Hidden Memories of The Gardens Tussen Review (Meta Quest & PCVR)

Na The Gardens Between betoverde spelers met zijn charmante puzzels en hartverwarmende verhaal, Verborgen herinneringen komt met een frisse draai, dit keer in volledige VR. Het is niet zomaar dezelfde game met een headset op. De hele ervaring is opnieuw opgebouwd om spelers het gevoel te geven dat ze midden in deze momenten zitten, in plaats van er alleen maar vanaf een afstandje naar te kijken. Het basisidee is nog steeds hetzelfde: je kunt de tijd vooruit of terugdraaien om te veranderen wat er gebeurt.

De VR-verschuiving verandert alles. In The Gardens Between, spelers keken hoe de personages door elk eiland navigeerden. In Verborgen herinneringen, je bent er helemaal bij. Spelers kunnen dichterbij komen om de kleine details te zien, rondkijken om iets te zien dat ze misschien gemist hebben, of zich terugtrekken voor dat grote, strategische overzicht van de hele puzzel. Het is een compleet nieuw avontuur. Dat gezegd hebbende, laten we meteen in de... Verborgen herinneringen aan de tuinen tussen beoordeling.

Terug naar de eilanden

Het eerste spel vertelde het verhaal van Arina en Frendt terwijl ze door vreemde eilanden reisden, gebouwd op basis van hun jeugdherinneringen. Deze nieuwe versie begint jaren later. Frendt is nu ouder en is bezig met het inpakken van een huis. Terwijl hij dozen doorzoekt, vindt hij Arina's oude dagboek. Zodra hij het opent, komen die vergeten momenten weer tot leven.

En dan is het moment daar. Elke pagina van het dagboek is als een poort naar een eiland. Deze eilanden zijn drijvende, dromerige plekken vol voorwerpen uit hun verleden. Denk aan boomhutten, speelgoed, lampen en tuingereedschap dat in puzzels is veranderd.

In de originele game zag je dit alles vanuit een vast cameraperspectief. In VR zit je er middenin. Dat betekent dat spelers dichterbij kunnen komen om kleine details te zien, voorwerpen in hun handen kunnen draaien en de wereld kunnen zien veranderen terwijl ze de tijd vooruit of achteruit zetten. Natuurlijk is het basisidee hetzelfde, maar het gevoel is compleet anders als je er zelf bij staat.

Meer herinneringen

Een van de beste delen over Verborgen herinneringen is dat het niet zomaar een remake is. Het is een veel uitgebreidere versie van het verhaal. De ontwikkelaars hebben nieuwe eilanden toegevoegd, de oude uitgebreid en in elke hoek meer details verborgen, en dat is een goede zaak.

Verrassend genoeg keren sommige van de originele puzzels terug, maar ze zijn herwerkt voor VR. Andere zijn gloednieuw en tonen momenten die we nog nooit eerder zagen. Deze nieuwe herinneringen vullen gaten in de vriendschap tussen Arina en Frendt. Sommige zijn luchtig en leuk. Andere zijn stil, zelfs verdrietig. Samen maken ze de hele reis beter en diepgaander.

Omdat er meer content is, voelt het tempo ook anders aan. Spelers rennen niet van de ene puzzel naar de andere. In plaats daarvan ontdek je langzaam hun levens, stukje bij beetje. Het is het soort VR-spel waar je even om je heen kijkt omdat je alles wilt zien.

Tijd in jouw handen

Laten we het even over VR hebben, want dat is hier de grootste game-changer. The Gardens Between, je manipuleerde de tijd met een druk op de knop. In Verborgen herinneringenSpelers verplaatsen de tijd met hun handen. Stel je voor dat je op een drijvend eiland staat, je hand naar voren strekt en de hele wereld ziet draaien als een levend diorama.

Maar het gaat niet alleen om de tijd die je ermee bezig bent; veel puzzels vereisen tegenwoordig fysieke interactie met objecten. Je kunt bijvoorbeeld een stuk speelgoed uit je jeugd oppakken, het draaien om een ​​verborgen symbool te zien, of het fysiek doorgeven tussen Arina en Frendt om een ​​uitdaging op te lossen.

Er zit iets krachtigs in het grijpen van deze objecten in VR. In een typische adventure game, een dagboekfragment kan tekst op je scherm laten flitsen. Hier zou je het dagboek zelf kunnen openen, de pagina voelen omslaan en Arina's schetsen om je heen tot leven zien komen. Dat is waar de emotionele connectie ontstaat; je ziet niet alleen hoe hun vriendschap zich ontvouwt, je neemt er zelf aan deel.

Uiteindelijk maakt dit het oplossen van puzzels persoonlijker. Je vertelt het spel niet alleen wat het moet doen; je zorgt er zelf voor dat het gebeurt. Het is niet snel of stressvol. Het is soepel, kalm en bevredigend. Je kunt er zo lang over doen als je wilt en dingen uitproberen tot ze op hun plek vallen.

Het dagboek

Een van de meest unieke onderdelen van Verborgen herinneringen is Arina's geïllustreerde dagboek. Het is niet zomaar een menu-item of achtergrondversiering; het is iets dat spelers kunnen openen, doorbladeren en in hun eigen tempo tussen eilanden kunnen verkennen. Elke pagina voelt persoonlijk. Sommige zijn simpele schetsen: een boomhut met potlood, een regenachtige middag of een snelle tekening van Arina en Frendt die samen lachen. Andere zijn veel meeslepender. Soms dompelt het omslaan van een pagina de speler onder in dat moment, omringd door zwevende objecten en de herinnering zelf.

Het dagboek dient meer dan één doel. Het is er niet alleen om er mooi uit te zien; het vult de emotionele gaten tussen puzzels. Terwijl de eilanden acties en gebeurtenissen tonen, toont het dagboek gevoelens en kleinere momenten die anders misschien gemist zouden worden. Spelers beginnen te zien hoe de twee vrienden dichter bij elkaar kwamen, uit elkaar groeiden en in de loop der jaren met uitdagingen te maken kregen.

Charmante puzzels

De puzzels binnen Verborgen herinneringen zijn toegankelijk voor beginners, maar toch boeiend genoeg voor meer ervaren spelers. Ze zijn gebouwd rond het centrale tijdcontrolemechanisme, wat betekent dat elke uitdaging draait om het uitvogelen wat er gebeurt als de klok vooruit of achteruit wordt gezet. Soms maakt het vooruitzetten van de tijd een pad vrij. Soms lost het terugzetten een obstakel op.

De eerste levels maken spelers vertrouwd met het systeem en zorgen ervoor dat de basisbeginselen worden begrepen voordat het lastiger wordt. VR-spel Verderop worden nieuwe mechanismen toegevoegd die de ervaring fris houden. Dit kunnen meerdere bewegende onderdelen zijn, gebeurtenissen die alleen in bepaalde tijdsintervallen plaatsvinden, of veranderingen in de omgeving waar rekening mee moet worden gehouden.

Hoewel de moeilijkheidsgraad nooit overweldigend wordt, zijn er voldoende tussenstappen om een gevoel van voortgang te geven. Spelers die op zoek zijn naar breinbrekende puzzels vinden het misschien te makkelijk, maar voor de meesten biedt het een goede balans tussen uitdaging en ontspanning. Uiteindelijk moedigt het ontwerp aan tot ontdekken en experimenteren, wat perfect past bij het langzamere tempo.

Verborgen kant spel

Een van de opvallende onderdelen van Verborgen herinneringen is de minigame met verborgen voorwerpen. In deze modus moeten spelers elke kaart doorzoeken naar goed geplaatste voorwerpen die niet meteen opvallen. Deze voorwerpen zijn slim verstopt, wat zorgt voor een leuke afleiding van het puzzelen.

Wat deze functie interessant maakt, is hoe het teruggrijpt op het tijdmechanisme. Soms betekent het vinden van een item dat de tijd naar het juiste moment verplaatst moet worden, zodat het zichtbaar of toegankelijk wordt. Dit voorkomt dat het aanvoelt als een simpel 'zoek de afbeelding'-spel. Het moedigt spelers ook aan om beter te letten op kleine details in de omgeving.

Het enige nadeel is dat de game de regels van de minigame niet meteen uitlegt. Voor sommige spelers betekent dit dat ze eerdere levels opnieuw moeten spelen om de gemiste items te verzamelen. Hoewel dit een klein ongemak is, zou het eenvoudig kunnen worden opgelost met een korte tutorial aan het begin. Zelfs met dat kleine probleempje is de zoek-en-vind-modus een hoogtepunt. Voor spelers die het spel willen perfectioneren, is het een extra reden om elke hoek van de gamewereld te verkennen.

Prestatieproblemen

Terwijl Verborgen herinneringen Ziet er op het eerste gezicht prettig uit, maar de visuele kwaliteit is een van de zwakste punten van de game. Dit is vooral merkbaar voor spelers die nieuwere VR-hardware gebruiken. In trailers zien de omgevingen er scherp en gedetailleerd uit. In de daadwerkelijke headset zijn de graphics echter merkbaar kleiner.

Op de Quest 3 draait de game op een lagere resolutie, mist een deel van de schaduwen die in promotiebeelden te zien zijn en ontbreken zelfs achtergronddetails. Vergeleken met de trailer is het verschil duidelijk merkbaar. Voor sommigen is het teleurstellend om zo'n groot verschil te zien tussen de geadverteerde beelden en het eindproduct.

De waarschijnlijke reden is dat de game is ontworpen met de oudere Quest 2 in gedachten, en dat er geen specifieke verbeteringen zijn aangebracht voor de nieuwere headset. Hoewel de Meta-zoektocht 3 's Dankzij de kleurdoorvoerfunctie zien de mixed reality-effecten er mooi uit, terwijl de rest van de graphics dichter bij de kwaliteit van het Quest 1-tijdperk komt. Voor een apparaat dat al bijna twee jaar op de markt is, is het frustrerend om te zien dat zo weinig games de mogelijkheden ervan ten volle benutten. Dit soort visuele downgrade kan de gameplay-ervaring verpesten voor spelers die de trailer bekeken en hetzelfde detailniveau verwachtten.

Vonnis

Verborgen herinneringen aan de tuinen tussen is meer dan alleen "de VR-versie" van een goede game. Het is een grotere, betere en meeslependere reis. Spelers kunnen niet alleen kijken naar, maar ook deelnemen aan het verhaal van Arina en Frendt. Bovendien, van de manier waarop je de tijd met je handen verplaatst tot de nieuwe dagboekmomenten die meer onthullen over hun vriendschap, voelt alles alsof het ontworpen is om je mee te slepen. Het is subtiel, het is prachtig en het is het soort ervaring dat we in VR hebben gemist. 

Voor $ 19.99 is het natuurlijk niet de langste game; je kunt hem in zo'n vijf tot zeven uur uitspelen, maar de tijd die je erin steekt, is het zeker waard. Spelers die de eerste game leuk vonden, zullen dol zijn op de nog uitgebreidere content. Als je nieuw bent, is dit een geweldige manier om het voor het eerst te ervaren.