5 emotionele trailers van videogames die ons overrompelden

Het is redelijk om te zeggen dat niemand verwacht een paar tranen te laten over een videogame. Ik bedoel, misschien tijdens de laatste hoofdstukken van een verhaalgedreven titel - en misschien na dertig of veertig uur gameplay - maar nooit tijdens de trailer. Dat is waar we slechts een duwtje in de rug krijgen, en het kan ons vaak met meer vragen dan antwoorden achterlaten. Natuurlijk is het misschien niet altijd de slimste strategie in het boek, maar het kan zeker een effectieve manier zijn om de speler met hart en ziel binnen te halen.

Een trailer kan een videogame maken of breken. Ik weet dit, jij weet dit, en vooral: de ontwikkelaar weet dit. Immers, met slechts een paar minuten beschikbaar en een hele ervaring om te comprimeren, is het niet bepaald de gemakkelijkste taak om een ​​echte afdruk te ontwikkelen. En toch hebben deze vijf ons via één methode en slechts één methode kunnen binnenhalen. Geen woorden, geen explosieve actiescènes of overdreven cutaways. Gewoon rauwe emotie en niets meer. Dat is echt alles wat hier nodig was - en we denken dat deze volgende inzendingen perfect zijn uitgevoerd.

5.Gears van oorlog

Toen de populariteitspiek van de Xbox 360 in 2006 escaleerde, keken miljoenen gebruikers naar hun consoles als portals naar next-level gaming. Games waren niet alleen fascinerend en boordevol voortreffelijke functies links, rechts en in het midden, maar ook de trailers waren buitengewoon gedetailleerd uitgewerkt. Een daarvan waren natuurlijk de originele Gears of War-games, die een jaar na de lancering van de Xbox 360 werden uitgebracht.

Gears of War bracht ons volledig overrompeld en bekroop ons met een absoluut monster van een trailer. Hoewel ongelooflijk kort en nauwelijks iets weggeeft in termen van verhaallijn of karakterprogressie, vatte Gears of War de essentie van het hele spel samen met twee kleine woorden: “Mad World.” Zonder een enkel deel van het verhaal te begrijpen, worden we nog steeds direct aangetrokken door wat er gebeurt en hoe het probleem zal worden opgelost. Dat is echt alles wat Epic Games nodig had om weg te geven om ons naar onze portemonnee te laten zoeken. Het is schoon, eenvoudig - en super effectief. Wat kunnen we nog meer zeggen?

4. Een plaagverhaal: onschuld

We houden hier van een ondergewaardeerd juweeltje gaming.net. We waarderen ook fenomenale kunstwerken die door kleinere studio's worden gerealiseerd. Neem deze bijvoorbeeld. A Plague Tale: Innocence werd voltooid door een team van niet meer dan veertig mensen. Dat is nogal een ongelooflijke prestatie voor een game die zo uitgewerkt is met een inspirerend verhaal en ontwerpen van een hoger niveau. En toch, zelfs met zijn ideale in-game elementen, zou A Plague Tale niets zijn zonder zijn lanceringstrailer.

Aangezien dit bekroonde spel door zo'n klein team is voltooid, moeten we hun bekwaamheid om zo'n boeiend verhaal op te roepen toejuichen. Personages zijn herkenbaar, de worstelingen zijn prachtig in beeld gebracht - en de conclusie achter het verhaal wordt opengelaten voor interpretatie. De trailer zelf geeft behoorlijk wat weg in termen van verhaal, hoewel lang niet zoveel als wat er in de game zelf zit. En alleen al om die reden moeten we prijzen Asobo Studio voor hun inspirerende inzet.

3. Dood eiland: vloedgolf

Praten over ons schoppen terwijl we down zijn, toch? Alsof de launch-trailer van Dead Island uit 2011 niet hartverscheurend genoeg was. Nu, om het vervolg af te ronden - we moeten getuige zijn van weer een familieplooi onder de druk van de zombie-uitbraak. Ik bedoel, was het echt te veel gevraagd om slechts één vrolijk briefje te vragen tijdens de twee minuten durende trailer? Qua gameplay bestaat Dead Island tenslotte uit niets anders dan heldere tropische landschappen en oneindig veel plezier met weinig ruimte voor emotionele gehechtheid. Dat roept natuurlijk de vraag op: waarom zijn de trailers zo ontzettend verdrietig?

Deep Silver weet precies hoe ze een paar emoties uit hun trailers kunnen halen, oké. Hoewel Riptide niet overeenkwam met de oorspronkelijke inzending in de Dead Island-serie, was het nog steeds een waardige opvolger van de ondodenfranchise. Er is een vleugje actie, een gemakkelijk te volgen verhaallijn - en een hele oceaan van passie. Alle drie gecombineerd, en je hebt een vrij mooie glimp van de volgende wereld waar je op gaat kauwen.

2. Crysis 2

Of je nu een volgeling bent van de Crysis-serie of niet, deze trailer is onmiskenbaar overtuigend genoeg om een ​​traan of twee te stelen. Met een nogal sombere vertolking van “New York, New York” echoot door de achtergrond, Crysis 2 zet ons automatisch op de passagiersstoel naar een gloednieuw hoofdstuk boordevol emotionele oorlogsvoering. New York is gevallen door de buitenaardse krachten. De wereld buiten de betonnen jungle staat op instorten. De hoop neemt af en je vechtkansen worden zorgwekkend beperkt. Welkom bij de laatste tribune, Crysis-fans.

Net als bij onze Gears of War-inzending, hoefde Crysis 2 niet veel weg te geven om een ​​essentie vast te leggen. Met slechts twee minuten op het bord waren de Crytek-teams in staat om een ​​oprechte introductie van het spel te geven zonder excuses voor onnodige vuller. De muur vormt het toneel voor de nieuwste gebeurtenissen tussen de mensheid en het binnenvallende buitenaardse ras zonder ook maar één vraag op te werpen. En eerlijk gezegd is dat soms alles wat we nodig hebben om ons verslaafd te voelen. Simplistisch en toch fascinerend, duidelijk en eenvoudig.

1. Dood eiland

We kunnen niet zeggen dat iemand echt had verwacht dat hij zich diepbedroefd zou voelen over een zombiespel, maar hey-ho - Dead Island deed het. Dankzij de meesterlijk vervaardigde trailer die zich in omgekeerde volgorde afspeelt, zijn we in staat om getuige te zijn van de val van een liefhebbend gezin naar de mooiste dagen van hun bestaan. De stilte voor de storm, zou je kunnen zeggen. Of, weet je - de storm voor de stilte? Wat het ook is, het is prachtig uitgevoerd en ronduit hartverscheurend van begin tot eind.

In het begin hebben we niet de neiging om een ​​specifiek verhaal op te merken dat naast de trailer loopt. We stellen ons hersenloze zombies voor en klokken de actie - en we lokaliseren het als gewoon weer een zombiefilm. Maar dan, terwijl we worden achtergelaten om getuige te zijn van de strijd van dit gezin in een gedoemd hotelreservaat, worden we plotseling geconfronteerd met emotionele flashbacks vóór de uitbraak. We snikken om een ​​soundtrack die alleen maar zout aan de wonde toevoegt. En bovenal kijken we naar de wereld die uit elkaar valt, wetende dat we niets anders kunnen doen dan er getuige van te zijn. Dus daarvoor kunnen we Deep Silver alleen maar bedanken voor de levensveranderende indruk die deze trailer op onze gamecarrière had. Zeer gewaardeerd, jongens.