Baladins-recensie (pc)

De afgelopen dagen merkte ik dat ik in harmonie was met de altijd levendige cast van Baladinnen– een vijfkoppige groep vrolijke figuren – en hun vruchtbare pelgrimstocht om vreugde en geluk onder de massa te verspreiden. Toegegeven, ik wist het niet helemaal wat wat ik had verwacht toen ik de plechtige gelofte aflegde om met hen mee te gaan op hun reis door de weelderige bosjes en bossen van het Gatherac-koninkrijk, maar ik wist, oké, dat als ik mezelf aan hun enkels zou vastbinden en het evangelie van hun geloof zou herhalen, ik Uiteindelijk zou ik een beter begrip krijgen van wat het betekende be een Baladin. Het kan tenslotte niet zo moeilijk zijn geweest: vrolijk van de ene haven naar de andere springen en een beetje liefde delen met de gemeenschappen van een land dat verstoken is van extase. Maar het bleek dat er iets meer aan de hand was dan dat; het betekende ook dat je een moreel kompas moest dragen.

Baladins' De missie is bijna te gemakkelijk te lezen: zoek een ongelukkig persoon en doe alles wat nodig is om zijn laagste eigenschappen naar een hoger niveau te tillen, zodat hij/zij een nieuwe betekenis en muze kan vinden om hem/haar vooruit te helpen. Dat is in het kort de basisconfiguratie voor de onlangs uitgebrachte singleplayer- en coöp-RPG: een schattig, stickerboekachtig avonturenspel waarin spelers de elegante getijden betreden van een ogenschijnlijk depressieve wereld die dringend behoefte heeft aan een beetje ontspanning. geestverwant om zijn morele verval te herstellen. Klinkt allemaal nogal complex – tenminste in de ogen van een gewoon mens. Maar je bent, of je het nu leuk vindt of niet, een Baladin – en geluk zit in je DNA.

Tenminste, als je net het rijk bent binnengegaan Zaad voor zaad nieuwste hoofdstuk in het fantasy-genre, lees dan zeker verder voor enkele tips vóór aankoop. Laten we halen…extatisch?

Ik ben extatisch, blijkbaar

Als je nog geen twee en twee bij elkaar hebt opgeteld, weet dan dit: Baladinnen is een één-tot-vier-speler RPG dat op coherente wijze is geschreven om elementen van traditioneel rollenspel op tafel te integreren. Als zodanig moet de speler op zoek gaan naar keuzegerichte wegen, die elk een van de verschillende dialoogkeuzes en uitkomsten bevatten. Hoewel de game er grotendeels op gericht is om je je eigen verhaal te laten smeden, vertelt het het verhaal van vijf jonge helden, die allemaal het eenvoudige en heilzame doel delen om de wereld en haar talloze inwoners gelukkiger te maken en een beetje minder, zullen we maar zeggen. , depressief.

Wat de verhaallijnen betreft, Baladinnen schildert een relatief schoon en eenvoudig portret; het is gemakkelijk om er doorheen te komen, en om nog maar te zwijgen van het feit dat het onmogelijk is om te falen, gezien het feit dat een enkel verlies in een bepaalde ontmoeting kan, en resulteert vaak in, nou ja, het moeten terugdraaien van de klok en opnieuw beginnen. Maar eerlijk gezegd is dit niet zo'n groot probleem, aangezien de keuzes die u tijdens uw reis maakt niet noodzakelijkerwijs cruciaal zijn voor uw succes; zelfs als je een optie selecteert waardoor een ander personage het risico loopt iets heel belangrijks te verliezen, is het niet alsof je tekort bent geschoten of een overkoepelend plotpunt hebt gemist. Het is een feit dat er bepaalde keuzes zijn blikje ontgrendel verschillende wegen om te verkennen, maar om te zeggen dat je de te corrigeren keuzes zijn echter niet noodzakelijk waar.

Baladinnen maakt de weg vrij voor vijf in totaal unieke karakters, die elk een selectie van eigenschappen en vaardigheden bezitten die ze in de wereld kunnen inzetten. Ongeacht het personage waarmee je wilt werken, elk van deze vaardigheden kan worden ontwikkeld door klusjes te klaren in elk van de beschikbare steden, of door simpelweg door verschillende dialoogpunten en scenario's te gaan. Eenvoudig.

Je eigen pad uitstippelen

Vooruitgang in Baladinnen bestaat min of meer uit het verhuizen van de ene stad naar de andere, en het lokaliseren van bepaalde individuen om te helpen bij een van de verschillende banen, of het verkennen van verborgen gebieden om nieuwe kansen te ontsluiten om je vaardigheden en talenten te ontwikkelen. Uiteraard kunnen deze eigenschappen het beste worden aangescherpt door deel te nemen aan verschillende ontmoetingen; Tijdens een ontmoeting kun je bijvoorbeeld een groep bandieten tegen het lijf lopen, waarna je de beslissing moet nemen of je wel of niet je toevlucht wilt nemen tot een defensieve actie, of een vocale reactie moet gebruiken om de vijand ervan te overtuigen de andere kant op te kijken. manier. Afhankelijk van je vaardigheidsniveau en ervaring op het moment van de ontmoeting in elk van deze gebieden, zal waarschijnlijk een van twee dingen gebeuren: je omzeilt de confrontatie, of je bezwijkt voor de dreiging, in welk stadium je terugkeert naar het vorige scenario.

Het goede nieuws is dat Baladinnen, ondanks het gebruik van een 'geluk van de dobbelstenen'-benadering bij de overgrote meerderheid van haar activiteiten, is het geen moeilijk koekje om te kraken. Het punt is dat je, met zoveel eindes ingebed in elk van de speurtochten en een overvloed aan uitkomsten en keuzes om door te bladeren, niet kunt werkelijk zet uw voet op zijn plaats; Sterker nog, het dwingt je vaak om te geloven dat de beste aanpak is om tussen talloze paden af ​​te wisselen en met het verhaal te experimenteren. Zeker, het kan een beetje lastig zijn om de knoop door te hakken bij voorkeur aanpak, maar het is ook vergevingsgezind genoeg in het geval dat het je de vrijheid geeft om een ​​paar regels te herschrijven en ook de conclusies te wijzigen.

Een verborgen wonder

Zonder twijfel twee van de beste Kenmerken van de game zijn de tekenstijl uit het verhalenboek en de betoverende soundtrack - twee begeleidende componenten die consequent een solide basis vormen voor de algehele schattige en boeiende gameplay-esthetiek van de game. Het is onnodig om te zeggen dat het thema dat het aanneemt net zo vrolijk is als de groep personages die het in je hart naait. En eerlijk gezegd vervaagt dat momentum ook niet vaak, maar blijft het perfect consistent vanaf het moment dat je de grenzen van het koninkrijk overschrijdt, tot het moment dat je de stadsdelen van het laatste baken begraast en de laatst overgebleven speurtochten onder het tapijt veegt en afscheid nemen van de creditrol.

Naast de sympathieke persoonlijkheden en idyllische omgevingen die het koninkrijk Gatherac vormgeven, Baladinnen levert ook een krachtige boodschap op die lang in je gedachten blijft hangen nadat het laatste hoofdstuk naar zijn natuurlijke climax wankelt. Zeker, het is een beetje dwaas – het verspreiden van vreugde onder de massa – maar gezien het feit dat de overgrote meerderheid van rivaliserende RPG’s niet twee keer zou nadenken over het kapitaliseren van een dergelijk concept, maakt het het in alle eerlijkheid nog aantrekkelijker. Het is ook een uitgangspunt dat vreemd genoeg de moeite waard is, waarbij verschillende culminaties een echt gevoel van voldoening en onbaatzuchtigheid opwekken. Ik kan daar niets tegenin brengen; het maakte er een punt van om een ​​boodschap te verspreiden, en om eerlijk te zijn, het kon het opmerkelijk goed ondertekenen, verzegelen en overbrengen zonder de welkomheid ervan te overschrijden.

Vonnis

Gezien het enorme aantal RPG's die eenvoudigweg hun toevlucht nemen tot hersenloos geweld en moreel failliete personages en wat dan ook, komt het als een ontzettend leuke verrassing om getuige te zijn van iets minder serieus en door gevechten geobsedeerd. En om eerlijk te zijn, het is iets waar ik de laatste tijd van ben gaan houden: een eenvoudig en elegant ontwerp waarmee je in de handen kunt vallen van een nieuwe, zij het enigszins kinderachtige speelwijze. Begrijp me niet verkeerd, daar zou kunnen hebben nog een paar stukjes en beetjes binnen Baladinnen dat zou me in staat hebben gesteld een beetje extra te krijgen van die eerste serotonineboost, maar voor wat het waard is, geloof ik dat Seed by Seed hier iets volkomen unieks op tafel heeft gebracht, en daarom ben ik meer dan bereid om geef de eer waar het toekomt en zing vrolijk de lof ervan. Het is niet perfect, maar het is verre van niet in staat een glimlach op te roepen.

Om een ​​lang verhaal kort te maken, ja, je zou moeten geven Baladinnen wat tijd en genegenheid - vooral als je een fervent fan bent van rollenspellen op tafelblad, of gewoon je morele kompas toestaat een meeslepend verhaal te bedenken dat voor elke beslissing op je knieën buigt. Als het de laatstgenoemd waar je voor gaat, dan kan ik je verzekeren dat je meer dan genoeg zult vinden om jezelf op de lange termijn bezig te houden. Toegegeven, het is niet de langste reis die je ooit zult maken, maar waar het aan duurzaamheid ontbreekt, wordt dit zeker op talloze andere manieren gecompenseerd: de originele personages, achtergronden en muzikale nummers, om er maar een paar te noemen. van zijn meest memorabele bezittingen.

Om het voor de hand liggende te vermelden: Baladinnen heeft duidelijk alle kenmerkende eigenschappen van een solide indie-RPG – en harte sommige. Is het ? Nee. Heeft het mij een gelukkiger mens gemaakt? Absoluut.