Colossal Cave Review (PS5, Xbox-serie, switch en pc)

Kolossale Grot voelt zo oud als de tijd. Misschien omdat het voor het eerst uitkwam toen pc's nauwelijks iets waren. Daterend uit 1976, duurde het maar een paar decennia voordat Roberta Williams nadacht: "Hé, Kolossale Grot zou een remake kunnen gebruiken. Er zijn hier een groot aantal lezers die zich de eerste game misschien niet herinneren. Het enige dat u hoeft te weten, is dat het een enorme opschudding veroorzaakte in de game-industrie. jaren 1976 Kolossale Grot durfde spelerinteractie met games te introduceren, een concept dat tegenwoordig een alledaags iets lijkt. 

Toegegeven, Kolossale Grot kwam alleen zover dat het gebruik van tekst om concepten te illustreren en commando's van spelers over te nemen. Gelukkig die van 2023 Kolossale Grot remake is hier om het tij van zijn voorganger te keren. Het is van plan om de volledige sfeer van moderne technologie te benutten en retrogaming weer tot leven te brengen. Benieuwd of de nieuwe game bereikt wat het beoogt te doen? Tag mee voor deze "goed, slecht en lelijk" (indien van toepassing) Kolossale Grot review, wil je?

Wat is kolossale grot?

Misschien ken je het klassieke tekstavonturenspel uit 1976 al met dezelfde naam. Of misschien de remake uit de jaren 1980 die nog steeds voor opschudding zorgt in gaming. Maar als je dat niet doet, 2023's Kolossale Grot is weer een poging om de titulair te reïncarneren Kolossale Grot met zijn meanderende doolhoven en spelonken die je voortgang in de weg staan. Naast fysieke barrières, Kolossale Grot bevat vijanden zoals trollen, beren, slangen, dwergen (zeven natuurlijk) en piraten die je dood willen hebben. 

Om je te helpen bij je zoektocht, verschijnen er tekstpuzzels die verwijzen naar een item dat je zou kunnen verzamelen of waar je schatten kunt vinden die je aan het begin van het spel naar een huis moet terugbrengen. Over het algemeen is het een spel dat ontdekking combineert, puzzels, en willekeur in één vervullend avontuur.

Weg met de oude…

Pogingen om een ​​old-school klassieker opnieuw te maken, kunnen beide kanten op. Aan de ene kant zijn gamers het oude ontgroeid. Er zijn zoveel jaren verstreken dat gamen elk naar nieuwe hoogten is gekatapulteerd. Zeker. Je haalt misschien herinneringen op aan vroeger, maar het is nogal de vraag of iemand meer dan een paar uur zou willen besteden aan een op tekst gebaseerd avonturenspel uit 1976. 

Gelukkig, Kolossale Grot introduceert up-to-date graphics aan de remake. Nu, dat is interessant; een grafisch avonturenspel is tegenwoordig het 'it'-ding. Kolossale Grot is nu een volledig driedimensionaal spel. De tekst van vroeger wordt nu omgezet in iets dat je echt kunt zien (in plaats van visualiseren). 

Laten we onszelf echter niet voor de gek houden dat alleen graphics voldoende zijn. Vooral als er op dit moment heel veel games zijn met verbluffende beelden, heb je letterlijk het gevoel dat je naar een andere wereld wordt getransporteerd dan de jouwe. En wat dat betreft schiet Colossal Cave tekort. De graphics, hoewel in 3D, voelen gewoon niet op hetzelfde niveau als waartoe de hedendaagse gaminghardware in staat is. Het is flauw, met het lage budget dat is toegewezen aan de remake die duidelijk uit zijn voegen barst.

Het absolute minimum

Het wordt erger. De enige wijziging die de remake krijgt, is de weergave van de originele tekst in afbeeldingen. Anders blijven alle andere aspecten van de originele gameplay precies hetzelfde. 

Achteraf gezien was het originele tekstavonturenspel zo uitnodigend en creatief. Dus misschien is het logisch om het nog steeds precies hetzelfde te willen laten lezen door een optionele verteller. Echter, 2023's Kolossale Grot lijkt nu te veel te vertrouwen op het succes van het origineel. 

Met als enige grote verschil de transformatie van tekst in afbeeldingen, is het behoorlijk teleurstellend als de nieuwe omgeving moeilijk te navigeren is. Het voelt alsof je op de vertelling moet vertrouwen om bepaalde objecten te lokaliseren of op zijn minst een hint te krijgen van waar ze zich zouden kunnen bevinden. 

Anders kom je nergens met alleen het gebruik van de visuals. De beelden zijn niet nuttig, de achtergronddetails zijn onnauwkeurig en de algehele omgeving is lang niet prettig voor het oog.

Woord voor woord, spel voor spel

In het origineel waren gameplay-aspecten als instant death en doolhoven die nergens heen leiden alledaags. Dit is te verwachten, vooral omdat ouderwets gamen er berucht om was. Maar de tijden zijn veranderd. 

Tenzij het een Souls-achtige game is, waarin zelfs Souls-achtige games een uitweg vinden uit raadselachtige doolhoven en moeilijke eindbaasgevechten, zouden elementen als instant death en doolhoven-die-nergens-naartoe leiden gewoon tot het verleden moeten behoren. Helaas, Kolossale Grot slaagt er niet in om een ​​deel van deze vervelende, verouderde gameplay glad te strijken.

Je zult dwergen tegenkomen die zonder waarschuwing uit de grond springen en je doden. Of frustrerende doolhoven die, vreemd genoeg, door fans werden opgemerkt voordat de remake werd gemaakt.

Als het werkt, werkt het

Ik pleit op geen enkele manier voor remakes om hun voorgangers te deconstrueren en iets geheel nieuws te creëren. Hé, als het werkt, werkt het. Dit geldt met name voor de originele puzzelgame, die al snel bekendheid verwierf als een belangrijke beïnvloeder in de puzzelspellen die we tegenwoordig kennen.

Bovenal Kolossale Grot beheerst de kunst van woordspelingen. Het is niet alleen een instructiegids over waar te gaan en wat te doen. In plaats daarvan zorgt de gameplay voor emotie en nadenken bij het oplossen van de puzzels, waardoor je tijdens het spelen betrokken blijft. Een leuk aspect van het origineel is willekeur en bedrog, een goed voorbeeld is de frustrerende instant death-gameplay die op geen enkele manier jouw schuld is, maar ach.

Maar laten we niet vergeten, Kolossale Grot's recept komt voort uit een jarenlange ervaring. Het is niets nieuws. Niets wat we nog niet hebben gezien. Vervolgens, Kolossale Grot wordt zijn eigen ergste vijand, waarbij de remake worstelt om zijn plaats te vinden in 2023.

Weg naar beneden gaan we

Ik heb het gevoel dat als er meer was om over na te denken in de nieuwe game, het gemakkelijker zou zijn geweest om de graphics te vergeven. Maar er is meer copy-paste-gameplay dat in de huidige tijd misschien wel veel erger is dan het lowball van de graphics. Aan de andere kant maakte Roberta Williams Kolossale Grot 3D met de bedoeling om een ​​specifieke groep gamers te bedienen. 

Dus als u nieuwsgierig bent naar het verleden, zult u dat graag weten Kolossale Grot ziet, voelt en speelt oud. Het is precies de manier om erachter te komen hoe puzzelavonturen zijn. Het kan voor sommige spelers leuk zijn om diep in de prehistorische oorsprong van puzzelavontuurspellen te duiken. Je ervaart zelfs ouderwetse gameplay-elementen, zoals ergens vast komen te zitten zonder uitleg hoe je eruit kunt komen. Wat uiteindelijk werkt, is gewoon proberen en opnieuw proberen.

Bovendien zou je ook plezier kunnen beleven aan het onderzoeken van de loopbaan van Roberta William, aangezien ze een beroemde ontwikkelaar was die games maakte zoals Sierra online terug in de jaren 80.  

Vonnis

Het is geen geheim dat Kolossale Grot is een spectaculair spel. Simpelweg door voort te komen uit een klassiek tekstavontuur, Kolossale Grot wordt een spel dat de moeite waard is om uit te checken. Het debat tussen retro en modern gamen eindigt echter vaak altijd op één manier, namelijk dat retrogamen een grote kanshebber is, waar, maar uitsluitend gericht op zijn tijd. 

Sindsdien zijn er zoveel jaren verstreken en de technologie heeft zulke grote hoogten bereikt dat het moeilijk is om een ​​game uit te zitten die niet volledig profiteert van de hardwaremogelijkheden van vandaag. In dat opzicht, Kolossale Grot blijft een geweldige remake, uitsluitend gebaseerd op het succes van zijn voorganger. 

De vertelling is zeer uitnodigend en creatief. Het bevat niet alleen willekeur, maar ook bedrog. Verschillende wendingen verschijnen, zowel letterlijk als figuurlijk. Over het algemeen is het een diepgaand puzzelavontuur dat verder gaat dan louter instructieve gameplay.

Echter, terwijl Kolossale Grot's gameplay-innovatie werkt in zijn voordeel, het is ook de oorzaak van zijn ondermaatse prestaties. Willekeurig gegenereerde doolhoven zijn een specerij van plezier. Maar het betekent ook dat je verschillende doolhoven tegenkomt die nergens toe leiden. Bovendien betekent dwergen die uit willekeurige gebieden komen en een mes naar je gooien een onmiddellijke dood en agressieve gameplay die voor sommigen ongerechtvaardigd zou kunnen zijn.

Dit is een moeilijke. Sommigen zullen het charmant vinden dat de nieuwe game verwijst naar een van de eerste en meest succesvolle tekstavonturengames aller tijden. Het is absoluut opwindend om te zien hoe de eens-alle-tekst-vertelling volledig wordt weergegeven in 3D-grotten om je heen. De grafische weergave komt echter lang niet in de buurt van moderne normen. 

Bij het vergelijken van het origineel met de remake, komt de moeite die is gestoken in het ontwikkelen van een van beide niet overeen. Dus, als een op zichzelf staand item, wel Kolossale Grot echt te vergelijken met een van de beste avontuurlijke releases van vandaag? Nee, zelfs niet in de buurt. Maar als een manier om herinneringen op te halen over het verleden? Ja, heel erg waar.