5 Video Game na Nauna sa Kanilang Panahon

Gaya ng sinasabi ng matandang kasabihan: kung hindi sira — huwag ayusin. At, kahit na maaaring totoo iyan sa karamihan ng mga kaso — tiyak na hindi ito ang pinakamatalinong pag-iisip na mayroon sa larangan ng video game. Ibig kong sabihin, sigurado, maaari mong kopyahin at i-paste ang parehong mga pinakamabentang elemento nang sampung beses at makakuha ng ilang dosenang mga parangal, ngunit hindi nito gagawing mas kakaiba ang karanasan. Iyon ang dahilan kung bakit kami ay lubos na nagpapasalamat sa mga magigiting na taga-disenyo na sumulong at tumahak sa mga alternatibong ruta bago ang pag-unlad. Siyempre, maaaring hindi ito palaging maganda sa mamimili — ngunit palagi naming igagalang ang mga pagsusumikap sa hindi maalis na tubig gayunman.

Mula sa mga pinakaunang araw ng platform gaming hanggang sa modernong open-world — narito ang lima sa mga pinakarespetadong video game sa industriya.

5. Ang Getaway

Tiyak na binigyan ng Getaway ang mga taga-London ng isang bagay na dapat abangan.

Bagama't itinayo noong 2002 sa PlayStation 2, ang The Getaway ay talagang karapat-dapat sa isang lugar sa listahang ito. Siyempre, malamang na nagtataka ka kung bakit nalalagay sa listahang ito ang grungey na London mafia-themed shooter na ito. Well, sa madaling salita: Ang Getaway ay isang pioneer sa mundo ng video game. Salamat sa mga taon ng pagsusumikap at daan-daang (kung hindi libu-libo) ng oras na nagpapaalipin sa isang mapa ng gitnang London, ang The Getaway ay naging isa sa una sa uri nito para sa paglalarawan ng isang real-life cityscape, kung saan walang square mile ang natitira sa imahinasyon.

Gaya ng inaasahan, sinumang taga-London na sumulyap sa The Getaway ay biglang itatapon ang kanilang sarili sa layuning subukang hanapin ang kanilang tahanan. Bagama't ang London sa kabuuan nito ay hindi itinampok sa laro, mayroong 28 milya ng perpektong kinopya na mga sasakyan, tahanan at landmark na matutuklasan. At, bukod pa riyan, ang The Getaway ay nagbibigay ng isang tunay na kapanapanabik na piraso ng gameplay na may isang stellar narrative na hindi kailanman nabigo upang panatilihing nasa iyong mga daliri sa paa.

4. Walang Hanggang Kadiliman

Ito ay hindi masyadong madalas na isang video game ang lumabas sa comfort zone nito at sumusubok na kontrolin ang iyong hardware. Sa katunayan, halos hindi ito naririnig sa panahon ngayon. Iyon ay sinabi, ang Eternal Darkness ay nagtulak na magtagumpay mula sa paggawa nito nang eksakto noong 2002. Ito ay literal na kinuha ang kontrol sa iyong console. Oo, kahit na para sa isang pamagat ng paglulunsad ng Gamecube — ang paglalaro sa iyong gamit at paglalaro ng malikot na maliit na trick sa iyo ay bukod sa psychological thriller na karanasan.

Bagama't lubos na kakaiba, ang mga manlalaro ay madalas na makatagpo ng isang baligtad na control pad, mga random na pag-crash ng memorya at kahit na mga pekeng pag-reboot sa panahon ng gameplay. At, sa halip na hawakan ang iyong kamay at ihatid ka sa mga antas, ang Eternal Darkness ay uunlad mula sa paglalaro sa iyong mga emosyon at paghiwa-hiwalayin ang iyong utak. Iyan ay isang ganap na tagumpay para sa isang pamagat ng paglulunsad noong 2002. Ibig kong sabihin, hindi natural na maging biktima sa labas ng aktwal na laro. Walang gustong matakot sa isang Gamecube pagkatapos ng lahat.

3. LA Noire

Rockstar gumawa ng isang bagay na medyo matapang nang itakda ang pagbuo ng kanilang drama sa krimen noong 1940s. Hindi lamang sila labis na pinuri para sa mahusay na paglalarawan ng isang post-war Los Angeles — kundi pati na rin sa pangunguna sa teknolohiya ng MotionScan sa isang video game. Sa 32 camera na kumukuha ng bawat galaw ng labi, pagkurap at pagkislap ng mata — ang LA Noire ang naging kauna-unahang laro na umasa lamang sa motion capture upang igalaw ang mapait na kwento nito.

Siyempre, hindi pa kami nakakita ng ganito sa komunidad bago ang 2011. At, kahit na 10 taon na ang nakalipas mula nang ilunsad, nahihirapan pa rin ang mga developer na unawain kung paano eksaktong nagawa ng Rockstar na i-compress ang gayong kahanga-hangang gawa sa isang dekadang gulang na video game. Wala nang mas malapit sa mga araw na ito — kahit na ang hardware ay kumakatok sa aming mga pintuan. Walang sinuman ang nakapagpatuloy kung saan tumigil ang Rockstar sa LA Noire, at sa kadahilanang iyon lamang, kailangan nating purihin ang hindi kapani-paniwalang gawaing sining.

2. Ang Alamat ng Zelda: Ocarina ng Oras

May dahilan kung bakit ang Ocarina of Time ay itinuturing pa rin na isa sa pinakamagagandang video game na nagawa kailanman. Ito ay hindi lamang dahil sa teknikal at napakalaki na marka na gumaganap tulad ng isang kaakit-akit na orkestra — o anumang bagay na katulad nito. Hindi pa sa napakalaking open-world na storyline na bumagsak sa napakaraming pambihirang mga subplot na hinding-hindi namin gustong matapos ang mga quest chain. Sa katunayan, ang lahat ay nauuwi sa isang bagay at isang bagay lamang — at iyon ay ang mga rebolusyonaryong pattern ng kontrol.

Okay, kaya tila isang kakaibang bagay na ilabas — ngunit magtiwala sa amin dito. Kung hindi pa na-explore ni Ocarina of Time ang pag-lock sa system at ang kakayahang mag-map ng mga partikular na item sa mga button para sa mas malinaw na karanasan — malamang na hindi na tayo magkakaroon ng sumusunod na sampu-sampung libong naiimpluwensyahan na mga gawa sa pag-unlad. Ang Nintendo ay nagdala ng bagong bagay sa talahanayan kasama ang kabanatang ito ng The Legend of Zelda, at mabilis itong nakilala bilang isa sa iilan na nagpabago sa buong kasaysayan ng paglalaro. Isang matapang na pahayag, oo. Bagaman, isang karapat-dapat.

1.Super Mario 64

Taliwas sa maaaring paniwalaan ng marami, hindi talaga ang Super Mario 64 ang unang 3D platformer na nagpaganda sa console. Sa katunayan, ang Nintendo ang bata ay hindi pa malapit sa pangunguna sa genre. Iyon ay sinabi, ang ginawa ng Super Mario 64 sa panahon ng paglalaro noong dekada nobenta ay talagang kahanga-hanga, at naging sapat na inspirasyon upang gumuhit ng mga bagong ideya sa talahanayan mula sa industriya nang buo.

Kita mo, habang ang Nintendo open-world na laro ay may patas na bahagi ng mga pagkakatulad kapag nakaupo sa tabi ng iba pang mga laro sa platform - ang Super Mario 64 ay binuo sa ilang mga lugar na nagpapakita ng mga tunay na kulay ng potensyal ng console. Sabihin, halimbawa, ang maraming gamit para sa mga joystick — o maging ang mga anggulo ng freeflow ng camera. Ang lahat ng mga pinahusay na elementong ito ay naging bagong benchmark sa paglalaro, at napakatagal pa rin kahit makalipas ang 25 taon.