5 najlepszych gier o Harrym Potterze wszechczasów

Można śmiało powiedzieć, że Harry Potter i jego bank gier wideo nie stawiały świata czarodziejów w najlepszym świetle przez ostatnie dwie dekady. Odkąd Kamień Filozoficzny po raz pierwszy pojawił się na PlayStation, fani testują Warner Bros., porównując każdy szczegół z serią książek i filmów. I często, na szczęście, deweloper ma uchwycił istotę Hogwart, atmosferę pokoju wspólnego, a nawet radość z gry w Quidditcha. Jednak innym razem magii po prostu nie było, co skutkowało dość zawstydzającą liczbą nijakich wpisów na osi czasu.

Pomijając przeciętnych podwładnych, Harry Potter ma tendencję do odnoszenia sukcesów wśród milionów lojalnych fanów rozsianych po całym świecie, co oznacza, że ​​opinia jednego z nich nie ma większego znaczenia. Jeszcze co jest najlepsze gry z serii — i które z wielu listów akceptacyjnych wysłanych przez sowy są takie faktycznie warto odpowiedzieć? Cóż, jeśli miałbym szansę, to jest to pięć, dla których chętnie wsiadłbym do pociągu, a resztę celowo porzuciłbym na stacji King's Cross.

5. Harry Potter i Kamień Filozoficzny

Choć mogłoby to znacznie różnić się od książki i filmu Harry Potter i Kamień Filozoficzny zrobił faktycznie posiadają kilka naprawdę zachęcających elementów, z dobrze zaokrągloną narracją, która luźno nawiązuje do pionierskiej fabuły. Poza tym, gdy Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie w końcu po raz pierwszy otworzyła swoje podwoje w formie gry wideo, fani serii nie mogli być bardziej zadowoleni z jej otwartego świata i ekskluzywnych obszarów wyrwanych prosto z książek, które ich przyniosły. do życia.

Mając mnóstwo zajęć do opanowania, kluczowe zaklęcia do opanowania, mecze quidditcha, na które trzeba się zapisać i, oczywiście, trójgłowego psa do zahipnotyzowania – Harry Potter i Kamień Filozoficzny naprawdę ustanowił punkt odniesienia dla działu gier serii. Niestety, po sukcesie gry, Warner Bros. zmieszało swoje mikstury nieco surowo, co zaowocowało serią kwaśnych, letnich sequeli, które nie smakowały dobrze podniebieniu.

4. Harry Potter i więzień Azkabanu

Do dziś tak naprawdę nie rozumiemy, dlaczego Warner Bros. zerwał współpracę z Argonaut Games, studiem, które stworzyło zarówno Kamień Filozoficzny, jak i Komnatę Tajemnic. Oczywiście, jako że obaj byli bestsellerami na PlayStation One, naturalnym wydawało się kontynuowanie tej relacji i doprowadzenie wątku do ostatecznego punktu. Ale niestety, Harry Potter i więzień Azkabanu został przekazany EA, które następnie wprawiło w ruch prace nad kolejnymi wydaniami, niestety zatapiając przy tym statek.

OK, więc trzecia część serii nie była że zły. EA rzeczywiście wykonało całkiem niezłą robotę, uchwycąc Hogwart i jego czarującą aurę. Dodanie EyeToy do niektórych minigier też było miłym akcentem. Fabuła pozostała wierna książce (raczej), postacie były w większości wiarygodne, a teren szkoły był niezwykle żywy, a jednocześnie jedwabisty dla oka. Ogólnie rzecz biorąc, EA przejęło władzę i całkiem dobrze poradziło sobie z przejściem. Tyle że nie udało im się stworzyć czegoś choćby w najmniejszym stopniu porównywalnego.

3. Harry Potter i Komnata Tajemnic

Wracając do Argonaut Games i ich dobrze przyjętego duetu hitów na PlayStation One, musimy przyznać uznanie Chamber of Secrets, głównie za ulepszenia, jakie gra wprowadziła w stosunku do swojej poprzedniczki. Oczywiście Hogwart nadal był Hogwartem, a rozgrywka w dalszym ciągu opierała się na literaturze, która przyciągnęła miliony miłośników książek do jej fascynującego świata. Jednak pod przepisem pochodzącym z recyklingu Argonauta wykorzystał coś znacznie większego i coś, co ostatecznie doprowadziło kontynuację do jednego z czołowych miejsc na osi czasu Pottera.

Oprócz nowych klas i głębszej narracji, Chamber of Secrets wprowadziło także ogromne ulepszenia płynności rozgrywki i ogólnej struktury. Oczywiście, patrząc teraz wstecz na jego postrzępione krawędzie i potworny wyraz twarzy (nie wspominając żadnych imion — Hagrid), nie wygląda to na godne pochwały. Ale jak na tamte czasy, co dziwne, był to chyba najbliższy fanom serii list z akceptacją. I to ma na coś liczyć – nawet w 2021 roku.

2. Harry Potter: Puchar Świata w Quidditchu

Ignorując fakt, że EA podupadło po Czarze Ognia, Harry Potter na szczęście doczekał się szeregu uroczych spin-offów, a mianowicie Pucharu Świata w Quidditchu, który został wydany na PlayStation 2, Xbox i GameCube w 2003 roku. Zgodnie z oczekiwaniami, fikcyjny sport wzbudził spore zainteresowanie po wydaniu książek, co oznaczało, że żądni pieniędzy programiści (lub, mówiąc wprost, EA) chcieli zarobić na grze. I oto narodził się Puchar Świata w Quidditchu.

Na szczęście, ponieważ EA jest znane z tworzenia najlepiej sprzedających się gier sportowych, takich jak FIFA i SSX, Quidditch od samego początku był w najlepszych rękach. Jeśli chodzi o rozgrywkę, rozdział przebiegał płynnie, a jego zawartość była bogata i rozległa — tak bardzo, że gracze z radością brnęli dalej, wycierając mecze zarówno z Pucharu Hogwartu, jak i rozległego Pucharu Świata. Podsumowując, była to miła zmiana tempa, która odważyła się postawić wszystko na szali dla fikcyjnego sportu, który mógł albo podwoić szum, albo wywrócić statek. Jednak biorąc pod uwagę popularność Quidditcha – powiedziałbym, że ten pierwszy był przeznaczony od samego początku.

1. LEGO Harry Potter

Cóż, powiedziałem, że EA ma zwyczaj niszczenia uniwersum Harry'ego Pottera wrzecionami przeciętnych gier wideo. I chociaż wydawca znalazł kilka w całej serii, 99.9% z nich upadło już przy pierwszym płotku. Ale nie rozsiewajmy nienawiści jak masło po Insygniach Śmierci i związanych z nimi wrakach statków. Prawdę mówiąc, na tę historię możemy patrzeć tylko z zaciśniętymi zębami i zjadliwym nastrojem. Dlatego też, aby zabandażować ranę, słuszne wydaje się umieszczenie w centrum uwagi jednego z bardziej udanych rozdziałów.

LEGO Harry Potter, pomimo upchnięcia całej antologii w stosunkowo krótkie opowieści, istnieje do dziś ten do pokonania. Nawet gdy na pierwszym planie znajduje się Dziedzictwo Hogwartu, ta urocza kolekcja LEGO nadal jest niezmiennie atrakcyjna dla publiczności i stanowi podstawę całej serii. Dzięki uzależniającej rozgrywce w trybie współpracy na kanapie, oceanom możliwych do odkrycia zakątków i zakamarków oraz całej gamie postaci, w które warto się zagłębić — naprawdę nic dziwnego, że gra nadal bezczynnie znajduje się na szczycie swojej kategorii. Ale to tylko ja.

Szukasz więcej? Zawsze możesz rzucić okiem na jedną z tych list:

5 przerażających światów, w których (niestety) spędzilibyśmy noc