Ebenezer and the Invisible World Review (Xbox One, Xbox Series X|S, PlayStation 4, PlayStation 5, Switch & PC)

Ang A Christmas Carol ni Charles Dickens ay isa sa aming pinaka-maaasahang moral na compass sa loob ng mahigit isang daang taon, ibig sabihin, sa sinumang kahit malayong pamilyar sa novella, kung isang video game adaptation ng tulad ng isang mataas na pag-iisip na obra maestra sa panitikan. ay na mangyari, kung gayon ang mga tagalikha nito ay tratuhin ito nang may pantay na paggalang at biyaya. Tila, bagaman, Maglaro sa Mundo' Ebenezer at ang Invisible World may isa pang bagay na nasa isip. Oo naman, ito ay higit pa o mas kaunti ay nagkaroon ng inspirasyon upang tularan ang pampanitikan kahanga-hanga, at hindi banggitin ang mga ari-arian upang gawing isang nakakahimok na liham ng pag-ibig sa pamana ni Dickens. Ang tanong, nagawa ba nitong makuha ang diwa ng Pasko sa isang industriyalisadong London, o higit pa, alam mo, bah humbug?

Bago tayo pumunta ng mas malalim sa isip ng kuripot, sasabihin ko ito: Ebenezer at ang Invisible World ay hindi isang bagay na mayroon akong anumang balak na bisitahin. Nang sabihin iyon, nang sa wakas ay nakuha ko na ang ambisyosong Metroidvania, nalaman kong iniisip ko ang sarili ko kung may gagawin ba ito o wala. iba sa karaniwang formula.

Ilang araw na rin ang lumipas mula noong huli kong nakita ang mga katulad ni Ebenezer at ang mga Aswang ng Pasko sa mapupulang corridors ng The Big Smoke, kaya sa isip ko, kaya ko m tungkol sa paggawa ng ilang panghuling touch mula sa paglalakbay. Nais bang mag-tag kasama para sa pagbaba sa 1840s London? Tiny Tim, kunin ang manibela!

Maligayang Pagbabalik sa London, Scrooge

Kilalanin natin ang elepante sa silid nang isang segundo: Ebenezer at ang Invisible World — hindi ito isang cutesy na third-person platforming game na may kaparehong seasonal trimmings at festivities na makikita mo, hindi ko alam, Ang Grinch. Sa halip, ito ay isang side-scrolling 2D Metroidvania na maluwag batay sa pinakamamahal na nobela ni Charles Dickens. Sa halip na itakda Isang Christmas Carol's gabi ng Bisperas ng Pasko, gayunpaman, ang laro ay tumatagal ng ilang taon pagkatapos ang mga shenanigans at moral dilemmas na kinasasangkutan ng mga Ghosts of Christmas Past, Present, and Future. Sa lumalabas, sa resulta ng lahat ng jazz na iyon, natuklasan ng miser-turned-lover na si Ebenezer Scrooge ang kapangyarihang makita ang mga nawawalang kaluluwa ng London na hindi nakatakas sa kanilang mga dating multo o tanikala. Kaya muli, hindi eksaktong salita-sa-salita.

Ebenezer at ang Invisible World dinadala ka sa gitna ng London na inspirado ng steampunk—isang mundo kung saan ang pang-araw-araw na operasyon ay nasa ilalim ng patnubay ni Caspar Malthus, isang malupit na industriyalista na, tulad ni Ebenezer, ay nakatanggap ng isang gabing pagbisita mula sa tatlong Ghosts of Christmas. Sa kabila ng kanilang pinakamahusay na pagsisikap na baguhin ang moral na code, gayunpaman, ang Ghosts sa halip ay binuksan ang mga mata ni Caspar sa isang plano sa hinaharap-isang masamang pamamaraan na, kung matagumpay, ay puksain ang mahihirap na tao ng London sa buong kawalang-hanggan. Dahil dito, itinakda ni Caspar na habulin ang pangarap, kumbaga, lahat sa pag-asang alisin sa London ang mga mamamayan ng uring manggagawa nito.

Upang mapabilis ka, inilalagay ka ng pinakabagong Metroidvania sa posisyon ng isang mas matalino, mas mabait, at mas may kamalayan sa lipunan na si Ebenezer Scrooge, na naghanda sa kanyang sarili na harapin si Caspar Malthus, at humimok sa pagitan ng kanyang mga planong sakupin ang mas mahihirap na borough ng London.

Bah Humbug!

Ebenezer at ang Invisible World gumaganap tulad ng isang tradisyunal na Metroidvania: ginagawa mo ang iyong paraan sa pamamagitan ng ilang 2D na kapaligiran na itinakda sa isang seleksyon ng mga distrito, pagtakbo, paglubog, pagsisid, at pagtalon. Bilang isang Scrooge na may hawak na tungkod, mayroon ka ring kapangyarihan upang labanan ang mga goons na gumagala sa mga lansangan, pati na rin gamitin ang mga natatanging kakayahan na ipinasa sa iyo ng maraming multo na nagkalat sa paligid ng lungsod ng London.

Sa halaga ng mukha, halos imposibleng i-stay ang laro, dahil mas o mas kaunti ay na-tick nito ang lahat ng naaangkop na kahon upang ituring na isang run-of-the-mill Metroidvania, kumpleto sa lahat ng generic na platforming at combat elements, para mag-boot. At para sa karamihan, iyon tamang-tama kung ano ito. Gayunpaman, dahil sa madalas nitong mga teknikal na bug at mga isyu sa pagsira sa laro, medyo nakakadismaya rin ito, kung tutuusin — at sa anumang paraan ang uri ng bagay na aming inaasahan mula sa napakataas na kalibre ng genre.

Bagama't tiyak na nakakanta ako ng maraming papuri sa laro sa loob ng aking dose-dosenang oras sa mataong lungsod ng London, hindi ko rin talaga maalis ang katotohanan na, sa partikular na mga bersikulo, nahihirapan akong manatili sa susi. Nakaramdam ako ng pagkabigo sa maraming oras, at ito ay higit sa lahat ay dahil sa katotohanan na, habang ang kuwento ay sapat na nakakahimok para sa akin na magpatuloy sa pagsulong, hindi ako makakalusot sa ilang mga lugar nang hindi kinakailangang pagtagumpayan ang ilang uri ng teknikal na hadlang. At kung ang laro ay hindi random na nag-crash at inihagis ako pabalik sa pangunahing menu, kung gayon ito ay humihinto sa kalagitnaan ng pag-uusap, o pinipigilan ako na makakuha ng kapangyarihan na kinakailangan upang umunlad nang mas malalim sa kuwento. Sa mga sandaling iyon na, nakakainis, natagpuan ko ang aking sarili na bumubulong ng "bah humbug", at hindi tumutunog sa isang koro.

Maligayang Pasko, Isa at Lahat

Don't get me wrong, kung kailan Ebenezer at ang Invisible World gumagana, ito ay gumagana nang hindi kapani-paniwalang mahusay. Combat-wise, ang laro ay medyo mapaghamong, at hindi banggitin na may sapat na mga galaw at mekanika upang bigyan ka ng kalayaang ibaluktot ang iyong mga kasanayan at galaw ng kapangyarihan. Sa katulad na paraan sa karamihan ng mga pamagat ng Metroidvania, binibigyan ka nito ng kakayahang mag-dash, mag-glide, at hagupitin ang iyong suntukan na armas sa anumang paraan na nakikita mong angkop. Ito ay isang madaling-digest na piging ng mga goodies, at ito ay isang nakakaiyak na kahihiyan na, kahit na sa pinakamahusay na mga oras, ang mga naturang tampok ay naging biktima ng isang kayamanan ng mga teknikal na error at kalahating-baked misfire.

Kapag nasabi na at tapos na ang lahat, hindi ka dapat talagang lumabas sa isang laro na nakakaramdam ng kaunting pagbabago o kahit kaunting hindi nasisiyahan. Sa kasamaang palad, iyon ang eksaktong mga bagay na naramdaman ko patungo sa tipping point ng kuwento. At halos masakit sa akin na aminin ito, ngunit pagkatapos ng ilang oras ng pag-truck sa parehong mga isyu, tumigil ako sa pag-aalaga sa mga positibo, at mas nakatuon sa pag-abot sa kasukdulan — kung magagawa lang na isara ang aklat at matapos ang lahat ng ito, minsan at para sa lahat. Maligayang Pasko - ngayon isara ang mga shutter at iwanan ako mag-isa, London.

Lahat ng sa lahat, Ebenezer at ang Invisible World dapat dalhin ka kahit saan mula labintatlo hanggang labing-apat na oras upang matalo. Gayunpaman, sa aking isipan, magiging mas kaakit-akit kung ito ay pito, marahil kahit na walong oras na mas maikli. Muli, hindi ito dahil sa napakasama ng konsepto, ngunit higit pa sa katotohanan na, mabuti, ang labinlimang oras ng pag-iwas sa mga sagabal pagkatapos ng sagabal ay hindi ganoon kahusay, at hindi rin ito isang bagay na handa kong iikot sa anumang punto sa hinaharap, alinman.

kuru-kuro

Ebenezer at ang Invisible World's Ang backdrop at tradisyonal na London aesthetics ay tiyak na sulit na isulat sa bahay, bibigyan ko ito ng ganoon kalaki. Dahil sa sinabi nito, ang magarbong istilo ng sining na iginuhit ng kamay ay hindi nangangahulugang nagsisilbing counterweight para sa pagpatay ng mga bug at hindi tumutugon na pag-trigger na nag-play sa mga host ng IP ng Worlds ng dose-dosenang panadero. Ito ay isang kahihiyan, talaga, dahil ang Metroidvania ay malinaw na may puso at kaluluwa na maging isang tunay na kamangha-manghang at di-malilimutang laro, ngunit bata — hindi ito lubos na tumutupad sa mga inaasahan na kami ay dumating sa tisa-up nitong nakaraang gayunpaman maraming taon.

Huwag mo akong intindihin, diyan is isang magandang laro na nakatago sa isang lugar sa ilalim ng gawaing kahoy dito. Sa katunayan, tila isang magandang pito sa walong mga turnilyo ay nasa lugar na; ang natitirang dalawa o tatlo ang nagpapaikli sa pagiging a matapos at structurally sound na produkto. Alam ito, at kung paano ito hindi kasing pulido nito dapat be, mahirap irekomenda ito sa kasalukuyang estado nito. Magiging sulit ba ang pagbabalik sa 2024? Sino ang nakakaalam. Para sa kung ano ang katumbas ng halaga, iiwasan ko ito hanggang sa wakas ay mahanap na ng mga huling bolts ang kanilang mga marker.

Kung ikaw ay naghahanap upang bungkalin ang tumitibok na puso ng isang nobelang Charles Dickens, tiyak na maaari kang gumawa ng mas masahol pa kaysa sa Play on Worlds' Ebenezer at ang Invisible World. Sa sinabi na, kung hindi mo iniisip na hintayin ito, kahit na hanggang sa hindi na makita ang mga creases, pagkatapos ay iminumungkahi kong bumalik sa loob ng ilang buwan. Kung, gayunpaman, ikaw ay desidido sa pagpasok sa mga pagdiriwang ng Pasko bago ang mga pista opisyal sa taglamig, kung gayon hey, naririnig ko The Grinch: Mga Pakikipagsapalaran sa Pasko ay isang bagay na karapat-dapat na kapalit.