groot deel van het spel wordt besteed aan het beklimmen van muren, wijnstokken en kliffen. Uiteindelijk verlang je ernaar om deze secties veel sneller op te ruimen, zodat je bij de kern van het spel kunt komen waar de gevechten volgen. Crafting is ook redelijk goed, maar niet geweldig, met de vrijheid om middelen te verzamelen in deze surrealistische wereld en uitrusting te upgraden zoals je wilt. En dat is het. Veel meer valt er niet te beleven.
Je zult op zijn minst genieten van de spanning van het schieten van pijlen door de lucht als een bekwame scherpschutter en een volledig gerealiseerde Horizon-wereld binnenstappen die straalt van de esthetiek van de natuur, meerdere robottegenstanders en onvoorstelbare zintuigen. Je zou zelfs kunnen pronken met de sensoren en trackingtechnologie van PS VR2 op zijn best (vingers gekruist, sommige van de VR-trackingproblemen waarbij je willekeurig vastloopt of ergens heen gaat waar je niet heen wilde komen.)
Al met al waren de tag "Call of the Mountain" niet al te letterlijk genomen en waren de meeste secties gevuld met diepgang en strategie, Horizon Oproep van de berg zou een eenvoudig hoofdstuk van het Horizon-verhaal zijn geweest om te kopen.
Horizon Oproep van de berg is een onbeschrijfelijke ervaring die begint met een onvergetelijke VR-ervaring door verlaten technologie die wordt overspoeld door de esthetische omgeving van de natuur. Het uiterlijk wordt versterkt met haptische feedback, die zich vrij openhartig vertaalt via de controller en headset bij elke lichte stap. Helaas besteed je hier een groot deel van je tijd aan jezelf een berg op trekken terwijl je gehoor geeft aan de roep van de berg, terwijl het veel spannender is om pijlen door de lucht te schieten naar stormvogels of door het kogelvrije vest van gevechtsrobots. Op grond van Horizon Oproep van de berg Omdat het de vlaggenschipgame is om de kracht van de PS VR2 te demonstreren, voelt u zich misschien gedwongen om op zijn minst te pronken met zijn mogelijkheden aan vrienden en familie. Je zult niet volledig verloren gaan dankzij een spannende robot-vechtmechaniek met pijl en boog. Ik kan echter een paar vroege VR-titels noemen die het beter doen dan alleen het bewonderen van de bezienswaardigheden.
Evans I. Karanja is een freelance schrijver met een passie voor alles wat met technologie te maken heeft. Hij houdt ervan om te ontdekken en te schrijven over videogames, cryptocurrency, blockchain en meer. Als hij geen content schrijft, vind je hem waarschijnlijk gamend of Formule 1-kijkend.
