Final Fantasy XIV: Dawntrail recensie (PS5, PS4, Xbox One, Xbox Series X|S, PC)

Na een reeks ongelukkige starts, Final Fantasy XIV bewijst dat je kunt opstaan ​​en jezelf kunt afstoffen na een vervelende val. Ik zeg dit omdat dit het enige deel in de franchise is dat opnieuw wordt opgestart. Dit is nadat de originele game, die in 2012 debuteerde, veel reacties kreeg van spelers, wat een aanzienlijke deuk in de reputatie van Square Enix veroorzaakte. Gelukkig slaagde de studio er drie jaar later in om de situatie te redden. En dat blijft het doen met uitbreidingen.

Dageraadspoor, Het vijfde uitbreidingspakket van de game is een bewijs van de evolutie van de franchise. Net als sommige van zijn voorgangers, Dageraadpad laat spelers kennismaken met een nieuwe verhaallijn, vernieuwde functies en beelden. De uitbreiding werd met veel lof ontvangen, waarbij de meeste recensenten de nadruk legden op de grafische update die de titel nieuw leven inblaast. Voor een franchise die al meer dan dertig jaar oud is, lijkt het erop dat er nog meer in petto is.

Als je fan bent van de franchise of ervan hebt gehoord final fantasy voor de eerste keer is niet alles verloren. De anthologiereeks heeft een manier om je te binden, ongeacht waar je begint. Blijf bij ons terwijl we de diepten van deze nieuwe uitbreiding verkennen. Is het je tijd waard? Hier is onze Final Fantasy XIV: Dawntrail beoordeling.

Een rots en een harde plek

Final Fantasy XIV: Dawntrail opent zich voor een nieuwe verhaallijn, volgend op de conclusie van het Hydaelyn-Zodiac-boogverhaal uit de vorige uitbreiding. Een frisse adem inderdaad, terwijl de game je meeneemt naar de Nieuwe Wereld, ook wel bekend als Tural op het westerse continent. Het verhaal concentreert zich voornamelijk op Wuk Lamat, die we moeten begeleiden terwijl ze de zware last op zich neemt om de nieuwe heerser te zijn. Deze aanpak heeft echter enige terugslag gekregen van fans. Ondanks dat de uitbreiding over het algemeen positieve recensies krijgt, valt de keuze van de hoofdrolspeler voor deze uitbreiding bij sommige mensen niet goed. Tot op zekere hoogte begrijp ik waarom. 

Het grote debuut van Wuk Lamat in Eindloper was vermoedelijk bedoeld om haar voor te bereiden op de rol in Dageraadspoor. Als prinses van de Dageraadsman van Tural is Wuk Lamat bescheiden en houdt hij niet van formele titels. Ze is meer een mensenmens. Dat is natuurlijk een eigenschap die je ziet bij leiders. Ze hecht ook waarde aan vrede. De uitbreiding bewijst echter weinig dat Wuk Lamat een leider is. Ik bedoel, naast het afwijzen van haar titels, is de enige andere leiderschapseigenschap die ze heeft het aannemen van suggesties. We zien geen geduchte leider, maar eerder een naïef karakter. Vermoedelijk hebben de ontwikkelaars voor Wuk Lamat gekozen omdat er geen betere optie is dan de mantel van de uitbreiding voort te zetten. Maar eerlijk gezegd is de gaminggemeenschap verdeeld over deze karakterkeuze. Het voordeel hiervan is haar stemacteren, dat indrukwekkend goed is gedaan.

Het plot wordt niet dikker

Net als zijn voorganger, Van Dawntrail verhaallijn begint traag. Maar het schiet tekort in het handhaven van de dramatische inzet van de franchise. Eindloper heeft prima werk geleverd bij het afsluiten van de MMO's langlopende verhaal, wat altijd de moeilijkste taak is. 

In plaats van met het nieuwe verhaal aan de slag te gaan, Danwtrail neemt de tijd om een ​​beeld te schetsen van nul urgentie. Oké, in dit geval redden we misschien niet de wereld. Maar het begeleiden van een kattenprinses naar haar geldige aanspraak op de troon verdient een race tegen de tijd. Idealiter verloopt de Main Scenario Quest langzaam. De actie begint na de tweede kerker. Voor die tijd is het een eindeloos scenario van rijden, wandelen en praten met andere personages. Ook momenten in de verhaallijn sleepten zich voort of waren een tikkeltje betekenisloos. Nadat ik bijvoorbeeld een portaal tegenkwam, ging ik ervan uit dat het personage van de speler een nieuwe wereld met spannende activiteiten zou betreden. Op dit punt verlangde ik, op zijn zachtst gezegd, naar elke actie. Maar in plaats daarvan belanden we in Shaaloani, waar we G'raha volgen in zijn scherpschuttermissies. Idealiter is de enige troost voor het tempo van het spel het ondernemen van side-quests. Ik vond dit verfrissend en een verdiende onderbreking van het langzame tempo. 

Vlezig skelet

De game biedt voldoende pauzes met talloze tussenfilmpjes tussen de uitgebreide verhaallijn. Deze vrijgevigheid kan echter soms overweldigend aanvoelen. Het enorme aantal tussenfilmpjes in deze uitbreiding concurreert, zo niet overtreft, die erin Eindloper. Toch is het moeilijk te negeren dat sommige scènes onnodig en repetitief lijken. Hoewel de vierde versie in de serie altijd veel dialoog bevat, maakt deze uitbreiding dit bijzonder duidelijk.

Eerlijk gezegd beroven deze tussenfilmpjes soms de actie. Neem bijvoorbeeld de dorpsontvoering van Wuk Lamat. Het zou meeslepender zijn geweest om naast de personages te vechten in plaats van alleen maar vanaf de zijlijn toe te kijken.

Als iemand die geen grote fan is van tussenfilmpjes en deze vaak overslaat, vind ik deze aanpak een beetje overdreven. Maar als je van deze verhalende snapshots houdt, staat je een traktatie te wachten Dageraadspoor.

Een nieuwe dag

Nu we de meeste nadelen van het spel hebben besproken, gaan we dieper in op enkele indrukwekkende functies. Laten we het eerst hebben over de zoneontwerpen. Dawntrail heeft zichzelf hier echt overtroffen, waardoor het een aanzienlijke stap voorwaarts is ten opzichte van zijn voorgangers. Het zoneontwerp is onberispelijk, met een veel grotere wereld om te verkennen. Het landschap is adembenemend. Tuliyollal, Urqopacha, Yak T'el, Kozama'uka, Heritage Found en Living Memory zijn enkele van mijn favoriete zones. Elke kamer heeft unieke, ingewikkelde ontwerpen en opvallende contrasten die het verkennen tot een visueel genot maken. Het kleurgebruik van de game om verschillende niveaus te creëren is ontzagwekkend. 

De enige zone die een beetje ondiep aanvoelt, is Shaaloani. Dit kan te wijten zijn aan de dorre gebieden en de schaarse vegetatie. Het heeft ook geen uitbarsting van kleur zoals de andere zones. Over het geheel genomen zijn de zones echter echte kunstwerken, waarbij elke zone iets unieks en boeiends biedt. De ontwikkelaars hebben duidelijk veel aandacht besteed aan het creëren van diverse en meeslepende omgevingen. Van de weelderige bossen en meer objecten dan we eerder uit andere uitbreidingen hebben gezien, moet ik rekwisieten geven Dageraadspoor. 

Bovendien introduceert de game nieuwe taken, waaronder Viper en Pictomancer. De eerste is een melee-DPS waarbij je twee zwaarden hanteert in de strijd. Bij dit laatste vecht je met een ezel en haast je je als een magische afstands-DPS. De kerkers hebben ook een upgrade gekregen in termen van moeilijkheidsgraad, en dat geldt ook voor de beproevingen. 

De spellen soundtrack sluit dit alles netjes aan. van Danwtrail avonturen spelen zich af tegen gevarieerde soundtracks die je reis aanvullen. Het is niet helemaal een oorgasme, maar het zorgt er wel voor dat je gemakkelijker in het spel komt, van jazz en elektronische muziek tot low-fi-geluiden. 

Oren tot op de grond gepeld

Het zou geen volledige recensie zijn zonder te overwegen wat de gaminggemeenschap te zeggen heeft. Hoewel de Steam-recensie over het algemeen positief was, gingen gebruikers naar Reddit om een ​​deel van hun teleurstelling over de uitbreiding te delen. 

A Subreddit (r/ffiv) vroeg franchisefans naar hun mening over de uitbreiding. Eén gebruiker zei: “Ik was lauw tot Dungeon 3, toen ik voelde dat het echt aansloeg, en vanaf dat moment hield ik van alles. Ik vind dat de kerkers tot de beste behoren die we ooit hebben gehad. Ik ben dol op de eerste proef (nog niet op de tweede). De locaties behoren tot nu toe ook tot mijn favorieten. Voor mij is het een dikke 8.5.”

Een andere gebruiker was niet echt onder de indruk van Wuk Lamat: “De kunst is mooi… Ik heb de twee halve zones gedaan, maar ik had vanaf het begin een hekel aan Wuk Lamat. Ik speel Japanse audio, maar haar karakter en slapstick zijn zo anime dat ik er niet tegen kan. Ze hoort thuis in de Hildibrand-missiereeks. Bovendien is de tweekoppige slechterik gewoon komisch slecht met al zijn stereotypen.

StreyyK zei: “Ik zal eerlijk zijn, ik verveel me totaal. Ik had een anime-filler-arc verwacht en dat is alles wat ik krijg. Ik speel gewoon door in de hoop dat het ooit beter wordt. Ik heb nergens een belang bij en heb gewoon het gevoel dat ik door iedereen wordt meegesleurd. Ik heb er ook een hekel aan dat na overal waar we in EW zijn geweest en alles wat we hebben bereikt, iemand op een resetknop lijkt te hebben gedrukt, en dat het allemaal vergeten is. Waarom vragen mensen zich nog steeds af of ik echt zo ben? Waarom raakt de tweeling opgewonden over een waterval na alles wat ze hebben meegemaakt? Waarom worden we nog steeds verslagen in basissituaties vanwege onze eigen naïviteit? Ik begrijp het niet.”

Vonnis

Final Fantasy XIV: Dawntrail is een allegaartje van ervaringen. Aan de ene kant biedt het een boeiende nieuwe verhaallijn met ingewikkelde karakterontwikkeling en verbluffende beelden waar de franchise bekend om staat. De uitbreiding introduceert spannende omgevingen en gameplay-mechanismen die spelers betrokken houden. Het heeft echter ook nadelen, zoals incidentele tempoproblemen en repetitieve speurtochten die misschien niet iedereen aanspreken. 

De keuze voor Wuk Lamat als hoofdpersoon kan de gameplay voor je maken of breken. Het neemt niet noodzakelijkerwijs het pure plezier weg, maar de game doet er weinig toe om haar als een geloofwaardig personage over te laten komen. En niet te vergeten hoe haar personage dicht bij de anime-stereotypen komt. Hoewel dit voor sommige mensen zou kunnen werken, vinkte het voor mij geen vakjes aan.