Witchfire Review (PC)

Nung narinig ko yun Ang Paglisan ng Ethan Carter inilipat ng developer na The Astronauts ang focus nito mula sa mga makamulto na aparisyon at hindi nalutas na mga misteryo ng pagpatay to full-blown dark fantasy, hindi ko maiwasang magtaas ng isa o dalawa. Ako, tulad ng marami pang iba, ay naramdaman din na biglaang kailangang makita kung ano ang itatayo ng award-winning na studio mula sa mga ugat ng isang napaka-ibang konsepto — at tama nga. Ang katotohanan ay, ang tinatawag na Witchfire ay hindi partikular na anumang bagay na inaasahan namin, ngunit isang bagay na hindi namin maiwasang yakapin gayunpaman. Fast-forward ilang taon at ang pipe dream na iyon sa kalaunan ay namulaklak sa isang bagay na nakakagulat na maganda—isang mundo kung saan ang mga elemental na magic at paganism ay pinagsama-sama upang bumuo ng isang mala-rosas na tagabaril na akma para sa kahit na ang pinaka-naruruming kaluluwa.

Siyempre, mayroon pa ring isang patas na bilang ng mga maluwag na dulo upang itali, ano pa Witchfire nasa maagang pag-access pa rin at nagtataglay ng tila walang katapusang supply ng hindi naka-box na nilalaman. Para sa kung ano ang halaga, gayunpaman, ang mga unang impression ay medyo maganda mula sa sandaling una kong nakita ang witch-centric na uniberso-na kung saan ay mabuti para sa mga nasa The Astronauts, siyempre. Ngunit may higit pa dito kaysa sa mga unang impression; meron din karamihan ng mga karagdagang oras na kailangang suklayin ng pinong suklay—mga oras na binalak kong anihin sa sandaling lumitaw ang mga kasangkapan sa aking pintuan.

Kaya, kung paano eksakto ginawa ang medyo mahabang paglalakbay na iyon? Buweno, dahil gumugol ako ng maraming oras sa paghalungkat sa mundo nito at pagbunot ng mga buto nito ng anumang mga elementong pinakintab na karne, maaari ko na lang i-chalk ang aking huling hatol at ipaliwanag ang paunang tanong na iyon - ay Sa wakas ay nakahanap na ang mga Astronaut ng isang foothold sa larangan ng madilim na pantasya, o nagkamali ba ito sa isang lugar? Sumisid na tayo.

Naghihintay ang Iyong Pagsubok

Bago kami pumunta sa paglubog ng aming mga ngipin sa mga bite-sized intricacies na Witchfire piniling mag-ampon, sisikapin natin ang lawak ng salaysay, kung gagawa lang ng mas malinaw na larawan ng mga karakter nito at kaukulang lore. Nakalulungkot, gayunpaman, kung saan karaniwang binibigyang pansin namin ang isang napakalaking kuwento at pinalamutian ito ng mga pangkalahatang punto ng plot at backstories, walang talaga ang daming dapat ipaliwanag dito.

Ang katotohanan ay (at ang nag-develop kahit na hinawakan ito batay sa ilang sandali nakaraan), Witchfire ay hindi isang larong hinimok ng kuwento. Mayroon itong mga bulsa ng lore, totoo, ngunit hindi ito aktwal na nagtatampok ng anumang cinematic na aspeto o sumasabog na CGI effect, o anumang bagay na ganoon. At bagama't iyon ay nasasabik sa amin bilang medyo nakakadismaya at isang bagay ng isang nasayang na pagkakataon, makikita rin natin kung saan sila nanggaling. Sa madaling sabi, nilalayon nitong bigyan ng kurso ang mga manlalaro nito na tuklasin ang kaalaman sa pamamagitan ng paglabas doon at laro ang laro, at hindi, halimbawa, ang pagkakaroon ng mga manlalaro na maupo at panoorin ang isang serye ng mga walang hanggang kaganapan na nangyayari sa pamamagitan ng mga theatrical cutaways at feature-length na mga kaganapan. At ito gumagana, sa halip mabuti, maaari kong idagdag.

Para malinisan ito ng kaunti, Witchfire ay tungkol sa patuloy na pag-aaway sa pagitan ng mga mangkukulam at The Church—ang huli ay isang relihiyosong kulto na talagang impiyerno sa paggamit ng ipinagbabawal na salamangka ng pagano upang gawing walang kamatayang mangangaso ang mga nagkasala. Sa madaling salita, dito mo sisimulan ang iyong paglalakbay—papunta sa mangkukulam ng Black Sea at isang sinaunang artifact na sinasabing may kapangyarihang ibalik ang takbo ng digmaan.

Maligayang pagdating sa Loop

Upang umunlad sa witchfire, kailangan mong makipagsapalaran sa isa sa ilang mga mapa at kumuha ng Witchfire—isang bagay na parang kaluluwa na may kapangyarihang palakasin ang iyong mga kakayahan at gawing isang nakakakitang sandata ng digmaan ang iyong karakter. Sa bawat pagtakbo na gagawin mo, mahalagang kumita ka ng isang nakatakdang halaga ng nasabing substance, kung saan maaari mong gamitin upang makakuha ng higit na kapangyarihan sa pamamagitan ng Ascension Shrine at, sa turn, mas malalim ang pagtapak sa mga mapa ng laro para sa karagdagang kaalaman at layunin.

Tulad ng maraming rogue-like na laro, sumulong Witchfire ay hindi isang bagay na maaaring gawin sa isang gabi. Sa kabaligtaran, ito ay tumatagal ng ilang oras sa pag-alis sa ibabaw, unti-unting pagbutihin ang iyong mga talento at pag-aaral kung paano makaligtas sa mas nakamamatay na mga ekspedisyon. At ito ay kung saan maraming mga bagong dating ang sasabak, dahil walang kuwentong gagabay sa iyo, ito talaga ang kaso ng pagbuhos ng dugo, pawis, at luha sa paghahanap para sa hindi alam—isang pakikipagsapalaran na, sa totoo lang, ay tila medyo, hindi ko alam, walang kabuluhan para sa ilang.

Sa kasalukuyan, mayroon lamang ang dalawa magagamit na mga mapa na maaaring galugarin, na parehong puno ng mga steampunk aesthetics, mga kalaban, at lashings ng mga detalye upang makuha. Sa talang iyon, mahirap itong sisihin—kahit na ang nilalaman nito ang mayroon sa display ay isang maliit na hubad buto. Ngunit muli, ito ay isang laro ng maagang pag-access, kaya walang masasabing hindi ito gagawa ng paraan para sa isa pang batch ng mga nape-play na antas sa karagdagang mga update.

Mabuhay para sa Grind

Nagsisimula sa Witchfire ay makikita bilang isang nakakatakot na karanasan, hanggang sa ang katunayan na sinimulan mo ang iyong paglalakbay na may mas kaunting mga kapangyarihan, armas, at isang maling kahulugan ng direksyon o layunin. Mula rito, ito na lamang ang kaso ng pagtatrabaho upang malutas ang higit pa—isang pakikipagsapalaran na kinapapalooban ng pagkakaroon ng pagpatay sa maraming kaparehong mga kaaway at paghalungkat sa parehong mga lugar. Hindi na kailangang sabihin iyan, kung maaari mong igiit ang iyong mga ngipin at kapangyarihan sa loob ng unang ilang oras, pagkatapos ay magsisimulang ipakita ang mundo sa mga tunay na kulay nito. Muli, hindi ito magiging tasa ng tsaa ng lahat, ngunit nang nalaman ko pagkatapos ng ilang oras na pag-scrap ng bariles ng bawat mapa — ang pasensya ay humahantong sa mga perk, at ang mga perk ay humahantong sa pag-unlad.

Ang mabuting balita ay, lumaban ka Witchfire ay isang buong pulutong ng kasiyahan, at hindi lahat na mahirap na ibalot ang ulo sa paligid. Ito ay maraming tulad DOOM Eternal, talaga; mayroong adrenaline-fueled, bullet-blazing elemental fights, at isang malaking halaga ng mga kalaban upang salain. Tiyak na medyo may buggy ito paminsan-minsan, ngunit bihira lang akong makatagpo ng isang dip sa mga frame o anumang tunay na mga isyu sa pagganap, sa bagay na iyon. At dahil sa katotohanang natugunan na ng mga dev ang mga nasabing isyu at naglunsad ng roadmap para maayos ang mga ito, walang dahilan para mag-alala kung ano ang mangyayari sa susunod na tatlo, marahil apat na linggo. Ligtas na sabihin na ang aking mga inaasahan ay patuloy na mananatiling kasing taas ng mga ito noong una kong ilagay ang aking mga kamay sa IP.

Bumalik ang Steampunk

Kapag sinabi at tapos na ang lahat, Witchfire ay talagang isa sa mga pinakaaesthetically nakakaakit na first-person shooter na nakita namin sa medyo matagal na panahon. Halos imposibleng paniwalaan, kahit na, na ito ay nabuo ng isang koponan ng siyam lang na hindi kapani-paniwalang mahuhusay na tagalikha. Ngunit ang katotohanan ay, ang laro ay hindi nakikita bilang kalahating lutong o kulang sa anumang partikular na larangan. Sa totoo lang, ito ay gumaganap tulad ng isang triple-A shooter-isang mataas na pagkakasunud-sunod na, upang maging patas, hindi isang mahusay na deal ng mga independiyenteng studio ang maaaring makumpleto sa araw at edad na ito.

Sa kabutihang palad, ito ay talagang simula lamang para sa pinakabagong tagabaril ng steampunk, kaya tiyak na kapana-panabik na maging sa bakod habang tinatawid ng The Astronauts ang mga huling t at kung ano ang mayroon ka. Kung tungkol sa kung ano ang susunod ay hindi malinaw, kahit na isang bagay ang sigurado: witchfire, sa kasalukuyang estado nito kahit papaano, ay naghahanap malakas malakas.

kuru-kuro

Ang pagkakaroon ng slugged sa pamamagitan ng higit sa sapat na biomes at nangunguna sa higit pang mga kalaban kaysa sa maaari kong maglakas-loob na kalugin ang isang stick, maaari kong ligtas na dalhin ang aking sarili sa konklusyon na witchfire, sa kabila ng lahat ng maliliit na mga bug at mga kapintasan nito, ay talagang nagtataglay ng isang bagay na hindi pangkaraniwan. Oo naman, ito ay hindi bilang isang top-shelf na laro, ngunit ito ay tiyak Nagpe-play tulad ng isa, at ito ay hindi kapani-paniwalang madaling makita kung gaano kalaki ang puso at kaluluwa nito siyam ibinuhos na ito ng mga creator—laban sa lahat ng posibilidad, at kaunti o walang karanasan sa madilim na larangan ng pantasya, upang mag-boot. At iyon ang gumagawa Witchfire ang lahat ng mas kahanga-hanga; ito ay isinilang mula sa isang sariwang pananaw—isang serye ng mga talentong katulad ng pag-iisip na, muli, napatunayan ang kanilang mga sarili bilang isang pinagsanib na puwersa na dapat isaalang-alang.

Maraming gustong mahalin Witchfire—kahit na sa estado ng maagang pag-access nito at kalahati lamang ng nilalaman na i-boot. Sa mekanikal na paraan, ito ay mabilis, prangka, at sapat na matigas upang bigyan ang sinumang die-hard na tagahanga ng FPS ng isang disenteng hamon, at hindi banggitin ang sinumang bagong dating na may maraming mga insentibo upang patuloy na mag-truck pasulong. Tiyak na ito ay medyo mahirap, ngunit ang nakakaengganyo nitong labanan ay tiyak na nakakabawi dito sa mga pinaka-mapanlikhang paraan na maiisip. At upang ulitin, ito ay isang laro na binuo ng makatarungan siyam mga tao, kaya madaling kantahin ang kanilang mga papuri, talaga — higit pa kapag ang ilang mga full-fat studio ay madalas na nabigo na lagyan ng tsek ang kalahati ng parehong mga kahon.

Sa madaling salita, Witchfire ay isang mahusay na panimulang spell para sa kakaiba at kadalasang nakakalungkot na larangan ng dark fantasy na first-person shooter. Oo, medyo magaan ang nilalaman ngayon, ngunit sa isang buong libro na sumasabog sa seams na may tradisyonal na kaalaman, ako para sa isa ay hindi makapaghintay na basahin sa susunod na kabanata at makita kung saan ang mundo ay dadalhin ako.