Doom: The Dark Ages recensie (PS5, Xbox Series X/S en pc)

Wie had gedacht dat het vernietigen van de legers van de hel zo leuk kon zijn? En dan nog wel tientallen jaren later. DOOM stemrecht is een belangrijk onderdeel geweest van de evolutie van gaming. Met name het first-person shootergenre. Sinds 1993 DOOMHet was duidelijk dat de franchise voorbestemd was voor grootsheid. Het heeft niet alleen bijgedragen aan de definitie van het FPS-genre, maar het heeft fans ook een onoverwinnelijk gevoel gegeven tegenover honderden of zelfs duizenden demonen. Slechts één "demonenjager" kan de massa vernietigen, kerker voor kerker. 

Uiteindelijk moeten zelfs uitzonderlijke franchises hun kerngameplay vernieuwen en hervormen. Niet de hele machine in de prullenbak gooien, maar een paar dingen veranderen. En in de evolutie van DOOMWe hebben Id Software zien experimenteren met old-school run-and-gun, horror shooters, een modernisering van de old-school run-and-gun uit de eerste game en een wendbaardere actieshooter. En nu storten we ons opnieuw in een spannende wending in de... DOOM formule: het motto ‘staan ​​en vechten’, zeg maar. 

Maar er zijn veel subtielere veranderingen in DOOM: De donkere middeleeuwenDe overstap van de kettingzaag naar de standaard melee-gerichte kills. De toevoeging van de Shield Saw, die zowel aanvallend als verdedigend is. Je hebt de zwaardere, tankachtige, met bloed besmeurde demonenjager, bedrieglijk traag door de meer geaarde gameplay, maar uiteindelijk toch behoorlijk behendig dankzij de teleportatiemogelijkheid van de Shield Saw. En natuurlijk het grotere slagveld, bezaaid met veel intensere en immense demonen om te verscheuren. 

Zelfs in de decennia na-DOOM's geboortedatum, blijft de franchise innoveren en verheffen. En ware het niet voor de formaliteiten, het herzien DOOM: De donkere middeleeuwen zou simpelweg verpakt worden in een simpele "must-play". Laten we deze nieuwe titel eens verkennen in onze Doom: de donkere middeleeuwen Beoordeling

Geboren in de hel

Je weet inmiddels hoe het werkt. De legers van de hel zijn door de onderwereld gebroken en zaaien chaos op Mars. En volgens je functietitel ben jij de demonendoder, die ze allemaal moet zuiveren. Hoe, vraag je je af? Door botten te verbrijzelen, schedels te verscheuren en demonen te verpletteren. Het is het enige wat je kunt doen. DOOM <p></p> Zoek naar: het scheuren en verscheuren van alles wat beweegt. De beslissing van Id Software om de geschiedenis van het conflict tussen de mensheid en de legers van de hel, te midden van goddelijke wezens en middeleeuwse ridders, uit te diepen, is dan ook enigszins verbijsterend. 

Het spreekt voor zich dat de grenzeloze onthulling door middel van vette cutscenes nooit helemaal het gewenste resultaat oplevert. Sterker nog, ze voelen soms onnodig lang aan, waardoor de jeuk om terug te keren naar het slagveld nog steeds voortduurt. Maar toch zijn de verhalen geen complete tijdverspilling en nemen ze je mee terug naar de tijd vóór 2016. DOOM; een tijdperk dat u misschien beter wilt begrijpen, denk ik. 

Haal de tussenfilmpjes eruit en je blijft achter met ontzag en verwondering van DOOM: De donkere middeleeuwen' wereld. Deze keer leunt Id Software op een meer techno-middeleeuwse sci-fi-setting. Je hebt dus een mix van gigantische robots en mensgrote gruwelen. Plasma-aangedreven energiestoten snijden door de lucht, net als het gooien van stekelige knotsen door de ingewanden van demonen. Stadsgezichten doemen boven je op, maar ook verlaten grotten. 

Het is een relatief aantrekkelijke mix van middeleeuwse kastelen en Lovecraftiaanse kosmische rijken, die Game of Thrones-achtige facties en buitenaardse rassen, genaamd Maykrs, bedienen. En het werkt allemaal zo nu en dan. Af en toe, wat op zijn minst op de juiste momenten intriges opwekt. En onze hoofdpersoon blijft natuurlijk (meestal) stil, gehoor gevend aan de oproep om hordes demonen te bevechten in zijn 1000 kilo wegende gorilla en 2000 kilo wegende pantser. Niets in de omgeving of de personages die je tegenkomt is waardeloos; ze zijn gewoon niet zo belangrijk in het licht van de echte actie.

Geen genade

In lijn met DOOMVolgens de modus operandi krijg je een zeer aangenaam arsenaal aan wapens, breed in bereik en op zijn best krachtig. En met name, DOOM: De donkere middeleeuwen'wapens zijn veel groter, een enorme 20+ verschillende wapens en moordwapens. Hun gebruik varieert ook, wat het afwisselen ervan stimuleert. Zoals de meest populaire toevoeging aan DOOM: De donkere middeleeuwen, de Schildzaag.

Natuurlijk blokkeert het inkomende schade, wat handig is nu de dubbele sprong en luchtaanval uit je bewegingsopties zijn verwijderd. Maar het wordt ook gebruikt om inkomende aanvallen te pareren, vijanden te verdoven of enorme schade toe te brengen. En maak je geen zorgen; de pareertijd is vrij genereus, met de mogelijkheid om de moeilijkheidsgraad aan te passen, samen met andere instellingen zoals langzamere projectielen en de snelheid in het algemeen. 

Later ontgrendel je de mogelijkheid om vijanden te volgen en zo de afstand te verkleinen en explosieve schade toe te brengen. Deze teleportatie-achtige vaardigheid transformeert je forse zelf in een wendbaar beest, dat in een flits enorme arena's in en uit schiet en demonenkadavers achterlaat. Maar het wordt nog beter wanneer je schild een kettingrand krijgt en je het als een frisbee naar verre vijanden kunt gooien om ze aan flarden te scheuren, of sterkere vijanden kunt immobiliseren om omringende zwakkere vijanden te vernietigen of ze met een superlading af te maken.

Als we het over de lading hebben, is het andere opvallende verschil in gevechten de standaard melee-gericht vaardigheden in plaats van de kettingzaag. Nu hebben melee-aanvallen een afkoeltijd. Maar zodra ze zijn opgeladen, herstellen de gevechten je munitie. 

Rip en Tear

Zowel de Shield Saw als de melee-herstellende munitie veranderen de manier waarop DOOM: De donkere middeleeuwen Speelstijl. In tegenstelling tot de vorige speelstijl van rennen en schieten, word je nu aangemoedigd om te schieten, te pareren en melee-gevechten te voeren. En dat kan een minpunt zijn voor sommige spelers die gewend zijn om afstand te houden.

Maar DOOM: De donkere middeleeuwen ongeveer het gevaar in de ogen kijkenOf beter gezegd, vijanden aanvallen en je niet door angst laten weerhouden om dichtbij te komen. Je hebt alle tools en wapens ervoor. Hoeveel demonengolven je ook van alle kanten aanvallen, zolang je vijanden zorgvuldig uitschakelt, hun zwakke punten identificeert en upgradet, kom je er wel. 

Nog iets: wapens hebben nu een secundaire vechtstijl. Neem bijvoorbeeld je startgeweer. DOOM Terugkeerder, almachtig op zichzelf. Maar de tweede modus, de Super Shotgun, is een kracht om rekening mee te houden. Hij veroorzaakt niet alleen enorm veel schade, maar heeft ook een enorm bereik. En naarmate je de wereld verder verkent, verdien je upgrades die waardevollere passieve buffs ontgrendelen.

Net als voorgaande inzendingen, DOOM: De donkere middeleeuwen is vastbesloten om je carrière als demonenbestrijder een fluitje van een cent te maken, zolang je de wapens en tools maar optimaal benut. Je kunt snel wisselen tussen wapenvarianten, waardoor je niet meer hoeft te wisselen tussen individuele wapens. Voorheen hadden vijanden één echte zwakte voor een specifiek wapen. Subtiele veranderingen zoals deze maken het spel nog steeds... DOOM een onstuitbare kracht in de FPS-wereld. 

Totdat het klaar is

Toch is het begrijpelijk dat je misschien de manier waarop de voorgaande delen het deden, beter vindt. DOOM Eternal is zeker sneller in beweging, verticaal dicht op elkaar en chaotischer. Door aspecten zoals het constant wisselen van wapens, kun je een steilere leercurve ervaren, vooral voor controllergebruikers. 

Als je liever rent en schiet dan schiet, pareert en vecht, kun je beter bij DOOM EternalOf als je de uitdaging leuk vindt om van wapen te wisselen om de enige echte zwakte van de vijand uit te buiten. Over het algemeen, DOOM: De donkere middeleeuwen'tankier en meer geaard gevecht werkt misschien niet voor jou. En dat is helemaal oké, want DOOM Eternal blijft een waardige kanshebber voor de beste FPS-games buiten. 

In elk geval DOOM: De donkere middeleeuwen Het voelt als non-stop spanning om te spelen. Het is een absolute sensatie om door enorme arena's te scheuren. En je hebt zulke krachtige energie-explosies en manieren om te upgraden dat de gevechten nooit een beetje saai worden.

Vonnis

Er zijn nog veel meer dingen die we hier kunnen benadrukken DOOM: De donkere middeleeuwen' gevechten die het een van de beste actiegames van dit jaar maken, mogelijk in tijden. Van de diepte van de wapens, de intensiteit van de aanval en de stootkracht, tot de verscheidenheid aan vijanden die je constant op het puntje van je stoel houden met hun variatie, elk aspect van de gevechten voelt goed doordacht en uitgevoerd.

En als je uit de buurt komt DOOMAls je de eerdere inzendingen van 's bekijkt, zul je nieuwe veranderingen opmerken, zoals de Schildzaag, die zowel als verdedigings- als aanvalswapen kan dienen. Het is ook een manier om op verre vijanden af ​​te stormen en hen en vijanden in de buurt bij impact in stukken te laten exploderen. En de veranderingen in de melee-aanval die je munitie herstellen, dus de strijd moet doorgaan. 

Talrijke gevechtstools en -mechanismen werken perfect samen voor een uiterst bevredigende ervaring. Zelfs wanneer hordes demonen op je afkomen, zijn er altijd een energiestoot, verscheurde schedels en een kogelstorm waarmee je ze aan flarden kunt scheuren. En dat is het mooie van DOOM spellen waarin je personage, zelfs tegen alle verwachtingen in, eruitziet en de rol speelt van een onstuitbare moordmachine. 

De andere aspecten van DOOM: De donkere middeleeuwen' gameplay is slechts een pronkstukje. Qua verhaal valt het mee, al is het in sommige tussenfilmpjes wat langdradig. Je kunt het tempo van de hectische gevechten doorbreken met behulp van de mech-gebaseerde en cybernetische drakenrij-secties. Hoewel ze bruikbaar zijn, zijn ze lang niet zo opwindend als de gevechten, waar de hartslag van alles wat... DOOM: De donkere middeleeuwen speciale leugens.