Assassin's Creed Shadows recensie (PS5, Xbox Series X|S & PC)

Ocuco's Medewerkers Assassin's Creed serie staat al lang bekend om zijn mix van historische fictie en meeslepende gameplay. Het nieuwste deel, Assassin's Creed Schaduwen, belooft spelers mee te nemen op een reis naar een van de meest gewilde omgevingen: feodaal Japan. Fans van de franchise verlangen al lang naar een game die zich afspeelt in deze iconische periode van de Japanse geschiedenis, vol met samoerai, ninja's, politieke intriges en epische gevechten. Ubisoft maakt deze belofte eindelijk waar, maar maakt de game de hype waar? Hoewel Shadows zeker zijn momenten heeft, voelt het uiteindelijk als een gemengde zak. Laten we er meteen induiken Assassin's Creed Schaduwen recensie voor meer informatie.

Een verhaal dat verloren is gegaan in de geschiedenis

Het verhaal in Assassin's Creed Schaduwen is een van de meest teleurstellende aspecten van het spel. De premisse, die zich afspeelt in feodaal Japan, heeft een complexe historische setting en heeft zoveel potentieel. De uitvoering valt echter tegen. Yasuke en Naoe, de twee hoofdrolspelers, zijn allebei intrigerende personages op papier. Toch voelt hun ontwikkeling gedurende het spel oppervlakkig. De dialoog tussen de twee personages voelt vaak stijf en geforceerd aan. Evenzo missen hun interacties de emotionele diepgang die nodig is om spelers echt om hun reis te laten geven.

Bovendien mist het algehele plot de dwingende inzet en emotionele betrokkenheid die Assassin's Creed spellen staan ​​bekend om. In tegenstelling tot eerdere titels in de serie, waar het verhaal werd aangestuurd door persoonlijke motivaties en politieke conflicten, Schaduwen voelt meer alsof het gewoon de bewegingen doorloopt. De poging van de game om spelers onder te dompelen in de rijke geschiedenis en cultuur van Japan, komt niet helemaal aan. De ontwikkelaars zouden ideeën hebben geleend van games als Geest van Tsushima, die de emotionele en culturele diepgang van het feodale Japan op succesvolle wijze vastlegde.

Bovendien ontbreekt de moderne verhaallijn die altijd de hoofdrol heeft gespeeld in de Assassin's Creed serie wordt hier gevoeld. Hoewel sommige spelers de focus op historische immersie kunnen waarderen, vinden langdurige fans van de serie die genieten van het Assassin-Templar conflict het gebrek aan een modern verhaal misschien teleurstellend. Het besluit om de moderne verhaallijn te minimaliseren isoleert Schaduwen van zijn voorgangers. Opvallend genoeg laat het een gat achter dat het historische verhaal niet volledig opvult.

Yasuke versus Naoe

Een van de beste kenmerken van Assassin's Creed Schaduwen is het dual-character systeem, waarmee spelers twee verschillende personages kunnen besturen: Yasuke, een krachtige samurai, en Naoe, een stealthy ninja (shinobi). Op papier klinkt dit concept absoluut fantastisch. Spelers kunnen missies uitvoeren met beide personages, afhankelijk van hun favoriete speelstijl. Yasuke, met zijn zware wapens, is perfect voor spelers die van intense gevechten en face-to-face gevechten houden. Aan de andere kant, Naois, met haar stealth-vaardigheden zoals grijphaken, rookbommen en stille moorden, geschikt voor diegenen die de voorkeur geven aan een meer tactische, stealth-gerichte aanpak.

De toevoeging van dit dual-character systeem zorgt voor een verfrissend niveau van flexibiliteit in hoe spelers elke missie benaderen. Je kunt beslissen of je door vijandelijk gebied sluipt en stilletjes doelen elimineert, of je kunt direct in gevecht duiken en Yasuke's pure kracht gebruiken om vijanden te verslaan. Dit niveau van keuze is een welkome toevoeging, wat het spel herspeelbaarheid en variatie geeft.

Het systeem is echter niet zonder gebreken. De character-switching-mechanica voelt onhandig en niet zo vloeiend als het zou moeten zijn. Andere games, zoals Spider-Man or GTA V, naadloos in realtime tussen personages schakelen. Integendeel, Schaduwen vereist dat spelers de actie pauzeren, het menu openen en handmatig wisselen tussen Yasuke en Naoe. Deze onderbreking van de gameplay voelt omslachtig en verstoort de immersie. 

Bovendien introduceert het character-switching-mechanisme een aantal onnodige beperkingen. Ondanks Yasuke's status als een formidabele samurai, kan hij geen gebouwen beklimmen. Dat voelt natuurlijk vreemd voor een krijger van zijn kaliber. Naoe, de behendige ninja, is op dezelfde manier beperkt, aangezien ze geen barrières kan doorbreken, wat absurd lijkt gezien haar vaardigheden. Uiteindelijk verminderen deze beperkingen het potentieel van het dual-character-systeem. 

Prachtig maar levenloos

visueel, Assassin's Creed Schaduwen is een lust voor het oog. De game speelt zich af in feodaal Japan, een periode vol prachtige natuurlandschappen, ingewikkelde architectuur en levendige culturen. De wereld voelt zorgvuldig vervaardigd, met weelderige bossen, bruisende dorpen en imposante kastelen, allemaal afgebeeld in prachtig detail. Bovendien verbetert het dynamische weersysteem plus de dag-nachtcyclus het realisme, wat de gameplay leuker maakt. Regen kan bijvoorbeeld voetafdrukken wegspoelen. Dit maakt het gemakkelijker om verborgen te blijven, terwijl sneeuw de beweging kan vertragen, wat zowel stealth als combat beïnvloedt.

Terwijl de wereld van Schaduwen ziet er fantastisch uit, maar het voelt niet altijd levend. Een van de grootste genoegens van open-world games is het gevoel dat de wereld die je verkent dynamisch is en reageert op je acties. Helaas, Schaduwen bereikt dit niet helemaal. De NPC's in het spel, hoewel talrijk, missen diepgang. Ze voelen vaak meer als achtergrondgeluid dan als echte personages met verhalen, persoonlijkheden of betekenisvolle interacties. Verrassend genoeg lopen ze door de wereld alsof ze op een set staan. Ze dienen alleen als quest dispensers of omgevingsobstakels in plaats van dat ze integraal deel uitmaken van de ervaring.

Vergeleken met andere open-world games, die een ongelooflijk dynamische en meeslepende wereld hebben, Schaduwen voelt enigszins statisch. Het gebrek aan betekenisvolle interacties met NPC's zorgt ervoor dat de wereld mooi maar levenloos aanvoelt. Uiteindelijk is er hier potentieel, maar de wereld voelt niet zo levendig en reactief als het zou kunnen zijn.

Een stap in de goede richting

Stealth is altijd een kenmerk van de Assassin's Creed franchise, en Schaduwen zet grote stappen in het verbeteren van deze gameplay-mechanica. Het stealth-systeem heeft een grote revisie ondergaan. Het introduceert een nieuwe zichtbaarheidsmeter die laat zien hoe verborgen je bent voor vijanden. Dit voegt realisme en strategische diepgang toe, omdat spelers zich bewust moeten zijn van hun omgeving en hoe blootgesteld ze zijn. 

Bovendien kunnen spelers de lichtbronnen manipuleren om duisternis te creëren, waardoor spelers zich in de schaduwen kunnen verstoppen en onopgemerkt kunnen bewegen. Samen met de mogelijkheid om door krappe ruimtes te kruipen of op te gaan in de menigte, maakt het stealth-gameplay lonender en gevarieerder dan in eerdere delen.

Een andere opvallende verbetering is AI, die slimmer en reactiever is geworden. Bewakers onderzoeken nu geluiden en veranderingen in de omgeving, zoals het geluid van een krakende deur of een gedoofde lantaarn. Ze merken het als je een deur open laat staan ​​of iets omver stoot. Deze aandacht voor detail in AI-gedrag voegt spanning toe aan stealth-sequenties en maakt ze lonender als ze goed worden uitgevoerd.

Hoewel de verbeteringen aan het stealth-systeem gewaardeerd worden, zijn er nog steeds enkele problemen. De AI, hoewel slimmer dan voorheen, kan soms nog steeds enigszins voorspelbaar aanvoelen. Als een bewaker de speler ziet, stopt hij vaak na een korte periode met zoeken naar de speler, waardoor spelers zich weer kunnen verstoppen en hun missie kunnen hervatten. De uitdaging kan soms te kunstmatig aanvoelen. In plaats van als een echte test van vaardigheid, wordt het een wachten-actie RPG-spel.

De glitch

visueel, Schaduwen is een prachtig spel. Het draait soepel op next-gen hardware, met hoogwaardige texturen en snelle laadtijden. Dynamische verlichting, weerseffecten en verbluffende architectuur zorgen ervoor dat de wereld authentiek en meeslepend aanvoelt. Er zijn echter af en toe storingen die afbreuk doen aan de ervaring. Spelers melden problemen met AI-paden, pop-ins van texturen en af ​​en toe haperingen. Hoewel deze niet game-breaking zijn, verstoren ze wel de anderszins gepolijste ervaring. Ubisoft zal waarschijnlijk na de lancering patches moeten uitbrengen om deze problemen op te lossen.

Een van de Schaduwen hoogtepunten is de gestroomlijnde gebruikersinterface. De game heeft de rommel aanzienlijk verminderd, waardoor spelers gemakkelijker toegang hebben tot belangrijke informatie zonder ze te overweldigen met onnodige details. Bovendien kunnen spelers de HUD aanpassen aan hun voorkeuren, waardoor spelers worden aangemoedigd om zelf dingen te verkennen en ontdekken.

Vonnis

Uiteindelijk, Assassin's Creed Schaduwen biedt een verbluffende wereld, innovatieve gameplay-mechanismen en een frisse kijk op de Assassin's Creed formule. Het dual-character systeem is een geweldig idee dat variatie en flexibiliteit biedt. Met name de verbeteringen aan stealth maken het spel tactischer en lonender. Daarnaast is de wereld van feodaal Japan prachtig gerealiseerd. Dynamisch weer en een focus op verticale beweging geven spelers een unieke manier om missies aan te pakken.

Echter, Schaduwen schiet tekort op belangrijke gebieden. Het personagewisselmechanisme is onhandig, het verhaal mist emotionele diepgang en de wereld voelt statisch in plaats van levend. Hoewel deze RPG-game veel potentieel biedt, slaagt hij er uiteindelijk niet in om volledig te profiteren van de rijke historische setting. Als je een fan bent van de Assassin's Creed series, zul je waarschijnlijk genieten van de gameplay. Als je echter hoopt op het volgende geweldige hoofdstuk in de franchise, Schaduwen is misschien niet het baanbrekende werk waar je op had gehoopt.

Voor degenen die hebben gewacht op een Assassin's Creed spel dat zich afspeelt in Japan, Schaduwen biedt een leuke en visueel indrukwekkende ervaring. Toch is het niet de revolutie die fans verwachtten. Het is een solide toevoeging aan de serie, maar het bereikt niet helemaal de hoogten die eerdere games hebben bereikt. Uiteindelijk is het een prachtig spel met veel potentieel, maar technische storingen, weinig inspirerend en een onhandig personagewisselmechanisme houden het tegen.