Split Fiction recensie (PS5, Xbox Series X/S en PC)

Hazelight Studios worden meer dan gedachteloze videogameontwikkelaars. Ze maken games die een manier zijn om zware emoties te verwerken. En niet alleen om één gamer te helpen navigeren door de emoties waar we vaak voor wegrennen, maar samen met je partner – een vriend, een vreemde, een levenspartner, een “zus”. Josef Fares' Brothers: A Tale of Two Sons begeleidt u en uw partner “in dit geval een zus” bij het verwerken van de verraderlijke, oprechte emoties van verlies en verdriet. It Takes Two, aan de andere kant, is een co-op game waarvan de delicate romantiek is doorgedrongen tot het echte leven, waardoor koppels samenkomen terwijl ze gebroken relaties herstellen. De laatste is zo uitzonderlijk in het bevorderen van samenwerking en teamwork tussen twee spelers. Het heeft immense creativiteit en variatie, en heeft verschillende game awards gewonnen, waaronder Game of the Year 2021.

Na de hoge lat Hazelight Studios lijkt zichzelf altijd met elk nieuw spel te bepalen, ik geef toe dat ik een beetje voorzichtig was of ze er weer in zouden slagen om de bliksem in een fles te vangen. De meeste studio's nemen hun toevlucht tot het herhalen van beproefde concepten die al snel een beetje te bekend en repetitief worden om nieuwe wegen te blijven bewandelen. Maar helaas, de studio heeft het weer gedaan. Als je het kunt geloven, zijn ze erin geslaagd om mij en een heleboel andere recensenten en gamers nog steeds te verrassen met barstende ideeën en creativiteit, waarvan je er veel niet zult zien aankomen. Uiteindelijk voelt hun nieuwe spel constant als een frisse reis, waarin wordt geprutst met bekende mechanismen en een vindingrijkheid in co-op gaming wordt ervaren die heel goed een waardige kanshebber kan zijn voor de Game of the Year 2025-prijs. Hieronder staan ​​onze gedachten over het nieuwe spel in onze Gesplitste fictie beoordeling.

Het tijdperk van AI

Stel je een collega of kennis in het echte leven voor die je niet kunt uitstaan. Hun persoonlijkheid vecht tegen de jouwe. Ze irriteren je altijd met hun constante geklets omdat je een introvert bent. Of hun altijd positieve kijk op het leven maakt je gek. Je wilt waarschijnlijk gewoon muziek door je koptelefoon blazen zonder dat ze je constant bombarderen met hun onaangename houding.

Mensen voelen zich aangetrokken tot mensen met wie ze een klik hebben. Ja, zelfs als je op dezelfde afdeling werkt, kunnen er mensen zijn die je verafschuwt. Dat is de basis Gesplitste fictie bouwt voort en introduceert ons bij tegenpolen: Mio en Zoe. Beide zijn ongepubliceerde schrijvers die wanhopig op zoek zijn naar een doorbraak. Dus wanneer de fictieve uitgeverij Rader interesse toont in hun werk, grijpen ze die kans zonder vragen aan. 

Een ander herkenbaar thema dat op het hoofdkantoor van Rader wordt geïntroduceerd, is het gebruik van AI voor storytelling. Het is duidelijk een efficiënte manier om bruikbare content te produceren, met verwijzingen naar ChatGPT en dergelijke. De manier waarop dergelijke content wordt gecreëerd, is echter twijfelachtig. Auteursrechten worden vaak genegeerd, evenals de authenticiteit van de originele stukken.

En terwijl Gesplitste fictie gaat niet helemaal diep in op de details van hoe AI de artistieke expressie van hedendaagse creatievelingen beïnvloedt, maar het prikt wel subtiel en met flair in het onderwerp. Mio en Zoe, naast andere gerekruteerde ongepubliceerde auteurs, moeten in een machine stappen die alle verhalen die ze ooit hebben geschreven uit hun onderbewustzijn haalt.

Vervolgens creëert de machine virtuele werelden die consumenten volledig kunnen ervaren. Nog gekker, de machine zal de virtuele werelden het creëert een oneindigheid aan verhalen die Rader maximaal kan benutten voor winst. 

Tegenovergestelde Polen

Mio en Zoe zweren Rader niet hun zin te geven. Ze worden gevangen gehouden in de virtuele werelden die de machine creëert. Ze ontdekken echter glitches waarvan ze kunnen profiteren om uit te breken en Rader voorgoed te stoppen. Nu wordt het verhaal een stuk complexer. De virtuele werelden zijn representaties van de verhalen van Mio en Zoe en weerspiegelen wie ze zijn.

Ze geven Mio's passie voor het sciencefictiongenre weer, dat in de verschillende fasen van haar leven tot uiting komt neon-doordrenkt TRON-achtige universums vol cyberpunkthema's. En afgewisseld met Zoe's fantasiewerelden die helder, kleurrijk en grillig zijn. De virtuele werelden passen ook bij hun persoonlijkheden. Mio leunt iets te zwaar op wraakverhalen met veel moorden en Zoe's focust zich op optimisme.

In het begin voelt het allemaal in steen gebeiteld. Je kunt alleen genoeg wraakverhalen doorstaan ​​om je te gaan ergeren aan Mio's irritante persoonlijkheid. Zoe's altijd positieve instelling, zelfs als hun levens in gevaar zijn, kan echter overheersend worden. Zelfs als jij, de speler, ongeduldig begint te worden met Mio's en Zoe's persoonlijkheden, kunnen ook zij nauwelijks met elkaar overweg.

Ze staan ​​altijd met elkaar op gespannen voet aan de uiteinden van het spectrum. Maar verder beginnen de beschermende lagen die beide personages op zichzelf hebben aangebracht af te brokkelen. En tijdens de meest ontroerende momenten ook. Dat kan net zijn nadat ze ternauwernood aan een nare eindbaasgevecht zijn ontsnapt of nadat ze een verborgen waarheid over het trauma uit het verleden van een van beide personages hebben ontdekt in de virtuele wereld die je verkent. 

Vreemdelingen die vrienden worden

Er zijn slimme manieren om Gesplitste fictie trekt de uiterlijke persoonlijkheden van beide personages terug om hun menselijke zelf te onthullen. Dat ze in de kern in feite beminnelijke wezens zijn, die door het leven worden neergeslagen en ervoor kiezen om op verschillende manieren boven de pijn uit te stijgen. We kennen Mio en Zoe allemaal, ook al zijn ze in het begin irritant.

Zodra we ontdekken dat Mio's angstige en introverte zelf het resultaat is van trauma's uit het verleden die ze uit via tragische sciencefictionverhalen. Zoe is daarentegen misschien extravert en vrolijk. Maar dat komt omdat ze ervoor kiest om iets terug te doen voor de wereld, zodat anderen niet dezelfde pijn hoeven te delen als zij toen ze opgroeide. Beide personages vinden een gemeenschappelijke basis en als ze dat eenmaal hebben gedaan, beginnen ze op prachtige manieren op elkaar te botsen tot aan het hoogtepunt dat je versteld zal doen staan. 

Toegegeven, het verhaal kan soms een beetje cheesy zijn. Andere keren is het voorspelbaar. Er zijn momenten waarop het schrijven ongemakkelijk en geforceerd aanvoelt. Maar zelfs als het verhaal hapert, weet het toch die ongrijpbare traan over je gezicht te toveren. Of je lippen in een glimlach te strekken. En zelfs af en toe een hartelijke buiklach te laten horen.

Met een partner op sleeptouw kunnen deze momenten echt memorabel zijn en blijvende banden creëren die de daadwerkelijke game overstijgen naar het echte leven. En dat is de schoonheid die Hazelight Studios vaak weet vast te leggen, zelfs zonder de gameplay te raken. De verhalen die ze vertellen creëren zulke oprechte en ontroerende momenten die even de tijd nemen om te verwerken met een partner aan je zijde. Hoe dan ook, voor gamers die benieuwd zijn of de gameplay net zo goed is, zul je blij zijn om te weten dat Hazelight Studios zijn actie-platformingOok. 

Hop tussen werelden

Met elke nieuwe virtuele wereld waar je in springt, of het nu high-fantasy of sci-fi is, krijg je nieuwe manieren om te reizen en terug te vechten. Er zullen ook puzzels zijn die je oplost, hoewel niet te belastend om je coöperatieve ervaring in een woordengevecht. Er zijn geen onconventionele manieren om actie te ondernemen via Gesplitste fictie's werelden.

Je hebt je gebruikelijke sprint, ren, spring, dubbele sprong en dash. Platforming richt zich meer op perfecte timing dan op nauwkeurig springen. Je zult dus geen oneerlijke sterfgevallen lijden of je hebt geen opperste concentratie nodig om de levels te verslaan. Platforming zou in ieder geval een gemakkelijke rit moeten zijn voor een veteraan en een toegankelijk avontuur voor een casual gamer met een paar secties die misschien meer oefening nodig hebben.

Onthouden TRON's lichtcycli? Oh, ja. Dat zijn spannende achtervolgingssequenties waar je aan meedoet, tussen veel geleende mechanica van populaire franchises, vertrouwd en niet te lang blijven hangen. 

Wat gevechten betreft, heb je toegang tot talloze manieren om vijanden te vernietigen. Ik bedoel, je hebt alle handige tools nodig die je kunt krijgen wanneer je probeert te voorkomen dat een supernova ontploft, een dansende aap verslaat in een dansgevecht, je hoverboardtrucs laat zien of een vervelende kat het zwijgen oplegt. Je temt draken en vecht tegen cyberninja's in een mum van tijd.

Een robotparkeerwachter zal zweefauto's naar je gooien. Scheten zullen niet alleen een manier zijn om te vliegen, maar ook levensreddend, naast nog veel meer vreemde en wilde manieren om te ervaren Gesplitste fictieHet lijkt misschien veel, maar Gesplitste fictie maakt het verrassend samenhangend. Zelfs terwijl je tussen werelden springt en coole manieren leert om vijanden te slaan en door de wereld te navigeren. 

Coöperatie op zijn best

Ik vind het echt geweldig hoe co-op niet alleen in het verhaal, maar ook in gevechten wordt benadrukt. Omdat elke speler een unieke vaardigheid krijgt die de ander aanvult, heb je geen andere keuze dan samen te werken om puzzels op te lossen en overleef gevechten. Echt, je kunt dit spel niet spelen zonder te communiceren.

Je vertelt je partner wat je doet terwijl je het doet, je bent synchroon met elkaar en wint samen. In een tijdperk waarin de coöpmodus vervaagt in spelmodi of volledig uit de vergelijking wordt geschrapt, is het verbazingwekkend dat Hazelight Studios zich verdubbelt in teamwork en samenwerking in 2D- en 3D-werelden.

Vonnis

Wat is er niet om van te houden in Gesplitste fictie? Oké, het schrijven is misschien wat zwak, en lijdt soms aan voorspelbaarheid en cheesiness. Het algehele verhaal prikt echter in echte wereldproblemen, en toont herkenbare momenten tussen vreemden die vrienden worden. Maar de gameplay schittert het meest, en floreert op strakke en naadloze coöp spelen.

Het verhaal weeft niet alleen een ontroerend plot over vriendschap tussen tegenpolen, maar de gevechten moedigen aan om onze diverse vaardigheden en talenten te combineren om een ​​gemeenschappelijke vijand te verslaan. Het laat de beste manieren zien waarop teamwork en samenwerking je een stap dichter bij het vervullen van je doelen in het spel kunnen brengen, terwijl het tegelijkertijd nauwere banden in het echte leven bevordert.