5 gier wideo, które po prostu nie spełniły oczekiwań

Nie ma nic gorszego niż oglądanie przechwalania się dewelopera z potrójną piątką na temat swoich nadchodzących gier, tylko po to, by w końcu pierwszego dnia ponieść porażkę. Nikt nie lubi wielkich gadatliwych — tak samo, jak nikt nie lubi małży bez perły. Tego typu rzeczy mogą naprawdę mieć duży wpływ na studio ze względu na spóźnienia i fałszywą reklamę. I szczerze mówiąc, nie sądzę, żeby ktokolwiek w tej branży chciał być tak postrzegany.

To powiedziawszy, nie możemy nie wspomnieć o pięciu katastroficznych startach, które natychmiast wyprzedziły linię startu od chwili wystrzelenia broni. To tylko pokazuje, że najczęściej przechwalanie się nie ukrywa prawdy. To jedynie opóźnia to, co nieuniknione i nic więcej. Ponieważ w dniu premiery żadna ilość gotowych przemówień motywacyjnych nie będzie wystarczająca, aby chronić grę wideo przed armią graczy głodnych autentyczności. Mając to na uwadze, oto pięć najbardziej rozczarowujących wydań, jakie widzieliśmy od lat.

5. Niczyje niebo

Hello Games z pewnością mierzyło wysoko w przypadku No Man's Sky (bez zamierzonej gry słów), choć ostateczny wynik nie do końca odpowiadał temu samemu poziomowi pochwał, jaki był przyznawany przez trzy lata prac nad grą. Chociaż koncepcja była odważna, zachęcająca i pełna możliwości, twórcy tego zbyt ambitnego projektu po prostu nie byli w stanie w pełni zaprezentować gry po premierze. A szkoda, biorąc pod uwagę, że głównym założeniem była obietnica nieliniowej rozgrywki z nieskończonym cyklem grywalnych planet. Niestety, gra nie była tak dobra, jak nam się wydawało.

Od 2021 r. Hello Games przyspieszyło swoją grę i przeniosło No Man's Sky na wyżyny. Dzięki dodaniu bardziej rozbudowanej zawartości, broni i wysokiej jakości map świata, eksplorator piaskownicy w końcu osiągnął przyzwoity poziom. Przeskakiwanie po świecie nigdy nie było bardziej kuszące, a podróżowanie po każdej wyjątkowej planecie nigdy nie wydawało się bardziej nieprzewidywalne. Dlatego możemy tylko pochwalić Hello Games za ponowne rozpalenie gasnącego płomienia.

4. Oglądaj psy

Można śmiało powiedzieć, że kiedy Ubisoft drażnił się z Watch Dogs, od razu wciągnęliśmy się w pomysł, że będzie to rewolucyjny zwrot w grach z otwartym światem. Dzięki fascynującej mechanice podstawowej i zaawansowanej rozgrywce, która pozwoliła graczom kształtować Chicago według własnego uznania, było jasne, że twórcy wpadli na coś naprawdę fenomenalnego. I w pewnym sensie – tak było. Jasne, rozgrywka była nieco zawiła, jeśli chodzi o fizykę jazdy i ogólny system walki, ale w połączeniu z tymi wadami zapewniała naprawdę wciągającą cząstkę zabawy.

Niestety, będąc Ubisoftem, fabuła się nie powiodła. Wielki czas. Ale nie tylko niesamowicie przyziemna fabuła zepchnęła Watch Dogs na ziemię – ale także puste muszle, które stanowiły większość zespołu. Na przykład Aidena Pierce’a. Nie sądzę, aby jakikolwiek gracz pamiętał ani jeden moment, w którym bohater podzielił się autentycznymi emocjami, które przekształciły się w rzeczywistą więź międzyludzkią z inną postacią. W każdym razie wszystko, co wypływało z jego ust, było czystym bełkotem. Niestety, to właśnie to, a także nudna kampania sprowadziły Chicago na psy.

3. Duke Nukem: Na zawsze

Każdy fan OG PlayStation z radością będzie wspominał złoty wiek Duke Nukem i jego prymitywne wyczyny w dystopijnych dzielnicach. Jednak jeśli chodzi o rozdział poświęcony odrodzeniu ikony bractwa w 2011 roku, od razu mamy ochotę całkowicie zapomnieć o tej serii. Dzięki straszliwemu planowaniu i trudnemu harmonogramowi rozwoju, który obejmował ponad piętnaście lat, Duke Nukem: Forever okazał się kompletną ruiną, pozbawioną jakiejkolwiek nostalgicznej wartości. I chłopcze, nawet nie zaczynaj od samej rozgrywki.

Można śmiało powiedzieć, że gdy myślimy o Duke Nukem – nie kojarzymy automatycznie gier z bogatą fabułą i głębokim rozwojem postaci. Zamiast tego wyobrażamy sobie ogromną broń, półnagą eskortę i wszystko, co napędzane jest testosteronem. Wszystko poza tym prawdopodobnie nie miałoby sensu w przypadku platformy tak absurdalnej jak Duke Nukem, szczerze mówiąc. Ale powiedziawszy to, nawet przy płytkim humorze i seksistowskim kompasie, wcześniejsze gry dobrze wróżyły graczom. Z drugiej strony, Forever usiłowało rozpalić na nowo płomień, który powinien był zostać pozostawiony dawno temu w latach dziewięćdziesiątych.

2. Assassin's Creed: Jedność

Po uderzeniu w kopalnię złota grą Assassin's Creed: Black Flag firma Ubisoft dzierżyła klucze do przyszłości gier w otwartym świecie wraz z pojawieniem się sprzętu nowej generacji. Wraz z nadejściem nowego rozdziału i wprowadzeniem Xbox One i PlayStation 4, francuski deweloper wiedział, że musi rozszerzyć franczyzę, jeśli chce zachować znaczenie dla społeczności. I tak, mając zupełnie nowy silnik i zupełnie nowy okres do ustalenia, Ubisoft wziął się do pracy, a co za tym idzie — powstało Unity.

Ale pomijając całą imponującą pracę nóg, Assassin's Creed: Unity naprawdę nie sprostała nazwie serii. Oczywiście Paryż jako całość był oszałamiający wizualnie i pięknie uchwycony. Jednak w obliczu mnóstwa błędów i usterek, które od pierwszego dnia uniemożliwiały grę, fani serii szybko uznali tę grę za najgorszą w dotychczasowej historii. I chociaż Ubisoft naprawił większość wadliwego materiału w ciągu następnych miesięcy, nic nie wskrzesiło zepsutej gry z popiołów. Mimo to Ubisoft z pewnością wie, jak zrobić zwiastun, OK. Gdyby tylko rozgrywka rzeczywiście odpowiadała filmom, co?

1.Cyberpunk 2077

Oczywiście jest to Cyberpunk 2077. Chociaż na dłuższą metę nie jest to zła gra – jest to, co frustrujące, gra, która zawiodła miliony z nas po premierze. I tak, mówię o posiadaczach Xbox One i PS4. Z technicznego punktu widzenia nie możemy wypowiadać się w imieniu domeny komputerów PC, ponieważ recenzje w tym obszarze mówią wyłącznie o pozytywnych opiniach. Tylko, że żadna platforma nie powinna być w ogóle traktowana priorytetowo – zwłaszcza w przypadku najbardziej oczekiwanej gry roku 2020. Niestety, w tym przypadku CD Projekt Red poważnie stracił przytomność.

Można śmiało powiedzieć, że po tych wszystkich wybuchowych wywiadach i przechwałkach gracze nie mogli się już doczekać, aby w końcu zatopić zęby w Night City. Wizualnie gra wyglądała uderzająco i dziwnie malowniczo. A jeśli chodzi o samą rozgrywkę, cóż, jak moglibyśmy nie cieszyć się strzelanką FPS z Keanu Reevesem (hm – Johnny Silverhand) na siedzeniu pasażera? Na pierwszy rzut oka Cyberpunk 2077 powinien być wszystkim, czego chcieliśmy, a nawet czymś więcej. A jednak, pomimo błyszczącej puszki, zawartość była tak samo zniewalająca jak irokez z papierowej mache. Tu tak, CD Projekt. Tu tak.

Nadal jesteś głodny kolejnych gier? Zawsze możesz rzucić okiem na te:

5 złoczyńców z gier wideo, których potajemnie kochaliśmy

5 zabawnych gier, którym udało się uniknąć kradzieży