5 zakończeń historii, które sprawiły, że zaczęliśmy kwestionować – cóż – wszystko

Nie ma nic bardziej antyklimatycznego niż przedzieranie się przez kilkanaście godzin historii tylko po to, by w końcu zakwestionować zakończenie. Nawet najbardziej intelektualni gracze, którzy czerpią przyjemność z głębokiego rozwiązywania zagadek i wniosków otwartych na interpretację, czasami drapią się po brodzie nad kilkoma z nich. I chociaż w wielu przypadkach mogą okazać się prawdziwymi łamigłówkami i oferować pewien poziom oryginalności, czasami frustracja pojawia się między wierszami wyniku. Oczywiście może to prowadzić do wyprawy w wyszukiwarce Google i daleko poza granice prostego, ale satysfakcjonującego zakończenia.

Rok po roku programiści szukają nowych sposobów na szokowanie widzów przed ostatnią kurtyną. Nieprawdopodobne zdrady, rzucające się w oczy motywy i wszystko inne, co sprawia, że ​​kwestionujemy grę jako całość. To wszystko tam jest i nie wiemy, jak sobie z tym poradzić, kiedy w końcu wycieka z naszych ekranów. Uwielbiam to lub nienawidzę, nie możemy winić kreatywności niektórych z tych studiów. Ale poważnie – ta piątka naprawdę radzi sobie świetnie.

5. BioShock: Nieskończony

Podczas naszej kolumbijskiej podróży jako Booker DeWitt koncepcja wydawała się stosunkowo prosta. „Przyprowadź nam dziewczynę i pozbądź się długu”. W porządku, jak mogliśmy stracić z oczu tak prosty cel? Cóż, zlokalizowanie wspomnianej dziewczyny i odkrycie jej zdolności do zmieniania czasu i przestrzeni, aby być uczciwym, w pewnym sensie odegrało rolę w tym wykolejeniu.

Jednak nawet przy anormalnych mocach wspierających bohatera nic tak naprawdę nie zatrzymywało nas i nie drapało po głowie w dezorientacji dłużej niż ostatnie dwadzieścia minut historii. O to właśnie chodziło – cóż – straciliśmy to i zaczęliśmy szukać Google w desperackiej próbie zebrania wniosków. Elizabeth była… czym dokładnie? Chcesz wyjaśnić, 2K?

4. Wolny od wołu

Na pierwszy rzut oka Oxenfree wygląda jak zgrabny mały klejnot, który wykorzystuje osobiste wybory jako podstawę oryginalnej przygody. Opcji dialogowych jest mnóstwo, postacie są całkiem sympatyczne, a fabuła jest stosunkowo łatwa do prześledzenia. W każdym razie przez pierwsze trzydzieści minut. Potem twoje przypuszczenia stają się równie dobre jak moje, co do tego, co do cholery faktycznie dzieje się na wyspie inspirowanej science-fiction.

Oxenfree upycha wiele historii w dość krótkiej grze i ma tendencję do wzniecania kilku pożarów, zamiast trzymać się tylko jednej solidnej koncepcji. To świetnie i w ogóle — pod warunkiem, że możesz śledzić, co się właściwie dzieje. Musimy jednak przyznać, że Oxenfree to gra, która zasługuje na co najmniej dwie rozgrywki, aby uzyskać pełny obraz. Zagraj w nią raz, a przekonasz się, że Google i Reddit będą Twoją jedyną nadzieją na pomalowanie płótna.

3. WEWNĄTRZ

Z grą taką jak INSIDE — wszystko pozostaje wyobraźni. Bez dialogu i z niewielką ilością wskazówek od samego początku, natychmiast zostajemy zmuszeni przez to przejść z nadzieją, że wszystko będzie stopniowo układać się w całość, zanim dotrzemy do ostatecznego celu. Niestety, to właśnie ten ostatni moment usuwa wszystkie nasze osobiste interpretacje gry i usuwa je ze stołu.

Chociaż INSIDE trwa tylko kilka godzin, jest to wciąż jedna z najbardziej skłaniających do myślenia gier, w jakie kiedykolwiek graliśmy. Za prawie każdą zagadką pojawiającą się na drodze kryje się szczere znaczenie i wszystkie prowadzą do wniosku, którego nikt nie odważyłby się przewidzieć. Jest absurdalnie niezwykła na swój sposób – i wątpię, czy którykolwiek z jej graczy też szybko o tym zapomni.

2. Serca Królestwa 3

Dzięki Square Enix i ich nieustannie zmieniającej się karuzeli wyznaczonych zespołów, Kingdom Hearts cierpiało z powodu dziury fabularnej za dziurą fabularną. W dzisiejszych czasach postacie prawie nie mają sensu, a motywy zarówno bohatera, jak i złoczyńcy stały się nieco bez znaczenia od czasu Kingdom Hearts 2. Irytujące jest, że zamiast zadośćuczynić obecnemu koszykowi krętych historii, Square Enix zdecydowało się przekroczyć jeszcze więcej przewody nad wiązkami spin-off. Teraz jesteśmy bardziej zakłopotani niż kiedykolwiek.

Kingdom Hearts powinno być stosunkowo prostą koncepcją: wybraniec ma moc wypędzenia ciemności, zamykając światy Disneya gigantycznym kluczem. To wszystko, co musiało tak wyglądać, a mimo to Square Enix podjął ostateczną decyzję o rozpoczęciu dodawania nowych frakcji i historii pobocznych, które na dłuższą metę po prostu nie mają sensu. Organizacja XIII? Nikt? Wspomnienia? Moc przebudzenia? Co tu się dzieje, Kwadratowe? Proszę, po prostu nam powiedz.

1. Ciche wzgórze 2

Po przejściu przez zamaskowane ulice Silent Hill, było dla nas rzeczą naturalną, że spodziewaliśmy się zakończenia równie ponurego, jak sama historia. Chociaż nikt nie spodziewał się, że jedno z sekretnych zakończeń będzie dotyczyć psa ze słuchawkami. W tym miejscu straciliśmy immersję i, cóż, wszystko inne. Nic z tego nie miało sensu, a mimo to udało się zakończyć fantastyczną grę komicznym zwrotem akcji. Jasne, nikt z nas się tego nie spodziewał – ale właśnie dlatego nam się to podobało. Zmusiło nas to do zrobienia drugiego ujęcia i odtworzenia naszych myśli.

Choć Silent Hill słynie z pokręconych postaci i monochromatycznej palety, znane jest również z przesadnej narracji. I szczerze mówiąc, Silent Hill 2 dość pięknie oddaje nieprawidłowości – szczególnie w tym sekretnym zakończeniu. To wspaniałe, to zwariowane – to dzika karta Konami. Szczerze mówiąc, niewiele więcej możemy powiedzieć na ten temat. Właśnie zaczynamy się nad tym zastanawiać, nawet po dwudziestu latach.