Recenzja Rogue Labyrinth (PC)

Labirynt Łotrów To nie jest typowy roguelite. Łączy eksplorację lochów z efektownym koloseum, z rywalami, sponsorami, a nawet minigrą wędkarską. Każda rozgrywka sprawia wrażenie, jakbyś brał udział w dziwnym programie telewizyjnym, gdzie publiczność wiwatuje lub buczy, w zależności od twoich umiejętności. Ten, kto zdoła stawić czoła wszystkim wyzwaniom, zdobędzie koronę. To oznacza, że ​​wkraczasz na arenę, walczysz z potworami, rywalami i pułapkami, jednocześnie starając się pozyskać fanów i bogatych sponsorów.

Dzięki humorowi, widowiskowości i wyjątkowemu połączeniu akcji i fabuły, Labirynt Łotrów Gra po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę dzięki demu, które ukazało się na początku roku, dając graczom przedsmak chaotycznego połączenia walki i polityki. Teraz, gdy pełna wersja jest już dostępna, czas sprawdzić, czy gra rzeczywiście spełnia oczekiwania. Przekonamy się z tej recenzji.

Nowa przygoda na arenie

Historia za Labirynt Łotrów jest szalone od samego początku. Spokojne królestwo Lantanas zostało przejęte przez kolonistę-miliardera, który ma o wiele za dużo pieniędzy i ego. Zamiast rządzić w tradycyjny sposób, buduje gigantyczne koloseum-labirynt u stóp największego Wielkiego Drzewa świata. Ten, kto zdoła stawić mu czoła, zdobędzie koronę. To oznacza, że ​​Ty, gracz, zostajesz wrzucony w sam środek chaotycznej bitwy, w której przetrwanie nie jest jedynym celem; musisz również zapewnić dobre widowisko.

Ta konfiguracja nadaje grze niepowtarzalny charakter. Nie walczysz tylko z potworami i rywalami. Bawisz się przed żywą publicznością, która wiwatuje, buczy i reaguje na twoje popisy. Rywale mają swoje osobowości i powody, dla których się tam znajdują, co sprawia, że ​​spotkania wydają się bardziej osobiste. Nawet potwory i pracownicy, których spotykasz, odgrywają rolę w spektaklu, traktując labirynt bardziej jak dziwaczne miejsce pracy niż zwykłe pole bitwy.

Połączenie rozgrywki roguelite z wyborami fabularnymi sprawia, że ​​rozgrywka jest nieprzewidywalna. W jednej chwili unikasz pocisków, w drugiej rozmawiasz z rywalem, a nawet zapraszasz go na kolację. To przeplatanie się walki z fabułą nadaje każdej rozgrywce indywidualny charakter, na który większość gier roguelite nie zwraca uwagi.

W porównaniu do cięższych tytułów, takich jak Hades or Martwe komórki, Labirynt Łotrów nie traktuje siebie zbyt poważnie. Zamiast tego skłania się ku satyrze, humorowi i przesadzonemu dramatyzmowi. Wygląda jak połączenie energii reality show, rywalizacji gladiatorów i przytulna gra RPG urok, wszystko w jednym pakiecie.

Kontrolowane piekło pocisków

Porozmawiajmy o walce, bo to ona jest sednem tej gry. Labirynt jest generowany proceduralnie w czterech obszarach, z których każdy jest inspirowany „krajami” biorącymi udział w spektaklu. Gracze będą stawiać czoła falom potworów, zagrożeniom środowiskowym i rywalom, którzy będą chcieli sprawdzić ich umiejętności.

Twórcy opisują walkę jako „kontrolowane piekło pocisków” i trafili w sedno. Niemal wszystko na ekranie może stać się pociskiem, na przykład skały, gałęzie, pociski wrogów, a nawet dziwne obiekty w otoczeniu. To otwiera pole do kreatywnych stylów gry. Możesz rzucać kolczastymi kulami jak leśnym granatnikiem, a może rozbijać przedmioty gałęziami, aż rykoszetem trafią w innych wrogów.

Dodatkowo, umiejętności rywali dodają pikanterii. Gracze mogą pożyczyć pulsujące kolumny, kolczaste bańki lub bumerangi, w zależności od relacji. Połączenie tych mocy z setkami artefaktów i ulepszeń sprawia, że ​​każda rozgrywka jest świeża.

Minusem jest to, że czasami chaos przekracza granice. Z dziesiątkami latających pocisków, migoczącymi efektami i piętrzącymi się wrogami, widoczność staje się problemem. Są momenty, w których nie wiadomo, czy trafiasz, czy jesteś trafiony, co psuje „kontrolowany” aspekt bullet hell. Nie psuje to rozgrywki, ale oznacza, że ​​czasami przegrasz rozgrywkę z powodu bałaganu na ekranie, a nie z powodu braku umiejętności. Mimo to, gdy wszystko działa, walka jest fantastyczna. Jest szybka, zróżnicowana i elastyczna, nagradzając eksperymentowanie bardziej niż sztywne planowanie budowy.

Progresja roguelite z politycznym zacięciem

Jedna z najfajniejszych rzeczy? Labirynt Łotrów W ten sposób postęp jest bezpośrednio powiązany z fabułą. W większości gier roguelite ulepszenia to tylko liczby: więcej zdrowia, więcej obrażeń, krótszy czas odnowienia. Tutaj twój rozwój wynika z relacji i polityki. Każdy krok w labiryncie to nie tylko walka; chodzi również o to, z kim rozmawiasz i jak go traktujesz.

Pomiędzy piętrami będziesz wchodzić w interakcje z rywalami, pracownikami, potworami, a nawet kibicami obserwującymi grę z trybun. Te momenty pozwolą ci nawiązywać sojusze, odblokowywać nowe ruchy lub zdobywać przydatne bonusy. Być może uda ci się przekonać rywala, by podzielił się swoją techniką wirującego bumerangu, a może go obrazić, narażając się na jeszcze bardziej brutalną walkę. Twoje wybory mają wpływ na przyszłe rozgrywki, a dzięki ponad 4,000 linijek dialogowych rzadko zdarza się, by ten sam scenariusz powtórzył się dwa razy.

Ten system polityczny i społeczny nadaje grze osobowość, którą większość gier roguelite nie zawraca sobie głowy. Rywale wydają się prawdziwymi rywalami, a nie bezosobowymi przeszkodami. Każdy ma swój własny powód, by wejść do labiryntu; niektórzy gonią za chwałą, inni za zemstą, a niektórzy po prostu chcą zdobyć rzeszę fanów. Ta różnorodność sprawia, że ​​każde starcie jest osobiste i wyjątkowe.

Drugą stroną medalu jest tempo. Czasami dialogi pojawiają się w momentach, gdy wolałbyś rozcinać wrogów. Jeśli masz ochotę na czystą akcję, te przerwy w narracji mogą wydawać się niczym progi zwalniające. Na szczęście opcja pomijania lub przewijania do przodu pomaga utrzymać tempo, ale gracze pragnący nieprzerwanej walki mogą uznać to za nierówne.

Sława, fortuna i żaby

To tutaj Labirynt Łotrów Naprawdę skłania się ku zabawowej stronie. W grze nie chodzi tylko o przedzieranie się przez fale wrogów; chodzi o dawanie popisu. Każda wygrana walka podnosi wskaźnik sławy, a im większy szum medialny stworzysz, tym bardziej publiczność cię nagradza. Czasami to dodatkowe bonusy, czasami wzmocnienia, a czasami po prostu satysfakcja ze świadomości, że tłum to pożera.

Dodatkowo istnieją bonusy od dobroczyńców. Bogaci sponsorzy z całego świata obstawiają, kto ich zdaniem wygra. Jeśli wpadniesz im w oko, rozdadzą bonusy, które mogą przechylić szalę na twoją korzyść. Problem polega na tym, czy przyjąć bonus, który pasuje do twojego obecnego składu, czy taki, który pomoże zadowolić potężnego sponsora. To kolejny poziom strategii, w którym każdy wybór ma znaczenie.

A potem są jeszcze drobne, przytulne dodatki. Tak, jest minigierka wędkarska. I tak, możesz zrelaksować się ze swoją żabą lub pielęgnować roślinkę w chaosie. Te absurdalne detale pomagają zrównoważyć napięcie bitwy, dodając grze uroku. Nadają też grze charakteru, który ją wyróżnia. Zamiast grzęznąć w niekończącej się powtarzalności, Labirynt Łotrów sprawia, że ​​jesteś ciekaw tego, co będzie dalej, czy to będzie nowy rywal, nowy sponsor, czy po prostu kolejna szansa na spokojne wędkowanie.

Szorstkie miejsca

Tak samo zabawne i kreatywne jak Labirynt Łotrów To znaczy, nie jest bez wad. To niezależne RPG Gra ma w sobie mnóstwo uroku, ale kilka obszarów wymagałoby dopracowania. Przede wszystkim problemy z balansem. Niektóre umiejętności wydają się o wiele silniejsze od innych. Na przykład buildy w stylu bumerangu pozwalają z łatwością niszczyć pomieszczenia, a niektóre artefakty ledwo wpływają na skuteczność. Tego typu brak równowagi jest powszechny w grach roguelite, ale i tak sprawia, że ​​niektóre rozgrywki wydają się znacznie łatwiejsze niż inne, w zależności od tego, co się znajdzie.

No i są dialogi. Z ponad 4,000 linijek tekstu, rozmowy są bogate i pełne charakteru, ale czasami ciągną się dłużej niż byśmy chcieli. Jeśli masz ochotę na szybką akcję, wciągnięcie się w długie rozmowy z rywalami lub postaciami niezależnymi może spowolnić tempo. Oczywiście możesz je pominąć, ale to kompromis. Pomiń zbyt wiele, a możesz przegapić ważne umiejętności lub zabawne momenty z udziałem postaci.

Sterowanie to kolejny drobny problem. Choć gra obsługuje mysz i klawiaturę, wyraźnie widać, że projekt faworyzuje kontrolery. Precyzyjne celowanie na PC bez pada wydaje się toporne, co może frustrować graczy bez niego. Wreszcie, mamy klasyczny problem roguelite: wczesny RNG. Jeśli rozpoczniesz rozgrywkę ze słabymi ulepszeniami lub pechowymi dropami, może się ona wydawać skazana na porażkę, zanim jeszcze zdążysz się rozgrzać.

A dobrą wiadomością jest to, że żaden z tych problemów nie psuje całego doświadczenia. Gry Wiedźm Herbaty wydaje się być aktywny w kwestii aktualizacji, a roguelite'y rozwijają się dzięki poprawkom, więc te niedociągnięcia zapewne z czasem się wygładzą.

Werdykt

Labirynt Łotrów to jedna z tych niezależnych niespodzianek, które łączą znane mechaniki roguelite z nowymi, ciekawymi wątkami fabularnymi. Jest chaotyczna, zabawna i pełna charakteru, wyróżniając się w zatłoczonym gatunku równoważeniem widowiskowości i relacji z walką.

Jeśli szukasz roguelite'a, który nie tylko wrzuci cię w niekończące się lochy, ale także da ci postacie, którymi warto się zająć, politykę, którą warto rozegrać, i publiczność, którą warto zdobyć, ta gra ci to zapewni. Oczywiście, nie jest tak dopracowana pod względem przejrzystości walki, jak Hadesani tak ostry w postępie jak martwe komórki. Oferuje jednak coś, czego nie oferują inne: poczucie, że każdy bieg jest wyjątkowy. 

Cena 14.99 USD to również uczciwa cena za to, co dostajesz. Ponad 100 umiejętności, liczne rywalizacje, żaby i wystarczająco dużo dialogów, żeby wypełnić nimi małą powieść, sprawiają, że gra jest warta swojej ceny. Podsumowanie: Jeśli potrafisz poradzić sobie z odrobiną chaosu i nie przeszkadza ci łączenie polityki z pociskami, Labirynt Łotrów warto spróbować.