Princess Peach: Showtime-recensie (schakelaar)

Voor Kasteelrun van prinses Toadstool (1990) en Super Prinses Perzik (2005), heeft de prinses van het Mushroom Kingdom, Princess Peach, altijd een beetje op de achtergrond gezeten. Ze is altijd een ondersteunend personage geweest en speelde vaak de rol van een jonkvrouw in nood, wachtend op redding door de beroemde Mario. Maar dat gaat allemaal veranderen, dankzij Prinses Peach: Showtime. In werkelijkheid deden de vorige op Princess Peach gerichte games geen recht aan het potentiële recht van haar personage. 

Ze waren vrijwel overal aanwezig, stereotiep en hadden nauwelijks zin om de spin-off-serie gaande te houden… tot nu toe. Jaaa Jaaa, Prinses Peach: Showtime is er nog niet helemaal. We hebben hier en daar nog wat problemen, en over het algemeen is er ruimte voor verbetering, maar het is een verdomd goed begin. Eerlijk gezegd: als Nintendo de spin-off gaande houdt, zou het mogelijk kunnen stijgen in de gelederen om te zijner tijd te kunnen concurreren met Luigi's Mansion en zelfs Super Mario. 

Maar wat doet het precies Prinses Peach: Showtime op tafel brengen? Hoe zijn de gameplay, graphics en verhaal? Is het uw tijd en geld waard? Laten we het gordijn voor deze en meer zaken in onze sector opzij trekken Prinses Peach: Showtime beoordeling. 

Een nieuwe dag

Het is geen geheim dat het Super Mario franchise en zijn meerdere spin-offs zijn geen meesters in het vertellen van verhalen. Het is altijd hetzelfde plot, keer op keer: Bowser heeft de prinses ontvoerd. Red haar, wil je? Daarom had ik niet het meest ingewikkelde verhaal verwacht Prinses Peach: Showtime. Maar ondanks de lage verwachtingen is wat hier wordt geïllustreerd verrassend zowel functioneel als schoon. 

De prinses gaat, vergezeld van haar padden, naar het Sparkle Theater om een ​​toneelstuk te kijken. De tafels draaien net zo snel om als ze er zijn, met een nieuwe slechterik, de slechte Grape, en haar volgelingen, de Sour Bunch, die overal in het theater grote schade aanrichten. Het is aan Peach en de bewaker van het theater, Stella, om de orde te herstellen en het stuk te redden. Dat is het. Functioneel en schoon, toch? 

Natuurlijk zul je waarschijnlijk nog vragen hebben: wat is de connectie van Grape met Peach? Het moet toch een betekenis hebben dat Grape, die voor opschudding zorgde net toen Peach arriveerde? Maar we duiken nooit dieper dan de ‘save the day’-verhaallijn. En raad eens? Het werkt volledig zodra je in de enorm verschillende decors van het theater terechtkomt en je een weg baant naar de eindbaas.

All in One

Behalve de padden aan het begin van het spel en prinses Peach zelf, is er niet veel gelijkenis met de Super Mario franchise hier afgebeeld. Ik bedoel, zelfs het Mushroom Kingdom, Peach's eigen monarchie, komt hier nauwelijks voor. Alle omgevingen die je ziet en verkent zijn uitsluitend andere decors dan het Sparkle Theatre, en daarin ligt een leugen Prinses Peach: Showtime's charme.

Serieus. De sets waarin je stapt, ademen charme en creativiteit uit. Het zijn precies het soort decors dat je je voorstelt, compleet met houten poppen die aan dakspanten hangen, een altijd aanwezige spotlight die op elke beweging van Peach schijnt, enzovoort. De op theater geïnspireerde setting is behoorlijk slim en lijkt op een low-budget dramaclub die zich op verschillende punten en overal afspeelt. Prinses Peach: Showtime het gemakkelijke, vrolijke ravotten waarvan je niet wist dat je het nodig had.

Helaas zien sommige instellingen er echt uit. Als je de niveaus met een scherp oog scant, zul je waarschijnlijk een echte klokkentoren, een stromende rivier en zelfs enkele echte vissen zien. Maar al te authentieke rekwisieten doen er niet toe. De meeste, zo niet alle, van Prinses Peach: Showtime's sets zijn prachtig en zeker de moeite waard om je tijd in door te brengen. Naast verschillende sets zijn er maar liefst tien verschillende Princess Peach-rollen.

Manusje van alles

Van de altijd gracieuze kunstschaatser Peach tot de meedogenloze gevechtskunstenaar Kung Fu Peach en de sluwe detective Peach: je verandert voortdurend van personage, niet alleen qua kostuum, maar ook qua gameplay-stijl. Prinses Peach: Showtime combineert meerdere genres tot één met een uitstekend effect, waarbij je voortdurend je aandachtige duim pakt. 

Er komen hier veel meer perziksoorten voor, die ik aan je fantasierijke geest overlaat. Wees gerust, elk personage is enorm verschillend van de ander, soms ten koste van de algehele gameplay, maar vaker werkt het in het voordeel van het creëren van diepe intriges. Je springt van het zwaaien met zwaarden naar het gooien van trappen, en beperkt je uiteindelijk tot drie losjes gegroepeerde typen: vechter, puzzelaar en ritme. 

Hier wordt een indrukwekkende rijkdom aan unieke mechanica getoond. Of het nu een cowgirl, ninja of zeemeermin is, Peach is voortdurend intrigerend. Je zwaait met je lasso te paard om vijanden te vangen en weg te gooien. Je kunt gracieus over het ijs glijden om schaatswedstrijden te winnen en zelfs de kracht van zang gebruiken om vissen onder controle te houden om je bevelen uit te voeren. Elke nieuwe vaardigheid werkt alsof je een nieuwe power-up ontgrendelt waarmee je allerlei enorm unieke speelstijlen kunt gebruiken.

Te makkelijk?

Doelstellingen en uitdagingen veranderen voortdurend. Ze zijn ook goed van tempo. Niemand overschrijdt hun welkom. Bovendien zorgen de baasgevechten aan het einde van elke uitdaging voor een diepere, uiteindelijke draai aan de gameplay en algehele creativiteit. Helaas zul je, met zo'n enorme verscheidenheid, sommige krachten misschien leuker vinden dan andere. Niet elke uitdaging is hetzelfde, of het nu gaat om betrokkenheid of moeilijkheidsgraad. 

De zeemeerminsets stellen je timing op de proef, net als de bakminigames. Rechercheur Peach loopt rond in een compacte set, op zoek naar aanwijzingen om vrij eenvoudige puzzels op te lossen. Hoe eenvoudig deze delen van het spel ook zijn, ze voelen meer geïnspireerd dan de actiescènes. Het enige wat je tijdens gevechten doet is met zwaarden en linten zwaaien, en vijanden vallen naar beneden.

Bovendien hebben gevechten vaak langzame en vrijwel ongevaarlijke vijanden. Zelfs als je geconfronteerd wordt met golven vijanden, voel je nooit dat er druk wordt opgebouwd. Het helpt ook niet dat Peach meerdere hits kan verdragen zonder een hoge prijs te betalen. Als zodanig, Prinses Peach: Showtime voelt zich samengesteld voor een jonger publiek. Veteranen daarentegen willen misschien meer uitdaging, zelfs nadat de moeilijkheidsgraad in de latere fasen toeneemt. 

Wat de completisten betreft, je hebt verborgen verzamelobjecten en geheimen weggestopt, maar wees gerust: je zult ze tijdens de eerste run niet allemaal verzamelen. Bovendien kunnen de niveaus te paard zo hoog worden dat zelfs beginnende spelers terug kunnen gaan om elk verzamelvoorwerp op te halen. Met het algemene speelgemak kunnen veteranen echter onvoldoende motivatie missen om terug te treden. 

Kinderlijke vreugde

Prinses Peach: ShowtimeDe lage moeilijkheidsgraad in combinatie met de leuke niveaus maken het het perfecte spel voor jongere kinderen. Bovendien is de besturing, ondanks dat ze soepel en uitstekend vloeiend is, nogal te simpel om complexe combo's onder de knie te krijgen. Je gebruikt twee hoofdknoppen voor aanvallen en bewegingen, naast de analoge stick. Ouders en familievrienden kunnen demonstreren aan kinderen, en ze zullen het binnen enkele seconden gemakkelijk doorhebben.

Oudere mensen kunnen er zeker een impuls aan geven. U moet echter uw verwachtingen onder controle houden. Als u bijvoorbeeld op zoek bent naar een ontspannen toevluchtsoord. Of ben je opgewonden om te zien hoe prinses Peach de rol van jonkvrouw in nood achter zich laat? Anders, als je op zoek bent naar een echte uitdaging, zul je misschien elders meer geluk vinden. Misschien Super Mario Bros. wonder?

Wat de prestaties betreft, zul je enkele kleine minpuntjes tegenkomen. Heel klein, ik moet benadrukken dat alleen een scherp oog teleurstelling zal vinden. Hier en daar dalen de framesnelheden. Laadtijden kunnen wat lang zijn. Prinses Peach kan er soms wazig uitzien, met af en toe een wankele beweging. We zijn op dit punt echter aan het muggenziften, en ik denk dat de meeste prestatieproblemen zullen worden opgelost met de aankomende Nintendo Switch 2.

Op zijn minst zijn de graphics en het geluid fantastisch. Het is nee Super Mario Bros. wonder, maar het is nog steeds een voorbeeld van levendige en prachtkleuren. Vooral de muziekscore erft de verslavende sfeer van Nintendo. Het is thematisch uitzonderlijk en levert een algeheel charmant avontuur op.

Vonnis

Er valt veel goeds over te zeggen Prinses Peach: Showtime. Het is behoorlijk slim om van gameplay te wisselen net voordat ze je gaan bevallen. Van snelle vechtpartijen tot vertraagde grafische avonturen, de game werpt zijn net wijd en zijd uit en boeit elke gamer met zelfs de geringste interesse. De vele transformaties zijn het beste deel, met leuke en charmante kleine sets om naar terug te willen keren. Het enige nadeel is de algehele lage moeilijkheidsgraad van de gameplay. 

Elke gamer met een behoorlijke game-ervaring zal gemakkelijk het parcours doorlopen en waarschijnlijk de motivatie missen om opnieuw te spelen. Een jonger publiek zal echter ongetwijfeld kinderlijk plezier beleven aan de creatieve vormgeving en ideeën. Je zult veel te veel ambitieuze ideeën ontdekken, die allemaal het heldenmoed van Princess Peach illustreren. Er is niets aan de verbeelding overgelaten, met thematische sets en gameplay met een boeiende variatie aan inhoud. 

Ondanks enkele zeer kleine prestatieproblemen, Prinses Peach: Showtime levert, met behulp van charme om het naar een nieuw tijdperk te stuwen. Omdat Peach al lange tijd in de schijnwerpers staat, moet ik zeggen dat ze een uitstekende zaak maakt om aan te blijven. Of Nintendo de show gaande houdt, staat ter discussie. Het is zeker geen vergezocht idee, het schrapt alleen maar de paar frustrerende valkuilen en graaft dieper in de gameplay. 

Het is onwaarschijnlijk dat alle power-ups van Peach op eigen benen kunnen staan. Perzik, de Kung Fu Ninja. Peach, de Sirene Zeemeermin, enzovoort. Nou ja, tenminste niet in hun huidige staat. Het is echter een geweldige eerste stap, die een stabiel genoeg podium vormt voor wat gaat komen.