Dead Space-recensie (Xbox Series X/S, PS5 en pc)

Nog steeds ver in het konijnenhol van het inpakken van je spullen en op weg naar Mars? Ontwikkelaar Motive Studio heeft een ironische draai voor je - om de klassieker na te spelen Lege ruimte avontuur dat in wezen een enge, met horror gevulde kijk op de diepe ruimte is. Als je het nog niet weet: Dead Space is een sci-fi survival-horrorfranchise met drie hoofdgames, plus spin-offs, stripboeken, animatiefilms en nog veel meer. 

Sinds 2013 verenigt Lege ruimte is in een bijna tien jaar durende winterslaapperiode gegaan. Dat is tot 27 januari 2023, toen de franchise besloot om door het geheugen te gaan en een remake van het origineel uit 2009 uit te brengen. Lege ruimte. Remakes hebben vaak hun werk voor hen gedaan. De beste blijven trouw aan het origineel, met alleen een boost in prestaties en gameplay om zich te onderscheiden van de tegenhangers van vandaag. 

Dus als je je afvraagt ​​hoe de Lege ruimte remake zich verhoudt tot het origineel uit 2008, hoe het zich verhoudt tot de overlevingshorror van vandaag die op consoles van de huidige generatie draait, of dat het over het algemeen een gouden standaard zet voor het ontwikkelen van remakes, blijf zeker tot het einde van deze Lege ruimte review die diep ingaat op alles wat je leuk vindt, leuk vindt of haat aan de nieuwe game. 

Dead Space-remake is uit. Wat is er nieuw? 

Ik wed dat de vraag bij iedereen is of de Lege ruimte remake past zich getrouw aan het origineel uit 2008 aan. Maakt het zijn hoge verwachtingen waar? Wat is er nieuw? Wat is er veranderd? Hoe verhoudt het zich tot de gruwelijk fantastische survival-horrorervaring van zoveel jaren geleden? 

Dat vind je fijn om te weten Lege ruimte nagelt het recept "hoe maak je een remake" tot in de kern. Het behoudt veel van de plot van het origineel, namelijk de gemiddelde ruimtevaartingenieur Isaac die zich wil herenigen met zijn vriendin Nicole na een lange tijd apart te hebben doorgebracht. 

In plaats van een gelukkige hereniging, belandt Isaac in de ergste verschuiving in de geschiedenis, terwijl hij worstelt om te voorkomen dat het gedoemde schip USG Ishimura uit elkaar valt terwijl hij vecht tegen de uitbraak van hordes opgewonden gemuteerde wezens genaamd Necromorphs. Of, simpelweg, de bemanning van het schip veranderde in ruimtezombies.

Ik vind het geweldig dat de remake bij het originele verhaal blijft, omdat de plot voortreffelijk is. Dat werkte toen en nu nog steeds. Wat Lege ruimte doet echter anders, is het doorvoeren van een aantal broodnodige renovaties aan de gameplay en prestaties waardoor het spelen van de remake in het huidige tijdperk zo goed als goed aanvoelt.

Tijd om je aan te passen 

In de ruimte is het gebruikelijk om je aan te passen, en Motive Studio doet het perfect met de alledaagse onesie van ruimte-ingenieur Isaac Clarke. Het is het enige dat het meest opvalt tijdens het spel: de fijne, rijke details van het kostuum van de speler en dat van zijn omgeving. 

Ik bedoel, het ontwerp is hier nauwelijks te vergelijken met het origineel (zoals het niet zou moeten). Dus duimen omhoog voor de realistische level-up-slijtage, de griezelige verweerde stalen oppervlakken, de heersende body-horror en zowat elk sinister met pus gevuld level dat meesterlijk is samengesteld vanuit de meestal overspoelende, pikdonkere, schimmige gangen.

Laat los, verken weg

Bovendien herinner je je misschien hoe het origineel behoorlijk stijf was in termen van bewegen over het gedoemde Ishimura-ruimteschip. Als je echter goed oplet, zul je merken dat je met de remake vrijer door Ishimura kunt bewegen. 

Door gebruik te maken van shuttles tussen tramstations, nieuwe gangen die verschillende dekken met elkaar verbinden en zelfs door de ruimte te zweven zonder zwaartekracht, stelt de remake spelers in staat om gebieden op zulke coole manieren te verkennen dat ze dat voorheen niet konden.

Op hun beurt resulteren gratis verkenningen in meer verbeterde gameplay en voortgang. Je zou gemakkelijker terug kunnen gaan als je per ongeluk enkele aanwijzingen hebt overgeslagen of als je meer ontdekkingen hebt gedaan over wapenupgrades en andere voordelen die je anders misschien hebt gemist.

Vreemdelingen in woede

Er is geen beschrijving van het gevoel van het afschieten van de ledematen van een Necromorph of het laten wegscheuren van je darmen, wat dat betreft. Je zult horen dat richten op de ledematen het beste werkt, en de beelden doen meer dan alleen maar applaus. 

Het is tenslotte de enige leuke ervaring om te spelen Lege ruimte; Necromorphs schrikken je af van ventilatieopeningen, donkere gangen en andere belachelijke plaatsen, en je raakt in een razernij met geweren en vernietigt ze allemaal in de vergetelheid.

Alle Dingen Gameplay

De wapens voelen echt goed aan. Deze dringen gemakkelijk door de ledematen van de Necromorphs als een kerstfeest. Je zou de Plasma Cutter, Flamethrower, Pulse Rifle of Disc Ripper kunnen hebben die zaagbladen afschiet. Anderen geven de voorkeur aan de Force Gun van Dead Space 2. Met Isaac's kinesis- en zwaartekrachtmanipulatietechnieken is het ongelooflijk leuk om Necromorphs weg te blazen in een hoop niets.

Omdat het een survival-horrorspel is, moet je de kronkelige gangen van Ishimura verkennen en opslagruimten ontgrendelen om geheimen te ontdekken en puzzels op te lossen. Stampen op geselecteerde dozen levert munitie en credits op. Er is ook vermogensbeheer. Als u bijvoorbeeld Isaac's gewichtloosheid gebruikt, moet u zijn zuurstofniveaus beheren. Of andere middelen zoals gezondheid, stasis en natuurlijk munitie.

Wapens kunnen worden geïmproviseerd of weggegooid. Elk heeft een aantal verschillende sci-fi mogelijkheden. Alsof de vlammenwerper een muur van vuur kan uitspugen. Evenzo kunnen Isaac's unieke vaardigheden, zoals zwaartekrachtbeheer en stasis, de Necromorphs op hun plaats bevriezen, terwijl kinesis hem in staat stelt om objecten naar wat dan ook te slingeren met onbeperkte duur. Oh, en er is ook leuke geïntegreerde gameplay, zoals op lijken stampen om wat lekkers op te scheppen.

All in all, Lege ruimte biedt niets minder dan perfectie als het gaat om gameplay. Het is zo veelzijdig dat je nooit hoeft vast te zitten aan slechts één overkoepelend wapen of een overkoepelende vaardigheid. Zelfs de Necromorphs zijn voldoende gevarieerd om ze uit elkaar te willen houden. Wanneer de mechanica van een survivalhorror voor je werkt in plaats van tegen je, wordt het veel leuker om jezelf constant door een hel te willen loodsen. Anders wordt het spel een meedogenloze ervaring zonder redelijke verhouding tussen risico en beloning.

Maak een omweg wanneer je kunt

Bovendien hoef je niet altijd constant naar één enkel einddoel te slijpen. Je kunt altijd een omweg maken om een ​​van de optionele zijmissies te voltooien. In tegenstelling tot het origineel hebben deze side-quests ook echte waarde in verhaalvullers en extraatjes. Het is dus geen verspilling van tijd om na te streven.

Technisch sprekend…

Zou je niet zeggen dat de drastisch verkorte laadtijden drastisch verminderen om voor te sterven? Vroeger werkte zoiets als het tramstation niet goed vanwege de lange laadtijden. Nu zijn laadschermen niet meer, zo niet sterk verminderd, en loopt het tramsysteem probleemloos.

De impact van de Frostbite-engine op de remake is ook duidelijk zichtbaar. Vergeleken met 2008 is de Lege ruimte maak looks en feel meer surrealistisch, vooral met zijn prachtige beelden via dynamische schaduwrijke looppaden en bijpassende sfeervolle verlichting.  

Vonnis

Lege ruimte begrijpt op behoorlijk indrukwekkende wijze de essentie van een remake. Het is beter vast te houden aan wat werkt, dan iets totaal nieuws te creëren. Op die manier kunnen fans genieten van herinneringen ophalen aan de aspecten die ze leuk vonden aan het origineel, terwijl ze een gerenoveerde look en feel van hetzelfde ervaren.

In dat opzicht ga ik zo ver als te zeggen Lege ruimte zet een gouden standaard voor het maken van een remake. Zeker. De game handhaaft dezelfde oude overlevingshorrorformule van zoveel jaren geleden. Het neemt dezelfde sombere sfeer en hetzelfde plot aan. Zelfs de fan-favoriete enge Necromorphs zijn terug om je helemaal opnieuw bang te maken.

Maar voor de aspecten die hetzelfde blijven, zijn ze veel hoger dan de huidige moderne console-ervaring van de huidige generatie, zozeer zelfs dat het opwindend voelt om terug te zijn op de Ishimura. De remake ziet er absoluut schitterend uit. Het is fijn gedetailleerd, ondanks de over het algemeen pikdonkere gangen. Dit is handig wanneer Necromorphs uit de schaduw en van achter je springen om je de schrik van je leven te bezorgen. 

Naast de beelden is ook de gameplay sterk verbeterd. Je hebt meer ruimte en paden om te verkennen. In plaats van zich onderdeel van een geheel te voelen, voelt Ishimura zich meer met elkaar verbonden via naadloze omgevingen. Ook het sounddesign voelt surrealistisch aan; het kruipt gemakkelijk over je huid op de meest geschikte momenten. Bovendien heb je optionele zijmissies die fungeren als verhaalvullers en die ook van pas kunnen komen bij de voortgang.

Over het algemeen geldt dat als u snel misselijk wordt, Lege ruimte misschien niet het spel voor jou. De game verontschuldigt zich niet voor het maken van een spektakel van verwrongen huid, klonterige darmen, met pus gevulde niveaus en over het algemeen bloederige bezienswaardigheden om te aanschouwen. Simpel gezegd, je zou het fantastisch moeten hebben als je van de andere kant van het spectrum komt.