Dying Light: The Beast recensie (PS5, Xbox Series X/S en pc)

Als er ooit een zombie-apocalyps zou komen, zou ik in de schoenen van Kyle Crane willen staan. Je kent hem vast nog wel van de film uit 2015. Dovend lichtSindsdien is Crane dertien jaar ouder geworden, opgesloten in een ondergronds laboratorium en onderworpen aan onethische experimenten in opdracht van "De Baron". Ja, zelfs met de martelingen en de naalden in mijn armen, wil ik nog steeds Cranes... indrukwekkend parkour en keiharde stoten in mijn zij. Toch, zelfs met bijna bovenmenselijke acrobatische en schedelverbrijzelende bewegingen, zouden beestachtige zombies, machtiger dan jij, je leven gemakkelijk kunnen wegnemen. Vooral in het holst van de nacht, wanneer de Volatiles op jacht gaan. 

Dit alles zou bekend moeten zijn voor iedereen die ooit heeft gespeeld Dovend licht of het vervolg, Dying Light 2: Blijf mensEr is niet veel veranderd aan de basisprincipes van het gameplaysysteem. Toch zijn er nieuwe functies en veranderingen die je beslissing om de nieuwe game te spelen kunnen beïnvloeden. Met de talloze nieuwste games die uit elke winkel op elk groot gameplatform komen, Silent Hill voor, Geest van Yotei, Hades IIOm er maar een paar te noemen: je moet heel voorzichtig zijn met hoe je je tijd tussen de games verdeelt. 

Mocht de nieuwste inzending in Dovend licht een speeltijd van ongeveer 20 tot 40 uur van je schema afhalen? Of kun je het beter op de achtergrond laten? Laten we het in onze Stervend licht: het beest bekijk hieronder.

Goody Two-Shoes

Dertien jaar zijn verstreken, gevangen in een ondergronds lab, en er zijn allerlei experimenten op je uitgevoerd. Het is allemaal een martelende ervaring geweest die je half mens, half zombie heeft gemaakt. En net wanneer je leven als laboratoriumrat zijn vruchten lijkt af te werpen, word je vrijgelaten in de door zombies geteisterde buitenwereld, terwijl je martelaar beweert dat hij je lichaam niet meer nodig heeft. Natuurlijk ben je vastbesloten om wraak te nemen. Maar eerst een avontuurlijke verkenning van Castor Woods, de nieuwe locatie van Stervend licht: het beest, waar je menselijke overlevenden tegenkomt die jouw hulp nodig hebben. 

Kyle Crane is een intrigerende hoofdpersoon, dat geef ik toe, met complexiteiten die ik alleen maar als mens kan beamen. Hij is gefrustreerd, natuurlijk, en vaak chagrijnig. Toch heeft hij nog steeds een zwak voor anderen die hulp nodig hebben. Hij wijkt vaak af van zijn wraakzuchtige pad om een ​​ander op te vrolijken. En het zijn deze facetten die zijn personage zo goed uitwerken dat hij zich met hem verbonden voelt en zijn heldendaden waardeert. 

Wat teleurstellend is, is de antagonist, die alleen bekend staat als "De Baron". Hij heerst over Castor Woods met zijn privéleger en heeft naast Crane nog meer mensen gemarteld en op hen geëxperimenteerd. Een duidelijk groot, slechte baas Je bouwt op naar de ondergang. Toch laat zijn karakterontwikkeling veel te wensen over. Zijn achtergrond, motivatie en ware aard worden oppervlakkig uitgediept, waardoor het verhaal tekortschiet.

Niet alleen de antagonist, maar het overkoepelende verhaal als geheel. Het is een vrij dwaas en vaak voorspelbaar verhaal dat je snel zal vervelen. Je kunt zelfs genieten van een betere game-ervaring als je de dialogen en tussenfilmpjes overslaat, want het verkennen van Castor Woods is waar de ware schoonheid van... Stervend licht: het beest is bij.

Into the Woods

Het ziet er werkelijk schitterend uit. De weelderige groene bossen en complexe bosgebieden, met kliffen en meren om de paar kilometer verderop. Het voelt alsof het Europese platteland tot leven is gekomen in al zijn details en kleuren. En het voelt natuurlijk sereen om erdoorheen te rijden. Oh ja. Je wilt absoluut niet... tegen hordes zombies aanlopen Terwijl je van de bezienswaardigheden geniet. Spring dus zeker in een van de trucks, zorg dat je voldoende brandstof hebt en baan je een weg door alle zombies op je pad. Zo niet om te overleven, dan wel om sneller ergens te komen. 

Er is geen fast-travel, maar met de trucks en de kleinere kaart is dat ook niet echt nodig. Je zult je nauwelijks verloren voelen tijdens het doorkruisen van Castor Woods, het verbinden van safehouses, zijmissies en speurtochten. En dat alles met de bonus van een werkelijk adembenemende wereld. Dovend licht fans zullen echter graag rond de vergezichten willen parkouren, en Stervend licht: het beest stelt ook op dat vlak niet teleur. 

Je verkent een mix van bosrijke gebieden en pittoreske dorpjes. En allemaal hebben ze een belangrijke stap gezet in het aanbieden van puzzelachtige muren en daken om rond te parkouren. Je springt van dak naar dak, beklimt moeiteloos kliffen en overbrugt enorme kloven met je grijphaak. Het is allemaal behoorlijk soepel en vloeiend, en voelt als een aap die vijf stappen vooruit kan kijken op alle obstakels waar hij op moet springen en zich omheen moet manoeuvreren. 

Net als Assassin's Creed, misschien zelfs nog sneller en hectischer, voelt parkour veruit het beste deel van Stervend licht: het beest. Indien Blijf menselijk's parkour voelde overweldigend, Het Beestis realistischer en dynamischer, met honderden animaties van sprinten, springen, klimmen en slingeren door takken. Hierdoor voelt het spel meer geaard, zwaar en heeft het meer momentum.

Hersenspat

Bestaat er iets leukers dan door zombiehoofden heen te slaan? Hun benen van hun buiken te scheuren en hun walgelijke bloed over het scherm te zien spatten? Dit is de bevredigende gameplay waar fans naar op zoek zijn in Dovend lichten Het Beest levert een ongekende prestatie. Alle sjofele honkbalknuppels, messen gemaakt van verkeersborden, moersleutels en meer melee- en geïmproviseerde wapens die je in de omgeving vindt, snijden door zombies heen met een krachtige en bevredigende feedback op je slagen.

En je kunt nog meer elementaire schade aan je melee-wapens toevoegen, waardoor ze vuurstoten of gif krijgen die groepen zombies in een handomdraai uitschakelenWapens hebben deze keer een duurzaamheidslimiet. Je zult ze dus zo nu en dan moeten upgraden voordat ze volledig uit elkaar vallen. Of je moet je toevlucht nemen tot geweervuur ​​met diverse shotguns, pistolen, vlammenwerpers, granaatwerpers, zaagbladwerpers en meer. Maar de munitie is vrij beperkt, die je dan kunt aanvullen met de boog en kruisboog, ook erg handig om zombies op afstand uit te schakelen. 

Je hebt absoluut meer dan genoeg gereedschap om de hersenvretende monsters die je achtervolgen te verpletteren. Maar niets, zo beweer ik, komt in de buurt van blote knokkels. Iets met je vuisten door vlees slaan en de vezels en het bloed uit spartelende lichamen zien sijpelen. Zelfs met uit elkaar gerukte ledematen en gapende gaten in de buik blijven de zombies veerkrachtig en stormen ze op je af tot ze volledig uit elkaar zijn gereten.

Het is allemaal een verdomd bevredigende lus die nooit oud wordt, een aspect dat Dovend licht is geperfectioneerd sinds de dagen van Dode Eiland. Maar in Stervend licht: het beest, het wordt alleen maar beter zodra je de Beast Mode ontgrendelt.

Hulk slag

Wanneer je schade toebrengt of oploopt, verzamel je beestpunten, die een beestmeter vullen. Door deze te ontketenen word je sneller, sterker en krachtiger. En voor een korte tijd ben je immuun voor aanvallen. Je hebt dus absoluut niets dat je tegenhoudt om te gigantiseren. Met een simpele vuist kun je met gemak door de hoofden en ingewanden van zombies heen slaan, en door een heleboel zombies heen, zonder hun gezondheid of uithoudingsvermogen te verliezen.

Upgrade je Beest-vaardigheden en je kunt hoger springen, schreeuwen om zombies om je heen te verdoven, en meer bovenmenselijke vaardigheden. Het kan je gemakkelijk overmeesteren, waardoor gevechten veel gemakkelijker en saaier worden. Maar Stervend licht: het beest heeft de meter perfect in balans gebracht, zodat hij alleen beschikbaar is wanneer je hem echt nodig hebt. Je blijft dus constant op de rand van de dood, en raakt in die cyclische paniek wanneer groepen zombies je aanvallen.

En laten we het nog niet eens over de nacht hebben, wanneer de Volatiles op jacht komen. Zelfs je Beast-transformatie is geen partij voor deze slechteriken, die je in stukken scheuren als ze je te pakken krijgen. Toch zorgt de buit die je 's nachts kunt winnen voor die ongrijpbare risico-rendementsverhouding die je leven verstevigt. Stervend licht: het beestDe beste survivalhorrorelementen van 's. Gebieden zoals Dark Zones bevatten ook de meeste buit, maar zijn ook vergeven van zombies. Of de militaire konvooien met zeldzame buit, maar omringd door woeste zombies.

Vonnis

Wat aanvankelijk bedoeld was Dying Light 2: Blijf mensDe DLC-uitbreiding van is uitgegroeid tot een waardige, op zichzelf staande game, misschien wel veel beter dan al zijn voorgangers. Het is een realistischere en meer gefundeerde kijk op zombiesurvival, wat zorgt voor een werkelijk angstaanjagende ervaring om dodelijke gruwelen van de natuur te overleven. Je overleeft de aanval zeker, dankzij de talloze en veelzijdige gevechts- en parkourvaardigheden, maar vaak op het nippertje.

Die spanning bij het betreden van een Dark Zone of het tegenkomen van die bijna onverslaanbare Volatile zombietypes van de nacht blijft intact in Stervend licht: het beest—de modus van de serie waar we zo van zijn gaan houden, maar dan met een vleugje Beast-modus. Zombies met je blote handen uit elkaar scheuren zal nooit vervelen.

Het verhaal zelf is misschien middelmatig, maar de gameplay maakt dat meer dan goed en levert een bevredigende survivalhorrorervaring op die de toegang tot de tools en middelen die je nodig hebt om te overleven perfect in balans brengt, terwijl je constant op het puntje van je stoel zit, bang dat elke misstap het gruwelijke einde voor je kan betekenen.