५ व्हिडिओ गेम जे खूप जुने होते

व्हिडिओ गेमची कथा नेहमीच अशी व्यवस्थित केली पाहिजे की प्रत्येक आभासी घटक मोठ्या चाकावरील एका कोगसारखा वाटेल, त्यांची कार्ये आणि केंद्रस्थानी त्यांचा थेट इनपुट काहीही असो. बरेच गेम हे दुर्लक्षित करतात आणि बहुतेकदा शक्य तितक्या जास्त फिलर क्वेस्ट पॉटमध्ये भरण्याचा प्रयत्न करतात, जर फक्त एक छोटासा अनुभव वाढवण्यासाठी. तथापि, समस्या अशी आहे की अनावश्यकपणे लांब मोहीम असलेला गेम, खरं तर, खेळाडूंना त्याच्या शेवटपर्यंत पोहोचण्यापासून रोखू शकतो.

अर्थात, गेल्या काही वर्षांत आपण हास्यास्पदरीत्या लांबलचक कथांचा मोठा वाटा पाहिला आहे. आणि जेव्हा आपण लांबलचक म्हणतो तेव्हा आपण वीस तासांचा टप्पा ओलांडणाऱ्या गेमबद्दल बोलत असतो. त्या वीसपेक्षा जास्त तासांपैकी काही डेव्हलपर्सनी गुणवत्तेपेक्षा प्रमाणाला प्राधान्य दिले आहे आणि काही वाईट उपकथानक आणि शंकास्पदपणे वाईट बाजू शोधांद्वारे हे दिसून आले आहे. पण यापैकी कोणत्या गेममध्ये खरोखर केक घेतला? बरं, आपण ते कसे पाहतो ते येथे आहे.

5. फार रडणे 6

युबिसॉफ्टच्या उभारणीच्या महत्त्वाकांक्षेचे आपण जितके कौतुक करतो तितकेच फार मोठा विरोध प्रत्येक उत्तीर्ण प्रवेशिकेसाठी मोठे ओपन वर्ल्ड समाविष्ट करून ब्रँड, दुसरीकडे, त्याचा सहावा हप्ता परिपूर्ण केक घेतो. अंदाजे २३ तासांच्या पूर्ण वेळेसह, शूटरने केवळ सर्वात लांब शूटर म्हणून स्थान मिळवले नाही तर मालिका आजपर्यंत, परंतु सर्वात जास्त अनावश्यकपणे जास्त शिजवलेले संपूर्ण पहिल्या व्यक्ती शूटर क्षेत्राचे.

मंजूर, खूप मोठे अंतर 6 या साखळीतील सर्वात मोठी कडी नाही. जर काही असेल तर, ते मालिकेसाठी पूर्णपणे चुकीच्या दिशेने टाकलेले पाऊल आहे आणि, त्याच्या मागील नोंदींप्रमाणे, त्यात कोणतेही पात्र आणि सूक्ष्मता नाही. ती मोहीम अतिशय लवकर कंटाळवाणी बनली आणि दुर्दैवाने ती एका उत्तम खेळाच्या शवपेटीत खिळा ठरली. आणि विचार करायचा तर, जर त्याने त्यातील बहुतेक फिलर कंटेंट काढून टाकले असते तर हीच कथा अर्ध्या वेळेत सांगता आली असती. तथापि, Ubisoft खूपच लोभी होते आणि त्याऐवजी गुणवत्तेपेक्षा प्रमाणाला प्राधान्य दिले.

4. बॉर्डरलँड्स 2

Borderlands हा एक हास्यास्पदरीत्या चांगला खेळ आहे आणि कदाचित FPS शैलीतील सर्वात व्यसनाधीन खेळ आहे. पण अशी एक ओळ आहे जी आपण शोधून काढण्याशिवाय राहू शकत नाही आणि ती मोहिमेच्या बाराव्या आणि पंधराव्या तासाच्या दरम्यान कुठेतरी आहे. त्रासदायक म्हणजे, कथा हरवून जाते आणि शेवटी भराव्यांच्या शोधांच्या आणि रिकाम्या जागांच्या भरपाईला बळी पडते. अर्थात, विसाव्या तासानंतरच गोष्टी भव्य निष्कर्षाच्या अपेक्षेने एक ओळ तयार करण्यास सुरुवात करतात.

हरवणे सीमावर्ती 2, तुम्हाला त्यात सुमारे ३० तास घालवावे लागतील, एकटे किंवा गेमच्या ऑनलाइन किंवा स्प्लिट-स्क्रीन को-ऑपमध्ये मित्रासोबत. आणि जरी नंतरचा गेम पहिल्यापेक्षा खूपच आनंददायी असू शकतो, तरीही तो तुमच्या पंखाखाली एक लांब प्रवास आहे, विशेषतः जेव्हा तो कॉपी आणि पेस्ट मिशनने भरलेला असतो जो तुम्हाला कथेच्या एकूण रचनेपासून विचलित करतो. काहीही असो, तो अजूनही एक विलक्षण खेळ आहे - जरी तो थोडासा कठीण असला तरीही.

3. मारेकरी पंथ: वल्हाल्ला

Ubisoft मध्ये बदल झाल्यानंतर मारेकरी चे मार्ग एका पूर्ण विकसित भूमिका साकारणाऱ्या मालिकेत रूपांतरित झाल्यानंतर, त्याचे जग लवकरच खूपच भरलेले आणि खूपच कठीण बनले. रिलीज होण्यापूर्वी मूळ, an मारेकरी चे मार्ग खेळ तुम्हाला दहा ते पंधरा तासांपर्यंत मागे नेईल. पण वल्हाल्ला, दुसरीकडे, पन्नाशीपेक्षा जास्त टप्पा गाठण्यासाठी प्रयत्नशील होते. अर्थातच, त्यात समस्या अशी होती की प्रत्यक्षात त्या तासांपैकी फक्त सात किंवा आठ तास सांगितले एक सांगण्यासारखी गोष्ट. आणि बाकी, कंटाळवाण्याला बळी न पडता त्यातून बाहेर पडण्यासाठी खूप चिकाटी लागली असे म्हणूया.

हो, आयवर हा वायकिंगचा एक चांगला नायक होता. आणि इंग्लंड, त्याच्या किमतीनुसार, एक सुंदर खुले जग होते जे ज्ञान आणि संधींनी भरलेले होते. पण मुला, वल्हल्लाचा कथानक आतापर्यंतच्या सर्वात निस्तेज कथांपैकी एक होते, त्याची बहुतेक कथा पुनरावृत्ती आणि ध्येयहीन शोधावर आधारित होती. ग्लोवेसेस्ट्रेसायरला पोहोचल्यानंतर, जे तीसव्या तासानंतर कधीतरी होते, कथा कशाबद्दल आहे हे विसरून जाणे सोपे होते. आणि खरे सांगायचे तर, खेळ इंग्लंडच्या कथेच्या अर्ध्या भागांना कापून टाकू शकला असता आणि खेळाडूंना अजूनही सारांश समजला असता.

2. मॅड मॅक्स

जर तुम्ही त्या नीरस आणि शंकास्पद कथानकाच्या पलीकडे पाहू शकलात, वेडा मॅक्स खरंतर हा एक खूप चांगला खेळ आहे. पण, हा पुरस्कार विजेता ओपन वर्ल्ड गेम निरर्थक धावपळीच्या आणि कचराकुंडीच्या मोहिमांमध्ये बुडालेला आहे हे लाजिरवाणे आहे. आणि प्रामाणिकपणे सांगायचे तर, हा खेळ असाच आहे: कारच्या सुटे भागांच्या शोधात अपोकॅलिप्टिकनंतरच्या पडीक जमिनीवर वीस किंवा त्याहून अधिक तास घालवणे.

अर्थात, या गेमचे सर्वात चांगले वैशिष्ट्य म्हणजे त्यात वापरल्या जाणाऱ्या अर्खम-शैलीच्या लढाईत, तसेच पात्रांमधील केमिस्ट्री. पण दुसरीकडे, त्याची कथा जवळजवळ फेच क्वेस्टवर आधारित आहे, जिथे संपूर्ण गेममध्ये ९०% फेच क्वेस्ट असतात. आणि खरे सांगायचे तर, गेममध्ये त्यापैकी अर्धे भाग कापता आले असते आणि तरीही त्याचा तोच परिणाम झाला असता.

एक्सएनयूएमएक्स. रेड डेड रीडेम्पशन एक्सएनयूएमएक्स

हे स्पष्ट करण्यासाठी - लाल मृत मुक्ती 2 हा खेळ वाईट नाहीये. तथापि, तो अविश्वसनीयपणे लांब आहे आणि काही भागांमध्ये इतर कोणत्याही गोष्टींपेक्षा सहनशक्तीची परीक्षा घेतो. आणि मोहिमेचा मोठा भाग एका सुव्यवस्थित नाट्यकृतीसारखा खेळत असला तरी, त्याचे काही लहान भाग कधीकधी निश्चितच त्याला ओझे बनवतात.

अर्थात, जर कथेचा संपूर्ण गुआर्मा भाग नसता, जो शेवटचा पडदा उघडण्याच्या तयारीत असतानाच दिसला असता, तर सुरुवातीला आपल्याला कोणतीही अडचण आली नसती. पण अरेरे, ते घडले आणि त्यात थोडी भर पडली. खूप आधीच मोठ्या आकाराच्या कथेत बरीच सामग्री होती. जेव्हा ते सर्व संपत आले तेव्हा ते सुमारे पन्नास ते साठ तासांपर्यंत चालले होते. आणि मग उपसंहार घडला, जो स्वतःमध्ये आणखी एक स्वतंत्र खेळ होता.

तर, तुमचे काय मत आहे? तुम्ही आमच्या टॉप पाचशी सहमत आहात का? आमच्या सोशल मीडियावर आम्हाला कळवा. येथे किंवा खाली दिलेल्या कमेंट्समध्ये लिहा.