5 slechtste gameclichés aller tijden, gerangschikt

Gaming heeft de afgelopen decennia veel veranderingen ondergaan. Ondanks de grafische verbeteringen zijn sommige dingen in de loop van de tijd hetzelfde gebleven. Er zijn veel clichés in het gamen, sommige erger dan andere. Gelukkig zijn degenen die altijd een prinses redden, minder prominent geworden, wat de weg vrijmaakt voor betere verhalen. Anderen hebben echter volgehouden en zijn tot op de dag van vandaag nog steeds irritante gamers. Sommige games zijn zo slecht in clichés dat spelers de plotwendingen van uren kunnen zien. Het kan vooral vervelend zijn als je een nieuw spel probeert te vinden om te spelen, vooral met het prijskaartje van nieuwere spellen.

Geslagen worden door de baas

Een van de meest voorkomende dingen die je tegenkomt, vooral in JRPG's, is verslagen worden door de eindbaas. Dit gebeurt meestal aan het begin van het spel. Deze trend is al gaande sinds de begindagen van gaming. Het komt zelfs nog steeds voor in games zoals Genshin Impact, waar je verliest van de Raiden Shogun. Je ziet het ook bij het vechten tegen bazen in oudere games, zoals Bowser in het origineel Paper MarioIn de meeste gevallen is er letterlijk geen manier om de gezondheid van de eindbaas helemaal te verlagen. Als je dat wel kunt, verandert het niets aan de uitkomst van het gevecht, wat nogal frustrerend is. Veel spelers zouden graag een speciaal filmpje zien wanneer ze in het begin van een gevecht sterke vijanden verslaan.

Deze opzet moet laten zien hoe je personage moet groeien om de wereld te redden. Over het algemeen vinden spelers het echter tijdverspilling die in een tussenfilmpje had kunnen worden verwerkt. Na het gevecht volgt er immers meestal een scène waarin het hoofdpersonage verslagen wordt. Gamers snappen dat een eindbaas lastig hoort te zijn. Games hoeven je er niet meteen tegen te laten vechten om dat te bewijzen.

Het was allemaal een droom

Een van de ergste clichés in de media is dat het allemaal een droom was. Dit is eigenlijk een ontsnapping einde voor de meeste mensen maakt dat al je worstelingen ongeldig. Hoewel games hier meestal voor terugdeinzen, vooral in de moderne tijd, zijn populaire series nog steeds in gebreke. Zelfs Kingdom Hearts had een hele game gebaseerd op de droomwereld. Een ander populair voorbeeld is The Legend of Zelda: Link's AwakeningDit maakte de trope letterlijk populair in de gamewereld, aangezien de hele game zichzelf afdekt als Link's droom. Dit viel niet in de smaak bij veel gamers die gewend zijn aan high fantasy-verhaallijnen.

Zelfs JRPG's zijn in de droomtrope terechtgekomen, zoals te zien ish Eeuwige sonateHet spel speelt zich af in Chopins koortsdroom tijdens de laatste uren van zijn leven. Het einde van een spel dat als een droom wordt afgesloten, is over het algemeen gewoon lui. Hoewel sommige spellen het goed aanpakken, zoals Eeuwige Sonate, het is iets dat normaal gesproken vermeden moet worden.

Het duidelijk kwaadaardige personage

De duidelijk slechte personage-trope is er altijd geweest. Je kent die ene, het personage dat niets goeds van plan is, maar buddy-buddy handelt met de hoofdpersoon. Een geweldig recent voorbeeld komt uit Tales of Arise's baas Ganabelt. Een ander goed voorbeeld is van Akechi, het detectivekarakter uit Persona 5. Hoewel dit niet altijd bedoeld is om spelers te verrassen, nemen sommige games deze personages serieus. Ze proberen je ervan te overtuigen een teamlid te vertrouwen dat precies op de eindbaas lijkt. Dit irriteert spelers meestal, omdat de grote wending aan het einde gemakkelijk te zien is. Als een teamlid de eindbaas wordt, zorg er dan in ieder geval voor dat het een enorme verrassing is.

Hoewel dit een spel meestal niet verpest, loopt het in sommige spellen wel de spuigaten uit. Veel spelers raken gefrustreerd als het spel niet doorgaat en niet zegt wie de vijand is. Soms is de trope goed uitgewerkt en is het een gokspelletje wie er echt aan jouw kant staat. Een goed voorbeeld hiervan zijn de meesterbreinen in de Danganronpa series.

Stroomreset

Als je videogames speelt, ben je hoogstwaarschijnlijk het power reset-cliché tegengekomen. Dit gebeurt wanneer een superkrachtig personage wordt teruggezet naar niveau één. Dit maakt deel uit van de plot van de PlayStation 2-game .Hack//GU, waar de hoofdpersoon wordt teruggebracht naar niveau één. Andere spellen zoals NieR: Replicant kunt u het spel starten en een groot aantal vaardigheden uitproberen. Dit wordt natuurlijk snel weggenomen als je in het hoofdspel wordt gegooid.

Deze game laat altijd zien hoe sterk je uiteindelijk zult zijn. Het verhaal draait meestal om het personage dat vecht om zijn kracht terug te krijgen en zo de kans te krijgen om de hoofdslechterik opnieuw te bevechten. Hoewel sommige games hier een unieke kijk op hebben, zullen veel van hen zelfs ten onder gaan aan het cliché van de hoofdbaas. Bij sommige games is het beter om gewoon omhoog te werken en te kijken hoe sterk je onderweg kunt worden.

Nutteloos pantser

Het laatste en waarschijnlijk een van de bekendste clichés in gaming draait om harnassen. En het gaat hier niet alleen om harnassen voor vrouwen. Je kunt letterlijk overleven als je in brand staat in elegante kleding. SkyrimCosmetica in games is altijd al vreemd geweest, maar er zijn maar weinig games die pantsers serieus nemen. In de meeste games kun je een waggel dragen en toch een schotwond overleven. Hoewel de meeste spelers hier niet al te diep over nadenken, doet het afbreuk aan het realisme van een game. Evenzo is er het punt dat vrouwelijke personages meestal bikini-pantsers dragen.

Veel outfits zijn misschien niet eens praktisch om in te bewegen of te vechten. Sterker nog, je zult merken dat personages dingen dragen die hun zicht tijdens gevechten zouden moeten belemmeren. Het zijn dit soort kleine details die games ervan weerhouden een dieper niveau van realisme te bereiken.

Dus, wat is jouw mening? Ben jij het eens met onze top vijf? Zijn er games die we moeten kennen? Laat het ons weten op onze socials hier of hieronder in de reacties.