अ‍ॅसेसिन्स क्रीड: मिराज रिव्ह्यू (PS5, PS4, Xbox One, Xbox Series X/S, iOS, PC, आणि Amazon Luna)

आम्हाला काहीही तयार झाले नसते मारेकरी पंथ: मृगजळ's' पुन्हा फॉर्ममध्ये येत आहे. अर्थात, त्या भागाशिवाय जिथे तुम्हाला शांतपणे अशी आशा आहे की १५ वर्षांच्या फ्रँचायझीला मालिकेला अपवादात्मक बनवणारे सार त्याच्या सुरुवातीच्या काळातच कळेल. मालिका तिच्या मूळ कच्च्या सौंदर्यापासून दूर जात राहण्याची अपेक्षा करणे हा दुसरा स्वभाव बनला. त्यातील नवीनतम - मारेकरी पंथ: वल्ला - परतीचा कोणताही मार्ग नव्हता, मला खात्री नव्हती की मालिका पुन्हा सावरेल.

जर तुम्ही थोडे हरवले असाल तर, मारेकरी चे मार्ग ही एक दीर्घकाळ चालणारी फ्रँचायझी आहे ज्याची प्रसिद्धी आता गुप्त मोहिमांचे प्रतीक बनली आहे. ही मालिका इतर कोणत्याही मालिकेपेक्षा वेगळी होती, ज्यामध्ये खेळाडूंना द हिडन वन्स (नंतरचे असॅसिन्स) च्या हुडधारी बंधुत्वाच्या जागी ठेवण्यात आले होते, हळूहळू द ऑर्डर (नंतर द टेम्पलर) च्या स्वतःची पूर्तता करणाऱ्या योजनांवर मात करत होते. तुम्ही लपून बसत असता, चोरून पाहत असता आणि शत्रूंना एक मैल दूरवरून येताना न पाहता त्यांच्या पाठीत भोसकत असता. तुम्ही सावलीत लपून जगाला वाचवण्यात आनंद घ्याल आणि असे करण्यात तुम्ही काय भूमिका बजावली हे त्यांना कळणार नाही. 

ही एक उत्तम संकल्पना आहे जी मारेकरी चे मार्ग गेमिंग क्षेत्रात एक अद्वितीय स्थान मिळवले, जोपर्यंत नंतरच्या पुनरावृत्तींनी त्यांचा मार्ग गमावला नाही. मालिकेच्या मुळांशी जुळत नसलेल्या अधिक अ‍ॅक्शन-ओरिएंटेड आरपीजीपासून ते रिकाम्या जागांसह विस्तीर्ण खुल्या जगापर्यंत, युबिसॉफ्ट पुन्हा एकदा अशा नोंदी रिलीज करेल ज्या फ्रँचायझीच्या संपूर्ण सार आणि उद्देशाला हरवतात. तोपर्यंत मारेकरी पंथ: मृगजळ दिवस वाचवण्यासाठी आणि कदाचित मालिकेच्या भविष्याचा मार्ग चांगल्यासाठी बदलण्यासाठी आला. म्हणून, आपल्या खोलवर जाताना स्वतःला बांधा. मारेकरी पंथ: मृगजळ पुनरावलोकन 

जेव्हा हे सर्व सुरू झाले

तुम्हाला कदाचित मुख्य पात्र, बासीम, आठवत असेल, मारेकरी पंथ: वल्ला. तो काहीसा सहाय्यक पात्र होता ज्याने गेममध्ये एक छाप सोडली, त्याच्या कथेभोवती फिरणारा विस्तार पुरेसा होता जो नंतर पूर्णपणे स्वतंत्रपणे पुनर्जन्म पावला. मारेकरी पंथ: मृगजळ. हे आपल्याला परत घेऊन जाते जेव्हा बसीम, एका रस्त्यावरील उंदीर जो क्वचितच खरडपट्टी काढत होता, त्याच्यासाठी हे सर्व सुरू झाले होते. तो "द हिडन वन्स", मारेकऱ्यांच्या एका बुरख्याच्या संघटनेत भरती होण्यापूर्वी इतरांचे खिसे फोडायचा.

तुमचा इथे घालवलेला वेळ खरोखरच चिरंतन बनवणारी गोष्ट म्हणजे कथा नाही तर परिस्थिती. इथे करण्यासारखे खूप काही आहे, तरीही ते सर्व एकाच शहराच्या आणि त्याच्या आसपासच्या परिसरात आहे. जर तुम्ही खेळला असेल तर मारेकरी पंथ: वल्ला किंवा मागील कोणत्याही पुनरावृत्ती, तुम्हाला समजेल की ही नकाशा डिझाइन निवड स्वप्नवत का आहे. मारेकरी चे मार्गच्या गुप्त युक्त्या विस्तीर्ण रिकाम्या जागांसाठी नव्हत्या तर गर्दीने भरलेल्या एका संक्षिप्त शहरासाठी होत्या. 

सामान्य लोक त्यांच्या दैनंदिन उपजीविकेसाठी जातात. शहरातील धावपळीच्या जीवनात, द ऑर्डरचे सदस्य मिसळून जातात. येणाऱ्या विनाशाच्या आधी त्यांना बाहेर काढणे आणि त्यांच्या योजना उधळून लावणे हे तुमच्यावर अवलंबून आहे. 

बस्स इतकंच. मालिकेला भरभराटीसाठी एवढंच आवश्यक आहे - आणि ते नक्कीच घडतं. आणखी काय? गेमप्ले पूर्वीचे सर्व अतिरिक्त वजन कमी करतो. आकडेवारी आणि उपकरणे, मोठ्या प्रमाणात लढाया आणि किल्ल्यांवर छापे - यापैकी काहीही कधीही मारेकऱ्याच्या EMO ला बसणारे नव्हते. मारेकरी पंथ: मृगजळ तुम्हाला भाला आणि खंजीर सोडून दुसरे काहीही मिळत नाही. त्यामुळे सर्व पुरावे गोळा करणे आणि तुमच्याकडेच लपून बसणे बाकी आहे. 

अंमलबजावणी करण्याची योजना

एका कड्यावर उभे राहून, तुम्ही तुमच्या गरुडाचा वापर अनेक मार्ग आणि रक्षकांमधून तुमचा मार्ग आखण्यासाठी कराल. त्यात मिसळल्याने तुम्ही ध्येयाच्या जवळ येऊ शकता. किंवा महत्त्वाच्या ठिकाणी लपून राहू शकता. पर्यायी, तुम्ही सुरक्षितपणे उतरेपर्यंत एका इमारतीवरून दुसऱ्या इमारतीवर उडी मारत राहू शकता. फक्त भाला आणि तलवारीने, एकाच वेळी अनेक शत्रूंना तोंड देणे अत्यंत मूर्खपणाचे ठरेल. तुमचा सर्वोत्तम पर्याय म्हणजे त्यांच्यावर डोकावून जाणे आणि त्यांना एक एक करून उचलून नेणे. 

त्यासाठी भरपूर तपास करावा लागतो. बऱ्याच वेळा, तुम्हाला सुगावा शोधण्यासाठी आजूबाजूला पहावे लागते. कुठेतरी मृत ग्रंथपाल - खून होण्याची शक्यता आहे का? तुम्हाला गुप्त खोलीत प्रवेश हवा असेल. तथापि, तुम्हाला प्रथम एक नाणे घ्यावे लागेल; खोलीत प्रवेश करण्यासाठी तेच तिकीट आहे. म्हणून, तुम्ही डोळे आणि कान उघडे ठेवून इकडे तिकडे फिरता. तुमच्या गरुडाच्या दृष्टीच्या मदतीने, तुम्हाला एका यादृच्छिक व्यापाऱ्याला दिसते ज्याच्याकडे नाणे आहे. परंतु तुम्ही जे शोधत आहात ते शोधण्यासाठी तुम्हाला बरेच ध्येयहीन चालावे लागेल.

पण ध्येयाशिवाय फिरणे हे अर्थपूर्ण नाही कारण तुम्हाला नेहमीच असे वाटते की तुम्ही तुमचा वेळ प्रभावीपणे वापरू शकता. इकडे तिकडे भटकणे आणि तरीही मनोरंजक रहस्ये उलगडणे सोपे आहे. त्याहूनही चांगले, तुम्ही नेहमीच तुमचा मार्ग शोधू शकता आणि जिथे सोडले होते तेथून सुरू करू शकता. ते विश्वासूपणे क्वेस्ट मार्करचे अनुसरण करून असो किंवा फ्रीलांस हत्यारे करार स्वीकारून असो, इकडे तिकडे फिरणे आणि नजरेआड राहणे कधीही तुमच्या लक्षात येत नाही.

याव्यतिरिक्त, फ्रीलांस करार घेणे उपयुक्त ठरते, कारण ते तुम्हाला टोकनच्या स्वरूपात अतिरिक्त चलन देतात. तुम्ही याचा वापर तुमच्या बाजूने लढण्यासाठी गटांना लाच देण्यासाठी किंवा व्यापाऱ्यांना तुम्हाला दुर्गम ठिकाणी तस्करी करण्यासाठी करू शकता. 

पर्याय. इतके सगळे पर्याय.

तुम्ही उंच गवतामध्ये लपू शकता, कोपऱ्यांच्या मागे लपू शकता किंवा इमारतींच्या वरती लपू शकता. वातावरण हे तुमचे खेळाचे मैदान आहे; तुम्हाला हवे तसे करा. रक्षक शहरात फिरतील. म्हणून, कुठे जायचे हे ठरवण्यासाठी तुम्ही त्यांच्या गस्तीच्या पद्धतींचा मागोवा घेतला पाहिजे. पर्यायीरित्या, तुम्ही धोक्याच्या घंटा शोधू शकता आणि त्या बंद करू शकता. किंवा अनेक रक्षकांना बाहेर काढण्यासाठी स्मोक बॉम्ब आणि तेलाच्या भांड्यांचा वापर करू शकता. 

झोपेतील डार्ट्स आहेत, लक्ष विचलित करण्यासाठी आवाज काढणारे, चाकू फेकणारे, प्राणघातक नसलेले सापळे आहेत - तुम्ही नाव घ्या. असे बरेच पर्याय आहेत, जे सर्व मारण्याचा, बायपास करण्याचा किंवा टाळण्याचा जाणीवपूर्वक निर्णय मजबूत करण्यास मदत करतात - निश्चितच "सर्व रक्षकांना तुम्हाला दिसण्यापूर्वीच गोळ्या घाला" पेक्षा बरेच आकर्षक.

कधीकधी, गुपिते उलगडण्यासाठी फक्त एक तीक्ष्ण कानाची आवश्यकता असते. लोक नेहमीच गप्पा मारत असतात आणि त्यांच्या गप्पांमधून काय उघड होईल हे तुम्हाला कधीच कळत नाही. तुम्ही वेश परिधान करू शकता आणि गर्दीत मुक्तपणे फिरू शकता. किंवा, खजिना शोधू शकता आणि गुप्त खोल्यांमध्ये घुसून चेस्ट उघडू शकता आणि तुमची शस्त्रे आणि उपकरणे अपग्रेड करू शकता. काही अपग्रेड्स तुम्हाला बदनामीच्या मीटरने ट्रॅक केलेल्या खोट्या गोष्टींपासून वाचू देतात. किंवा, गुप्तता राखण्यासाठी तुम्ही स्वतः हवे असलेले पोस्टर्स फाडू शकता.

एक जागा चुकवली

जेव्हा लहान, संक्षिप्त आणि दाट जागेत उलगडण्यासाठी असंख्य कोडी आणि गुपिते असतात, तेव्हा ते गुंतवणुकीची पातळी खूप वाढवते आणि २० तासांचा तीव्र आनंद देते. दुर्दैवाने, फ्रँचायझीच्या पूर्वीच्या वैभवाकडे परत जाण्याचा विचार युबिसॉफ्टने सोडला, पण नाही, "गेमप्ले देखील सुधारायला विसरू नका!" मारेकरी पंथ: मृगजळ मालिकेला चमक देणाऱ्या जुन्या चांगल्या दिवसांना परत आणण्याचे काम ते योग्यरित्या करते. पण या प्रक्रियेत, ते तोच गेमप्ले कायम ठेवते जो सध्याच्या आणि पुढच्या पिढीच्या कन्सोलवर कडक आणि बारीक होता.

विशेषतः पार्कोरला गॅरेजमध्ये जास्त वेळ लागतो. तुम्ही इमारतीवरून उडी मारून भिंतीवर पडाल आणि क्रेटच्या ढिगाऱ्यावर पडाल. किंवा त्याहूनही वाईट म्हणजे, रक्षकांच्या तुकडीच्या हाती उडी घ्याल. पार्कोर सिस्टीममध्ये अनादी काळापासून नेहमीच समस्या येत आहेत. ती आतापर्यंत कायम आहे हे पाहून वाईट वाटते. 

दरम्यान, तुम्ही प्रार्थना करावी की तुम्ही गार्ड्स किंवा द ऑर्डरसोबत मोठ्या प्रमाणात युद्धात सहभागी होऊ नये कारण युद्ध प्रणाली मारेकरी पंथ: मृगजळ प्रेम आणि काळजीची नितांत गरज आहे. सुदैवाने, तुमचा बहुतेक वेळ सावलीत लपून बसण्यात जाईल आणि कदाचित हाच या कडक आणि अनाठायी लढाऊ व्यवस्थेमागील हेतू असेल. समजून घ्या.

निर्णय

प्रेम करण्यासाठी खूप काही आहे मारेकरी पंथ: मृगजळ, विशेषतः मालिकेच्या अनुभवी चाहत्यांसाठी. हे फ्रँचायझीच्या सुरुवातीच्या काळातील प्रेमपत्र आहे, जेव्हा नोंदी गुप्तपणे आणि मारेकऱ्याच्या मार्गाला खूप आदर देत असत. मोठ्या प्रमाणात, मिराज एक गुप्तपणे सँडबॉक्ससारखे दिसते आणि वाटते ज्यामध्ये तुमच्या मार्गाचे नियोजन करण्यासाठी अनेक मार्ग आणि रक्षक आहेत. तुमच्याकडे सोडवण्यासाठी भरपूर कोडी आहेत आणि उलगडण्यासाठी गुपिते आहेत. मिराजचा नकाशा डिझाइन वल्हल्लापेक्षा खूपच लहान असला तरी, बिंदू A पासून B पर्यंतचा मार्ग बनवणे तुम्हाला वाटते तितके सोपे कधीच नसते.

याव्यतिरिक्त, मिराज तुम्हाला भरपूर साधने देते, जसे की ते "मारा किंवा मारले जा" इतके सोपे कधीच नसते. तुम्ही रक्षकांना झोपायला पाठवू शकता, ज्यामुळे रक्षकांना मृतदेह सापडण्याची शक्यता कमी होते. वेश परिधान करणे, पर्यायी गुप्त भागात घुसखोरी करणे आणि दृश्यांची सक्रियपणे तपासणी करणे यापासून, मिराजचा गेमप्ले ताजेतवाने वाटतो. हा कधीही सरळ आणि अरुंद खेळ नाही, ज्यामध्ये अनेकदा जिवंत राहण्याचे कल्पक मार्ग वापरले जातात. 

असं असलं तरी, हळूहळू आपला मार्ग गमावत असलेल्या फ्रँचायझीला पुन्हा जिवंत करण्याच्या प्रयत्नात लढाऊ आणि पार्कोर सिस्टीम मागे पडल्या हे अत्यंत निराशाजनक आहे. तरीही, मिराजमध्ये असॅसिन खेळण्यासाठी यापेक्षा चांगला वेळ कधीच नसतो आणि मला वाटतं, किमान सध्या तरी तेवढंच महत्त्वाचं आहे.