5 slechtste videogame-sidekicks aller tijden, gerangschikt

Ocuco's Medewerkers beste hulpjes zijn jouw rit of sterf. De mensen waarvan je overtuigd bent dat ze net dat beetje extra zullen doen om je ervaring als hoofdrolspeler onvergetelijk te maken. Vaak hebben games tijd nodig om toegewijde, charmante sidekicks te ontwikkelen met een neiging tot teamwerk. Soms worden deze pogingen echter gedwarsboomd door volledige tegenpolen van wat een goede sidekick zou moeten zijn. Zo erg zelfs dat ze op het punt staan ​​de hele game-ervaring te verpesten. Van onaangenaam gedrag tot slechte communicatie tot sidekicks die om de verkeerde redenen de schijnwerpers stelen, hier zijn de vijf slechtste videogame-sidekicks aller tijden die je niet aan je zijde zou willen spelen.

5. Baby Mario – Yoshi's eiland (1995)

Yoshi had Baby Mario als hulpje voordat de baby opgroeide tot Super Mario. Weet je hoe het soms jouw missie is om iemand of een schatkist te beschermen door zware veldslagen en een zee van schurken? Wel binnen Yoshi's Island, moest Yoshi Baby Mario deze keer urenlang beschermen tegen vijanden. De combinatie zelf is helemaal niet nodig, hoewel het niet het meest irritante aspect van het spel is. Als Yoshi werd geraakt, viel Baby Mario van zijn rug en begon uit zijn longen te schreeuwen. 

Het is redelijk dat een hulpeloze baby een minuut of twee schreeuwt, maar urenlang? Natuurlijk stopt hij met schreeuwen als je hem oppakt, maar toch.

4. Navi – De legende van Zelda: Ocarina of Time (1998)

Gevechten tussen broers en zussen zijn bijna altijd hilarisch en leuk. Maar stel je voor dat je aan een zoektocht begint met die broer of zus, die je constant zegt naar ze te luisteren, de meest voor de hand liggende dingen uitdrukt en je gewoon altijd vertelt wat je moet doen! 

Ocuco's Medewerkers Legenda van Zelda: Ocarina of Time was een uitstekend vervolg, afgezien van Navi's constante "Hé, luister!" poppenkast. Vanaf de eerste keer dat Link zijn feeënhulpje kreeg, sprong de fee regelrecht in het schreeuwen van bevelen en de meest voor de hand liggende dingen voor hem. En als klap op de vuurpijl, deze feeënkoningin van de "Hé, luister!" slogan had de meest irritante piepende kleine stem. 

Het zou fantastisch zijn om haar dialogen over te slaan, maar dat kan niet. Gedurende het spel moest je haar irritant langzame lezingen doornemen, die je niet kon versnellen. Dus aan het eind van de dag zou je gewoon moeten luisteren!

3. Ashley Graham – Resident Evil 4 (2005)

Resident Evil 4 is een kunstwerk. Het biedt verbluffende beelden, spannende gameplay en een intrigerende verhaallijn. Het enige frustrerende aspect van het spel is dat je Ashley Grahams constante gezeur moet verdragen. Het ergste van alles? Ashley is er gedurende het grootste deel van de tweede helft van het spel en dwingt spelers praktisch tot een haat-liefdeverhouding waar ze nooit om hebben gevraagd.

In het spel kruip je in de huid van Leon, wiens missie het is om de dochter van de president, Ashley Graham, te redden van een Spaanse sekte. Je verdraagt ​​​​haar irritante pesterij, hoe ze zichzelf altijd in gevaar brengt, en vrijwel nutteloos is als hulpje, omdat je een held bent en helden redden! Je zou bijna willen schreeuwen: "Help Ashley niet!" maar dat kan niet omdat je haar leven moet redden, zoals de held die je bent.

2. Claptrap – Grenslanden 2 (2012)

Het bedenken van spelpersonages is een proces en het belangrijkste aspect ervan is het vormgeven van hun persoonlijkheid. Omdat spelers veel meer contact maken met en reageren op personage-persoonlijkheden, is het geen verrassing dat dit een spel absoluut kapot maakt. 

Dankzij Borderlands 2Door het commerciële succes, de lovende kritieken en de algeheel gekke toon heeft Claptrap het moeilijker om zijn nalatenschap volledig te vernietigen. Het verandert echter niets aan hoe vervelend zijn persoonlijkheid is. Claptrap heeft om de verkeerde redenen een opvallende persoonlijkheid. Hij zeurt over alles, wordt gek van de kleinste dingen en schept altijd overenthousiast op over onzinnige dingen. 

Het hebben van een pessimistische sidekick neemt gewoon het plezier in gamen weg. En als die sidekick een irritante stem heeft om te versterken, is het volkomen zenuwslopend om te weerstaan ​​​​om volledig bezig te blijven met spelen Borderlands 2. Op zijn minst zorgen de vreemde beatbox-vaardigheden van Claptrap ervoor dat de hele game-ervaring niet zo verschrikkelijk wordt als het had kunnen zijn.

1. Donald Duck – Koninkrijksharten (2002)

Aan de top van onze ranglijst van de vijf slechtste videogame-sidekicks aller tijden staat Donald Duck van Kingdom Hearts. Door de jaren heen, Kingdom Hearts heeft veel speelplezier opgeleverd als de geliefde personages van Disney, afgezien van één irritant personage dat niet helemaal goed is.

Donald Duck is een magiër wiens taak het is om zijn magische krachten te gebruiken om Sora te genezen wanneer hij pijn heeft. In plaats van in te springen om te helpen wanneer hij het meest nodig is, doet hij niets anders dan afwachten en kijken hoe de actie zich ontvouwt. Natuurlijk kan Sora zichzelf genezen, maar dat is niet zijn taak. In plaats daarvan moeten gamers daadwerkelijk naar het menu gaan om Donald Duck zover te krijgen dat hij Sora opmerkt, die letterlijk naast hem staat.

Donald Duck heeft maar één taak: Sora begeleiden op zijn avonturen en hem genezen als hij gewond is. Hij slaagt er niet in om dit te doen, waardoor gamers vragen gaan stellen Kingdom Hearts' beslissing om Donald Duck in de eerste plaats in het spel te hebben! Het helpt ook niet dat Donald veel sneller sterft, het verslaan van het hele doel van teamwerk zorgt ervoor dat de droom werkt. Dus ondanks dat Kingdom Hearts is een legendarische actie-RPG-game vol met heel veel leuke momenten, Donald Duck neemt er gewoon veel van weg door niets te doen om Sora te helpen.

Dus, wat is jouw mening? Ben jij het eens met onze top vijf? Zijn er meer van de slechtste videogame-sidekicks die we zouden moeten kennen? Laat het ons weten op onze socials hier of hieronder in de reacties.