نقد و بررسی بازی Monument Valley 3 (نینتندو سوییچ، پلی‌استیشن ۴، پلی‌استیشن ۵، ایکس‌باکس وان، ایکس‌باکس سری ایکس|اس و رایانه‌های شخصی)

طرفداران دره یادبود این سری مشتاقانه منتظر فرصتی بوده‌اند تا ببینند جادوی آن چگونه به کنسول‌ها منتقل می‌شود. به هر حال، این سری به خاطر طراحی پازل‌های زیبا و لمسی‌اش شناخته می‌شود، بنابراین وقتی دره یادبود 3 بالاخره برای نینتندو سوییچ، پلی‌استیشن و ایکس‌باکس عرضه شد و غوغایی به پا کرد. آیا بدون صفحه لمسی هم می‌توانست دوام بیاورد؟ آیا جذابیت آن روی یک صفحه نمایش بزرگتر هم می‌درخشید؟

خبر خوب؟ از نظر بصری، مثل همیشه خیره‌کننده است. این هنوز هم یکی از برجسته‌ترین‌هاست. بازی های پازل اما وقتی عمیق‌تر بررسی کنید، مشخص می‌شود که برخی از ویژگی‌های خاص این مجموعه، به کنسول راه پیدا نکرده‌اند. این یک بازی پازل عالی است، اما آن انتقال بی‌نقصی که خیلی‌ها انتظار داشتند به کنسول نیست. بیایید در این نقد، آن را بررسی کنیم و ببینیم کجا می‌درخشد، کجا دچار مشکل می‌شود و آیا ارزش وقت گذاشتن روی کنسول را دارد یا خیر.

نگاهی اجمالی به دنیای نور

In دره یادبود 3بازیکنان، نور، شاگرد جوانی را دنبال می‌کنند که پس از بالا آمدن آب و غرق شدن خانه‌اش در زیر آب، ماموریتی برای بازسازی یک فانوس دریایی دارد. داستان ساده است؛ بازی به جای تکیه بر دیالوگ‌های طولانی، روایت خود را از طریق محیط منتقل می‌کند. بازیکنان با حل معماهای پیچیده، جزئیاتی درباره جهان و سفر نور کشف می‌کنند. درست مانند دره یادبود 2بازی رویکرد مینیمالیستی خود را حفظ کرده و به شما این امکان را می‌دهد که داستان را با پیشرفت در کنار هم قرار دهید. هیچ پیچش داستانی بزرگ یا میان‌پرده‌های طولانی وجود ندارد، فقط یک سفر آرام که در آن هر معما بازیکنان را به درک ماموریت No نزدیک‌تر می‌کند. 

با این اوصاف، داستان در اینجا نسبت به نسخه قبلی انتزاعی‌تر به نظر می‌رسد. از نظر احساسی به اندازه نسخه قبلی قدرتمند نیست. برخی از بازیکنان ممکن است آن را تأثیرگذار بیابند، در حالی که برخی دیگر ممکن است احساس کنند که آن ضربه احساسی را ندارد. داستان‌سرایی برای کسانی که چیزهای کمی آرام‌تر را دوست دارند، مناسب است، اما ممکن است دیگران را به دنبال عمق بیشتر ترغیب کند. با این وجود، سفر نور ارزش دنبال کردن را دارد و دنیای زیبای طراحی شده اطراف او، این تجربه را جذاب‌تر می‌کند.

همان پازل DNA

اگر دو نسخه اول را بازی کرده باشید دره یادبود در بازی‌ها، فرمول را خواهید دانست: دنیا را تغییر دهید، قطعات معماری را بچرخانید، مسیرهای غیرممکن ایجاد کنید و شخصیت خود را به در بعدی هدایت کنید. این هنوز نکته اصلی در ... است. دره یادبود 3شما با دستکاری پرسپکتیو، معماهای سه‌بعدی را حل می‌کنید، کاری که این مجموعه همیشه با سبک خاص خود انجام داده است.

این بار، یک چیز جدید اضافه شده است: یک قایق. قایق به نور کمک می‌کند تا بین جزایر و مناطق معمایی حرکت کند. البته، این نوع کاوشی نیست که انتظار دارید، اما به بازی کمی حس باز بودن می‌دهد. حتی چند معما بر اساس حرکت قایق ساخته می‌شوند و اینها از لحظات خوب بازی هستند.

برعکس، این پازل‌ها برای علاقه‌مندان به بازی‌های معمایی جذاب نیستند. دلیلش این است که فاقد عمقی هستند که اکثر بازیکنان از بازی‌های معمایی دوست دارند. اکثر آنها در عرض چند دقیقه حل می‌شوند و تعداد بسیار کمی از آنها شما را به فکر کردن و مکث کردن وا می‌دارند. معمولاً یک راه‌حل واضح وجود دارد و وقتی آن را پیدا کردید، فقط با کلیک کردن می‌توانید به آن برسید. حتی بازیکنانی که تازه با این بازی‌ها آشنا شده‌اند بازی های پازل احتمالاً مشکلی نخواهید داشت. در نهایت، بیشتر شبیه یک تور گردشگری با راهنما می‌شود تا یک تمرین ذهنی واقعی. اگر برای حس و حال اینجا هستید اشکالی ندارد، اما اگر دنبال بازی‌های فکری هستید، دره یادبود 3 تحویل نخواهد داد.

اشاره، کلیک و خطا

بیایید در مورد مشکل اصلی صحبت کنیم: کنترل‌ها. شاید فکر کنید بازی‌ای که در ابتدا به عنوان یک تجربه لمسی موبایل شروع به کار کرده، روی کنسول هم حس طبیعی داشته باشد. اما، نه. در سوییچ اصلاً از صفحه لمسی پشتیبانی نمی‌شود. در عوض، شما مجبورید از یک مکان‌نمای لمسی با جوی‌استیک استفاده کنید و این جوی‌استیک فقط مواردی را که بازی می‌گوید می‌توانید با آنها تعامل داشته باشید، هایلایت می‌کند.

غیرقابل بازی نیست، اما لذت آزمایش را از بین می‌برد. در موبایل، می‌توانید با انگشتان خود ضربه بزنید، بکشید، نیشگون بگیرید و فقط کاوش کنید. در سوییچ، صفحه را اسکن می‌کنید و منتظر روشن شدن چیزی هستید. این ویژگی، معماها را به یک چک لیست تبدیل می‌کند، نه یک لحظه کشف.

خودِ مکان‌نما می‌تواند آزاردهنده باشد. آزادانه حرکت نمی‌کند؛ به نقاط مختلف می‌چسبد و گاهی اوقات نقطه‌ی اشتباه را انتخاب می‌کند. نکته‌ی قابل توجه این است که تلاش برای کار کردن کنترل‌ها، یکی دیگر از معماهای بازی است. دست و پا گیر است و کمی از جادوی بازی را می‌دزدد. حالا بخش گیج‌کننده اینجاست: سوییچ از لمس پشتیبانی می‌کند. بازی‌های زیادی از آن به خوبی استفاده می‌کنند. اما Monument دره 3 کاملاً آن را نادیده می‌گیرد. همین امر در مورد پورت‌های سوییچ نیز صدق می‌کند. دره یادبود 1 و 2. بدون لمس، فقط همان سیستم مکان‌نمای خشک و بی‌حرکت.

و حالا که صحبتش شد، فقط نسخه سوییچ نیست. نسخه‌های پلی‌استیشن و ایکس‌باکس هم از این رویکرد اشاره و کلیک استفاده می‌کنند. با توجه به اینکه این کنسول‌ها صفحه لمسی ندارند، منطقی است، اما همچنان باعث می‌شود کل بازی برای چیزی که زمانی یک تجربه بی‌نقص و عملی بود، نامناسب به نظر برسد. در نهایت، این بازی‌ها بر اساس لمس ساخته شده‌اند. آن اتصال فیزیکی بخشی از چیزی بود که آنها را خاص می‌کرد. بدون آن، روی هر کنسولی، همه چیز کمی بی‌روح به نظر می‌رسد. چیزی در ترجمه گم می‌شود و این حیف است.

خلاقیت بصری

حالا، برگردیم به یک نکته مثبت. دره یادبود 3 کاملاً خیره‌کننده است. از نظر بصری، این بازی در نوع خود بی‌نظیر است. پالت‌های رنگی با هر فصل تغییر می‌کنند. معماری بازی مانند اوریگامی‌هایی است که در رویا ساخته شده‌اند. همه چیز کاملاً حرکت می‌کند، از سکوهایی که به جای خود می‌لغزند تا کل دنیاهایی که پیش چشمان شما آشکار می‌شوند.

این یکی از معدود بازی‌هایی است که می‌توانید فقط بایستید و خیره شوید. عمق لایه‌ای، استفاده از سایه‌نما، انتقال بین صحنه‌ها، همه با ظرافت انجام شده است. و روی صفحه نمایش OLED سوییچ در حالت دستی، رنگ‌ها کاملاً برجسته هستند. در حالت داک، هنوز هم عالی به نظر می‌رسد، اما در حالت دستی جایی است که واقعاً می‌درخشد.

این بازی فقط به خاطر زیبایی‌اش زیبا نیست. جلوه‌های بصری به القای حس و حال بازی کمک می‌کنند. با تغییر جهان، لحن احساسی داستان نیز تغییر می‌کند. این یکی از معدود بخش‌های بازی است که حتی وقتی معماها این‌طور نیستند، همچنان در حال تکامل است و شما را به جلو می‌راند. آیا این برای به دوش کشیدن کل تجربه کافی است؟ شاید نه. اما قطعاً باعث می‌شود دره یادبود 3 یکی از جذاب‌ترین‌ها از نظر بصری بازی های پازل روی سیستم پیدا خواهید کرد.

چشم‌انداز صوتی یادبود

صدا در دره یادبود 3 نیازی به توجه ندارد، و دقیقاً به همین دلیل است که اینقدر خوب کار می‌کند. ملودی‌های ملایم پیانو به آرامی در حال پخش شدن هستند، بافت‌های محیطی به آرامی در پس‌زمینه زمزمه می‌شوند و هر تعامل کوچکی باعث ایجاد یک کلیک یا زنگ رضایت‌بخش می‌شود. همه اینها با بازی همراه است، هرگز تجربه را تحت الشعاع قرار نمی‌دهد، فقط بی‌سروصدا به آن شکل می‌دهد.

چیزی که واقعاً برجسته است، میزان پاسخگویی طراحی صدا است. یک سکو را بلغزانید، و صدای ملایمی خواهید شنید. یک سازه را بچرخانید، و با یک نت ظریف پاسخ می‌دهد. این ساده اما عمیقاً مؤثر است و شما را در جهان مستقر می‌کند بدون اینکه هرگز احساس اجبار یا کسالت کنید.

ریتمی آرام و متفکرانه در همه چیز وجود دارد. موسیقی برای این نیست که شما را هیجان‌زده کند، بلکه برای این است که شما را سرحال نگه دارد. حتی وقتی داستان از نظر احساسی ضعیف است، موسیقی متن بار سنگینی را به دوش می‌کشد. انگار بازی در گوش شما زمزمه می‌کند و شما را در یک رویای لطیف و متفکرانه راهنمایی می‌کند.

قیمت

حالا، اینجا جایی است که اوضاع کمی پیچیده می‌شود. دره یادبود 3 قیمت آن روی سوییچ ۱۹.۹۹ دلار است. و با این قیمت، حدود ۲.۵ تا ۳ ساعت گیم‌پلی خواهید داشت. بدون راه حل جایگزین. بدون مسیرهای فرعی. بازی محتوای جانبی هم ارائه نمی‌دهد. فقط یک سفر کوتاه و خطی. اگر معماها ارزش تکرار بیشتری داشتند، یا اگر چالش‌های اضافی وجود داشت. یا حتی اگر DLC وعده داده شده Garden of Life در زمان عرضه گنجانده می‌شد، خیلی هم بد نمی‌شد. اما عرضه آن به تعویق افتاده است. بنابراین در حال حاضر، شما در حال پرداخت هزینه کامل برای چیزی هستید که به نظر می‌رسد تنها بخشی از بسته است.

با این اوصاف، نکته‌ی مبهمی وجود دارد: دو مورد اول دره یادبود بازی هنوز هم روی موبایل با قیمت ۳.۹۹ دلار برای هر کدام موجود هستند. روی هم رفته، از این یکی ارزان‌تر هستند و مسلماً گیم‌پلی رضایت‌بخش‌تری ارائه می‌دهند. دره یادبود 3 همچنین قبلاً قبل از حذف شدن، در اشتراک‌های موبایل نتفلیکس گنجانده شده بود. ممکن است بعداً، احتمالاً با قیمت پایین‌تر، به تلفن‌ها بازگردد. توصیه نسخه کنسول با این قیمت تا حدودی دشوار است، مگر اینکه واقعاً به این سریال علاقه داشته باشید یا از بازی‌های کوتاه بدتان نیاید. اگر پشتیبانی از صفحه لمسی را اضافه می‌کردند یا با DLC عرضه می‌شدند، هضم آن آسان‌تر می‌شد.

حکم

دره یادبود 3 زیباست بازی پازلشکی نیست. این بازی آرامش‌بخش، شیک و پر از خلاقیت بصری است. اما زیبایی همه چیز نیست. بدون معماهای چالش‌برانگیز، کنترل‌های دقیق یا عمق احساسی، کمی توخالی به نظر می‌رسد. اگر با یک سفر کوتاه و آرام در دنیایی که شبیه یک رویا است و صدایی شبیه زمزمه دارد مشکلی ندارید، احتمالاً از آن لذت خواهید برد. فقط بدانید که به اوج بازی‌های قبلی نمی‌رسد. و فعلاً، نسخه کنسولی آن، کمترین رضایت‌بخش‌ترین روش برای تجربه آن است. بیایید امیدوار باشیم که نسخه تلفن همراه به زودی برگردد و پشتیبانی از لمس و قیمت مناسب‌تری را به همراه داشته باشد. تا آن زمان، بهتر است با تحسین محتاطانه به این بازی نزدیک شوید، نه با انتظارات سرسام‌آور.