Hogwarts Legacy Review (PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch, pc)

Zweinstein Legacy is een titel die veel fans van de Harry Potter serie hebben gewacht. Deze game bevat meer diepgaande systemen en een meer gerealiseerde wereld dan ooit mogelijk was. Het spel dient om fantasieën te vervullen en is zeker opgewassen tegen de taak van de verbeelding van de speler. Dus als je, net als wij, fan bent van de serie. En wilde de werelden zien die in de boeken en andere spellen worden behandeld. Je werd zeker niet teleurgesteld door deze titel. Deze titel is een hartstochtelijke liefdesbrief geweest aan de serie en zijn grote schare fans. Deze game blaast fantastisch leven in een wereld die de kinderlijke eigenzinnigheid bevat die we altijd al hebben gewild. Dus als je zou willen, sta ons dan toe om de magie van uit te drukken Zweinstein Legacy in deze recensie.

Een betoverend begin

Om deze recensie van te beginnen Zweinstein Legacy. Het begin van het spel doet echt uitstekend werk om de speler te grijpen en hem in de wereld te betrekken. Spelers zullen al snel te maken krijgen met een laag mysterie en intriges. De game bevat ook een robuuste personagemaker, waardoor spelers zich kunnen onderdompelen in de wereld en zijn personages. Dit is geweldig, en de beschikbare opties zijn overvloedig en bieden veel verschillende opties om aan de smaak van de speler te voldoen. Als spelers ervoor kiezen om dit te doen, kunnen ze al snel behoorlijk wat tijd verspillen aan het aanpassen van hun heks of tovenaar. Omdat de aanpassingsmogelijkheden echter overvloedig zijn, kunnen ze dit naar eigen wens doen. Dit is erg belangrijk omdat een cruciaal verkoopargument voor deze titel de fantasie van de speler is om student te zijn Hogwarts.

Met de game kunnen spelers de fijne kneepjes van Goudgrijp Bank zien, een vaak bezochte en genoemde locatie uit de serie. Hier krijgen we voor het eerst een voorproefje van hoe toegewijd we zijn aan het uitwerken van de wereld van het spel. De ontwikkelaars op Portkey Games zijn echte fans van de serie en hebben ervoor gekozen om zelfs de kleinste details in het spel te proppen. Spelers worden bijvoorbeeld niet zomaar naar de bank gestuurd. In plaats daarvan worden ze door de gebeurtenissen in het verhaal meegesleurd naar deze locatie. Dit doet fantastisch werk om de wereld te vestigen. Omdat het ervoor zorgt dat de speler wordt geïnvesteerd en in de tovenaarswereld wordt gegooid op een manier waardoor spelers meer willen weten. Hier begint het spel echt, en de magische elementen omhullen de spelers als een warme deken.

Eigenzinnigheid van heks en tovenaar

Als er één aspect van dit spel is dat meer opvalt dan bijna elk ander. Het is de hoeveelheid grillig plezier die je kunt hebben. Dit is in alles te zien, van hoe lessen worden gepresenteerd tot verschillende sociale interacties en avonturen die je tijdens je tijd hebt Zweinstein Legacy. Spelers gaan bijvoorbeeld niet zomaar naar hun lessen. In plaats daarvan gaan ze op in de wereld en moeten ze zelf omgaan met de lessen van de lessen. Dit is geweldig omdat het de gevonden formule nodig heeft De bullebak van Rockstar spel en past het toe op de tovenaarswereld. In de opname van dit idee geloof ik dat het zelfs die titel overtreft. De lessen erin Zweinstein Legacy voelen minder als een karwei en meer als een avontuur op zich.

Spelers kunnen naar de les gaan op een manier die niet opdringerig is en waarmee de speler de wereld vrij kan verkennen. De niveauvereisten om vooruitgang te boeken kunnen daarentegen enigszins een belemmering vormen. Dit wordt gedaan om de speler te stimuleren om te communiceren in de open wereld zelf. De manier waarop spelers spreuken leren, is ook opwindend en boeiend bij elk van de klassen. Evenals respectieve progressors die prachtig worden uitgewerkt. Veel professoren verwijzen bijvoorbeeld naar weetjes over kennis of hinten naar een praktisch gebruik van hun kennis. Dit geeft de klassikale delen van het spel een meeslepend gevoel en stelt spelers in staat om tijdens hun speeltijd veel dingen te leren.

Een verbijsterende hoeveelheid inhoud

De hoeveelheid inhoud in Zweinstein Legacy is enorm. Er zijn zoveel activiteiten om aan deel te nemen en kleine stukjes verhaal om mee bezig te zijn dat de speler zich bijna nooit verveelt. Of je het nu leuk vindt om met je respectievelijke huis en de personages erin om te gaan, nevenpersonages op weg te helpen, of je in plaats daarvan bezighoudt met het hoofdverhaal zelf, er is zoveel te doen dat zelfs downtime in het spel de moeite waard is. De ontwikkelaars op Portkey Games zorgde ervoor dat de spelers genoeg zouden hebben om hun handen vol te houden. Verschillende soorten klassen en neveninhoud, waaronder het vangen van beesten, verkenning en meer, houden de speler betrokken. De wereld in deze game is echt de ster van de show, en dat is vrij duidelijk vanaf het begin van de game zelf.

Het is binnen deze overvloed aan systemen dat de game zowel schittert als zijn gebreken laat zien. Het voltooien van bijna geen enkele activiteit in het spel voelt als een hele klus. Dat gezegd hebbende, er zijn momenten waarop de enorme hoeveelheid inhoud en dingen om te doen tegelijk terugtrekken uit wat anders sterke verhalende beats zouden zijn. Daarentegen kan worden gesteld dat het hoofdperceel van het spel, evenals het verhaal, niet de primaire focus van het spel is. Deze elementen vallen maar al te vaak buiten de boot ten gunste van simpelweg bestaan ​​in de wereld zelf. Het is hier dat de presentatie die de game biedt gemengde resultaten kan hebben. Voor sommigen is een wereld om in te verdwalen veel belangrijker dan welk verhaal dan ook dat hier verteld kan worden.

Wonderlijke magie ontmoet verwarde puinhoop

Laat ik dit gedeelte van de recensie beginnen door te zeggen dat het verhaal zelf voor Zweinstein erfenis, is niet slecht. In vergelijking met andere aanbiedingen op de markt is het zelfs nogal hartelijk ontvangen. Het verhaal is zeker bruikbaar. Maar zelfs toen ik, ooit een diehard fan van de serie, het hoofdverhaal zag ontvouwen, kon ik niet anders dan denken: ik heb het gevoel dat dit beter zou moeten zijn. Dat wil niet zeggen dat wat hier wordt aangeboden met betrekking tot het hoofdverhaal ook verschrikkelijk is. Meer dan het is om dat te zeggen, het hoofdverhaal, in vergelijking met de zij-inhoud en de algehele meeslepende wereld. Het kan er geen kaars aan houden. Om precies uit te drukken wat ik bedoel, ben ik van plan dit gedeelte van de recensie te gebruiken als een manier om te laten zien hoe de hoofdplot van Zweinstein Legacy mogelijk onderweg langs de weg gevallen.

Maar voordat ik dit doe, wil ik mijn punt herhalen. Het schrijven in dit spel is eigenlijk relatief solide. Hoewel het misschien niet het toppunt van verhalen vertellen is. In vergelijking met het bronmateriaal schiet het soms tekort. Dit is ook niet helemaal de schuld van het spel. Ik geloof dat met de overvloed aan systemen, dingen om te doen, evenals meer kleine personage-interacties en interacties met de wereld.

Simpel gezegd, het hoofdverhaal kon het niet bijhouden. Hoe zou het kunnen? Met een wereld waar mensen al jaren op wachten om goed te verkennen, evenals de personages die deze vullen. Dit probleem wordt nog verergerd wanneer je het aantal beesten, kennis en referenties in het spel combineert. Ter vergelijking: het versnellingssysteem van de game is een gebied dat zich vastgespijkerd voelt en een willekeurige opname in plaats van een geïnspireerde beslissing.

Drinkbekers met opzichtige uitrusting

Zonder twijfel is het meest frustrerende element van deze overigens fantastische game het versnellingssysteem. In plaats van iets inherent magisch te zijn, zoals men zou aannemen, lijkt het een smakeloze implementatie in de industrie te zijn. Naar mijn mening valt dit aspect van het spel het verst van zijn potentiële hoogten af. Stel je voor, de wereld zelf in en de materialen verzamelen die nodig zijn om je eigen toverstaf te maken. Misschien kun je zelfs verschillende verfraaiingen ontgrendelen om eraan toe te voegen. In plaats daarvan, waar we door worden begroet Zweinstein Legacy is hetzelfde standaard voorraadsysteem, met zeldzaamheden en buitmechanismen die rechtstreeks uit games lijken te zijn geplukt, zoals de Lot serie of Assassin's Creed.

Hoewel er sprankjes licht in dit systeem zitten, zoals de opties voor het aanpassen van de toverstaf en een paar andere dingen. Het feit dat je weer constant uitrusting van verschillende zeldzaamheden gaat vervangen en upgraden, is eerlijk gezegd ontmoedigend. Wat zou moeten voelen als een verlengstuk van de heks of tovenaar zelf. In plaats daarvan wordt het een willekeurig en tijdelijk nummer in plaats van een onderdeel van hun in-game identiteit. Ik herinner me dat ik zo opgewonden was tijdens het spelen van de game toen ik hem bezocht van Olivander. Een toverstaf kunnen aanpassen is altijd een droom van mij geweest in een Harry Potter spel. Wat begon als kinderlijke verwondering vervaagde echter snel toen ik me realiseerde dat de rest van mijn uitrusting niet zoveel persoonlijkheid zou hebben. Dit element van het spel voelt alleen gericht op het managen van het magische alledaagse.

Bezwering van conclusies

Sluiten, Zweinstein Legacy is een magische, mystieke wereld om in te verdwalen. Het aanbod is ronduit geweldig. De liefde en zorg die in de wereld van deze game is gestoken, is voelbaar. En hoewel het in sommige opzichten tekortschiet, is één ding zeker. Zweinstein Legacy biedt, vanaf het schrijven van deze recensie, de definitieve Hogwarts ervaring. De zorg voor detail, de afwerking van de fijnere details van dit uitgestrekte universum. Al deze spelelementen combineren en stollen om in onze ketels een krachtig drankje te toveren dat de speler absoluut versteend achterlaat.