Story of Seasons: A Wonderful Life Review ( PC, PlayStation 5, Xbox Series X|S, Nintendo Switch )

Story of Seasons: Isang Kahanga-hangang Buhay nagdaragdag ng isa pang bingaw sa sinturon ng mga farming sim na magagamit sa mga console. Ito ay isang muling paggawa ng dalawang mas lumang mga laro na ngayon ay pinagsama sa isa, at bahagyang na-update para sa bagong henerasyon. Bilang isang unang beses na manlalaro ng serye, tinitingnan ko kung paano ang pagsasaka na ito ay nakasalansan laban sa mas modernong mga sim tulad ng Stardew Valley, na nakamit ang napakalaking tagumpay sa mga nakaraang taon.

Pagbabalik sa Classic sa Story of Seasons: A Wonderful Life

Ang malaking draw kasama Story of Seasons: Isang Kahanga-hangang Buhay ay ang katotohanan na ito ay isang muling paggawa ng isang sikat na laro ng PS2 at Gamecube. Tila, nagkaroon ng kakaibang paghahati noong araw, kasama ang GameCube larong nagtatampok ng babaeng bida na may mga lalaking hilig sa pag-ibig at ang PlayStation 2 larong nagtatampok ng isang lalaki na bida at babaeng mga interes sa pag-ibig. Sa totoo lang, pinagsama nila ang dalawang pamagat na ito para gawin ang remake at iwiwisik ang ilang pagbabago sa UI upang makatulong na maayos ang mga bagay. Ang pangunahing pokus ng laro ay mukhang hindi lahat sa pagsasaka, habang nagtatrabaho ka sa pagbuo ng isang pamilya at pagtulong sa kanila na lumago sa paglipas ng mga taon. Maraming tagahanga ang lumilitaw na naibenta sa pamamagitan lamang ng katotohanan na ang iyong anak ay maaaring lumaki sa panahon ng laro at ang bayan ay tumatanda sa paligid mo. Bagama't ito ay nakakagulat na medyo kakaiba pa rin sa genre ng farm sim, titingnan natin kung sapat na upang ibenta ang laro nang mag-isa.

Araw-araw na Daloy sa Kwento ng mga Panahon: Isang Kahanga-hangang Buhay

Nagsisimula ang laro sa pamamagitan ng pagbibigay sa iyo ng iyong sariling sakahan, kumpleto sa isang libreng baka na handa para sa paggatas. Ang ilang mga buto at kasangkapan ay ilalagay din sa iyong pangangalaga, na opisyal na makapagsisimula sa iyong paglalakbay sa pagsasaka. Tulad ng karamihan sa mga laro, mayroon kang stamina bar na mauubos habang nilalaro mo ang laro, tanging sa pagkakataong ito ay ang pagtatrabaho sa mga pananim ang tanging bagay na tila nagpapabagal. Mapapansin mo kaagad habang nasa iyong sakahan na mayroon ka nang kamalig at kulungan, gayunpaman, may ilang mga napakamahal na upgrade na maaari mong bayaran kung gusto mong palawakin pa ang iyong sakahan. Kung magagawa mo sa iyong bahay, makikita mo pa na nagsisimula ka sa isang kusina, isang bagay na kailangang itayo sa karamihan ng mga sim na nilaro ko. Maaari kang magluto gamit ang mga recipe na kinita mo, na marami sa mga ito ay tila naka-tape sa mga random na bagay sa paligid ng Forgotten Valley, o pagsamahin ang mga pagkain upang makatuklas ng mga bago. Sa kabuuan, ang mga recipe ay hindi masyadong hinihingi at maaaring magbigay sa iyo ng buff sa stamina o magamit bilang mga regalo.

Ngayong naitatag na namin kung ano ang mayroon ka sa iyong sakahan, pag-usapan natin ang iyong pang-araw-araw na trabaho. Kapag nagising ka ng 6 am o 5 am pagkatapos mong maabot ang ikalawang taon, ang iyong unang order ng negosyo ay ang pag-aalaga sa anumang pananim na mayroon ka. Ang bahaging ito ay medyo kakaiba para sa akin dahil mayroon lamang dalawang mas maliit na mga plot upang itanim ang aking mga pananim, at kumpara sa lahat ng iba pa sa laro ay tila ang pagbubungkal ng lupa at pagdidilig sa aking mga halaman ang tanging bagay na talagang nangangailangan ng tibay. Magdidilig ka ng marami, dahil walang mga sprinkler at hindi na aabot ang mga pag-upgrade mamaya sa laro. Ito ay maaaring makaramdam ng medyo mabagal minsan ngunit hindi ba't napakalaking bagay dahil sa kakaibang bilis ng pag-zoom ng iyong karakter.

Kung pag-uusapan ang bilis, maaaring kakaiba ang pakiramdam ng UI minsan, at maraming glitches ang makikita, tulad ng iyong karakter na nakakapaglakad lang patagilid na parang alimango. Susunod, gugustuhin mong palabasin ang iyong mga hayop sa pastulan, dito maaari silang manginain nang libre hangga't gumamit ka ng pataba sa iyong bukid. Depende sa oras, maaaring hindi pa gising ang iyong mga hayop. Nangangahulugan ito na maaari mong gatasan o yakapin ang mga ito dahil magkakaroon sila ng masungit na ulap sa itaas ng kanilang ulo. Medyo kakaiba ito dahil kailangan kong maghintay para gawin ang mga bagay tulad ng pagkuha ng itlog sa aking manok sa umaga.

Kapag tapos ka na sa iyong buhay sa bukid, na tinatanggap na hindi tumatagal ng ganoong katagal, maaari ka nang magtungo sa bayan. Sa bayan, maaari kang gumawa ng iba't ibang aktibidad tulad ng isda, paghukay, pagbubukas ng tindahan, at kilalanin ang mga taong-bayan. Nakalulungkot, dito pumapasok ang ilan pa sa aking mga problema.

Pagkilala sa Forgotten Valley

Hindi ako sigurado kung ang Forgotten Valley ay masyadong malaki o masyadong maliit, ngunit marami sa mga ito ay parang walang laman. Kadalasan, iilan lang sa mga NPC ang gumagala, at ang mga gusali ay medyo may pagitan. Ang mga tao mismo ay tila mababaw din, at ang wikang ginagamit sa karamihan ng diyalogo ay parang petsa. Kung iyon ay isang magandang bagay o hindi, mukhang karamihan ay nakasalalay sa kung gusto mo ng isang tapat na remake, ngunit para sa akin ito ay awkward. Ang mga interes sa pag-ibig ay hindi rin nagdudulot ng marami sa talahanayan, at kahit na gumamit ng isang gabay ay hindi ko makuha ang marami sa mga kaganapan sa puso upang ma-trigger hanggang sa ilang biglang nagsimulang mangyari pabalik-balik. Ang pagpili ng musika kapag ginalugad ang bayan ay kakaiba din sa pakiramdam. Maraming mga gusali ang may sariling musika, na ang ilan ay nagpapahina sa aking mga ugat. Kapag tumatakbo ka lang sa paligid, ang maririnig mo lang ay mga ibon na nag-tweet, at pagkatapos ay sa paglalakad sa isang gusali tulad ng bahay ng pamilya na nahuhumaling sa pag-eehersisyo ay natamaan ka ng isang malaking overbearing track.

Marami ring mga hayop sa paligid ng lambak na ginagamit para sa set dressing, nais ko na makipagkaibigan ako sa kanila. Ang pagtingin sa iba pang mga aktibidad tulad ng pangingisda ay hindi nagdaragdag ng marami, mayroong isang pagpindot sa isang pindutan upang mahuli ang isang isda, at walang malaking pagkakaiba-iba sa laro. Ang bayang “mine” na kilala bilang dig site ay boring din. Sa halip na basagin ang mga bato gamit ang isang palakol, pinipindot mo ang pindutan nang paulit-ulit upang gumamit ng isang maliit na pala upang alisan ng takip ang mga kalakal. Walang kahit na isang malaking iba't ibang mga item, na isang malaking letdown. Bukod pa rito, ang isang mini-game kung saan naglalaro ka ng kakaibang bersyon ng triangle na tic-tac-toe ay ok lang. Kahit na ang mga bagong festival ay pakiramdam na walang kinang dahil ito ay cutscene lamang. Mayroon kang kakayahang magbukas ng sarili mong tindahan upang magbenta ng mga kalakal, ngunit ito ay mabagal at maaari mo ring hintayin ang Van na dumating sa bayan. Speaking of selling things, I just want to note real quick na karamihan sa mga bagay na pineke o hinuhukay mo ay hindi maipapadala, napipilitan kang dalhin ang mga ito para iregalo o ibenta sa palengke.

Sa wakas, nandiyan ang request board. Ito ay kung saan awtomatiko kang napipilitang tumanggap ng mga quest kapag sinuri mo ang mga ito. Ang problema ay bihira silang magkaroon ng mga bagong kahilingan at walang hamon sa pagkuha ng mga item. Sa katunayan, hindi ako sigurado na tinutulungan ako ng board na madagdagan ang aking pagmamahal sa mga taong-bayan.

Pagbuo ng Iyong Pamilya sa Story of Seasons: Isang Napakagandang Buhay

Tingnan natin ang pangunahing dahilan kung bakit na-hype ang matatandang tagahanga para sa larong ito. Ang laro ay may mga uri ng kampanya kung saan ka nakatira sa iyong buhay at pinapanood ang iyong anak na lumaki. Ang unang taon ay tungkol sa paghila ng iyong buhok. Lahat ng ito habang sinusubukang malaman kung anong mga regalo ang gusto ng bachelor na gusto mo. Pagkatapos ng unang taon, lumipat ang mga bagong NPC sa bayan. At pagkatapos ay mayroon kang isang anak na maaari mong simulan upang maimpluwensyahan sa pamamagitan ng pakikipagkaibigan sa ilang mga karakter at pagbibigay sa kanila ng mga laruan. Ang ikalawang taon lang talaga ang naramdamang makabuluhan. Habang tumatanda ang bayan pagkatapos nito, siguradong mapapanood mo ang paglaki ng iyong anak. Ngunit walang sapat na mga pakikipag-ugnayan para maging kapakipakinabang iyon. Hindi naman sa pinapanood mo silang magpakasal o kung ano man, dahil pumipili lang sila ng karera at sumabay dito.

Pakiramdam ko ay maaaring mas fleshed ito para sa remake na ito dahil habang ito ay isang bagay na hindi mo pa madalas makita, walang gaanong bagay doon upang gusto akong maglaro sa mga nakaraang taon. Kahit na may mga hybrid na halaman, wala akong sapat na interes na patuloy na maglaro o subukang kaibiganin ang bawat nayon lalo na kapag hindi sila pinalamanan. Gusto kong makita si Rock na maging mas tamad o si Pui sa wakas ay hindi mawalan ng tirahan. Hindi bababa sa ang mga pagbabago sa pangalan at pagbabago ng disenyo ng character na ginawa nila sa mga character na ito ay talagang maganda sa pakiramdam, ngunit ano ang punto kapag hindi ina-update ang natitirang bahagi ng laro?

Isang Uri ng Kahanga-hangang Buhay

Ang glichiness ng Story of Seasons: Isang Kahanga-hangang Buhay, kasabay ng hindi napapanahong pakiramdam ay nahihirapan akong maglaro, gaano man kalaki ang aking Kuwento ng Seasons-ang mga kaibigang nahuhumaling ay nagsasalita ng kaluwalhatian nito. Bilang karagdagan, nalaman ko na mayroong dalawang sequel ng Story of Seasons: Isang Kahanga-hangang Buhay na lumabas para sa Nintendo DS at nagdagdag ng higit pang mga character, bakit hindi kasama ang Witch Princess sa roster upang i-freshen up ang karagdagan? Ang pagkakaunawa ko ay mayroon ding higit pang mga interes sa pag-ibig sa mga larong ito, kaya bakit hindi ilagay ang mga ito para hindi gaanong patay ang lambak? Kung ikaw ay isang tagahanga ng laro, maaari mong tangkilikin ito, ngunit para sa mga manlalarong tulad ko na bago sa serye, ito ay isang mahirap na laro upang irekomenda.