نقد و بررسی بازی واقعیت مجازی Metro Awakening (پلی‌استیشن ۵، متا کوئست و کامپیوتر)  

بعد از مترو میراث بازی‌ها روی پلتفرم‌های سنتی، بیداری مترو تجربه اکشن ترسناک فراگیر را به واقعیت مجازی می‌آورد. این بازی دارای قابلیت پر کردن دستی سلاح، مکانیک‌های بقا واقع‌گرایانه و دنیایی با اتمسفری وهم‌آلود است. این نسخه واقعیت مجازی با تونل‌های تاریک و مملو از جهش‌یافته‌ها و مبارزات تاکتیکی و پرتنش، قصد دارد بازیکنان را بیش از پیش در دنیای پساآخرالزمانی مترو غرق کند. حال سوال این است که آیا این بازی در حد و اندازه‌های این مجموعه عمل خواهد کرد و... آیا می‌خواهید همان تنش و کشش را به تصویر بکشید؟ خب، بیایید برای یافتن پاسخ این سوال، به نقد و بررسی بازی بپردازیم.

پس از آخرالزمان

اگر بازی کرده اید مترو بازی های در حاe، شما که داستان را می‌شناسید: آخرالزمان هسته‌ای، تونل‌های تاریک و جهش‌یافته‌هایی که در سایه‌ها کمین کرده‌اند. خب، در مورد ... هم همینطور است. بیداری مترو واقعیت مجازی. بازی شما را دوباره به مسکوی پسا آخرالزمانی می‌برد. با این حال، این بار، شما فقط آن را از روی صفحه نمایش تماشا نمی‌کنید؛ شما آن را در واقعیت مجازی زندگی می‌کنید.

ده سال پس از بمباران، بازماندگان در تونل‌های زیرزمینی مترو جمع شده‌اند و سعی دارند با استفاده از آنچه باقی مانده، زندگی خود را بسازند. شما در نقش سار بازی می‌کنید، مردی که برای پیدا کردن دارو برای همسرش فرستاده شده تا داروهای مصرف شده‌اش را دوباره پر کند. در طول مسیر، او با جهش‌یافته‌های ترسناک، مناطق رادیواکتیو و مکان‌های تاریک و ترسناک زیادی روبرو می‌شود که بازیکنان را مضطرب نگه می‌دارد.

بازی با قرار گرفتن شما در اتاقی پر از منابع قابل استفاده شروع می‌شود. وقتی وارد شدید، می‌توانید آیتم‌ها را بردارید، چیزها را جابجا کنید یا به سادگی به مکالماتی که در نزدیکی شما اتفاق می‌افتد گوش دهید. چیزهای زیادی برای دیدن و تعامل وجود دارد. بازیکنان می‌توانند قبل از مواجهه با همه شگفتی‌های ترسناک، به عنوان بخشی از فعالیت‌ها، چراغ‌های جلو خود را شارژ کنند یا ماسک‌های گاز خود را تنظیم کنند. همین نکات کوچک است که باعث می‌شود دنیا زنده به نظر برسد.

خود مترو بیش از هر زمان دیگری واقعی به نظر می‌رسد. تونل‌ها تاریک و تنگ هستند و در هر گوشه‌ای احتمالاً یک موجود جهش‌یافته یا یک تله پنهان شده است. با هدست واقعیت مجازی، دنیا بسیار نزدیک‌تر به نظر می‌رسد و خطر واقعی‌تر است. این مانند قدم گذاشتن در یک کابوس است، با این تفاوت که شما کنترل وقایع را در دست دارید.

به تونل‌ها بزنید

در حالی که داستان در مرکز توجه قرار می‌گیرد مترو بیداری VRگیم‌پلی بازی ترکیبی رضایت‌بخش از مبارزه، مخفی‌کاری و اکتشاف ارائه می‌دهد. در هسته‌ی خود، بیداری مترو هست یک شخص اول تیراندازاما عناصر واقعیت مجازی آن را از سایر بازی‌های تیراندازی متمایز می‌کند. بازیکنان فقط با یک کنترلر سلاح‌های خود را نشانه نمی‌گیرند. آنها باید از دستان خود برای پر کردن مجدد خشاب استفاده کنند. سلاح‌ها را عوض کنید و با محیط تعامل داشته باشید. 

هنگام پیمایش تونل‌های تاریک و محدود متروی مسکو، بازیکنان باید منابع خود را با دقت مدیریت کنند. مهمات محدود است، بنابراین جستجو در میان زباله‌ها ضروری می‌شود. بازیکنان اغلب خود را در حال جستجو در ایستگاه‌های متروکه یا دشمنان مرده برای یافتن آذوقه در بازی می‌بینند.

بارگیری مجدد سلاح در بیداری مترو یکی از جذاب‌ترین بخش‌های بازی است. به جای فشار دادن یک دکمه برای پر کردن مجدد، بازیکنان به صورت دستی هر سلاح را کنترل می‌کنند. شما باید گلنگدن را عقب بکشید، یک خشاب جدید نصب کنید یا حتی یک شاتگان را روشن کنید. اساساً، هر عملی چیزی است که شما به صورت فیزیکی انجام می‌دهید. بازی VRوزن هر سلاح از طریق کنترلرها نیز احساس می‌شود، چه از یک تپانچه استفاده کنید و چه از یک شاتگان سنگین. علاوه بر این، بازخورد لمسی، تجربه را تشدید می‌کند، بنابراین هر شلیک، هر پر کردن مجدد، احساس رضایت‌بخشی دارد. 

مخفی‌کاری یکی دیگر از عناصر کلیدی است. شما با دشمنان متعددی روبرو خواهید شد، از موجودات جهش‌یافته گرفته تا انسان‌های متخاصم. گاهی اوقات، هوشمندانه‌تر است که به جای تیراندازی، مخفیانه از کنار آنها عبور کنید. شما با پرتاب اشیاء حواس دشمنان را پرت می‌کنید و این باعث می‌شود راحت‌تر بتوانید بدون جلب توجه از کنارشان رد شوید. با این حال، همیشه لازم نیست در سطح سختی معمولی به مخفی‌کاری تکیه کنید، زیرا مهمات کافی است. برای کسانی که به دنبال چالش بیشتری هستند، سطح سختی بالاتر شما را مجبور می‌کند تا در منابع صرفه‌جویی کنید و استراتژیک فکر کنید.

تاریک و زیبا

وقتی که می آید بازی‌های واقعیت مجازی، گرافیک می‌تواند تجربه را بسازد یا خراب کند. در مترو بیداری VRجلوه‌های بصری عموماً مثال‌زدنی هستند اما بدون نقص هم نیستند. بازی با موتور Unreal Engine 5.2 اجرا می‌شود و روی یک کامپیوتر شخصی رده بالا، تجربه‌ای روان و از نظر بصری چشمگیر ارائه می‌دهد. در حالی که برخی از بازیکنان از گرافیک بازی شکایت داشته‌اند، بسیاری آن را کاملاً چشمگیر دانسته‌اند، به خصوص در مقایسه با سایر عناوین واقعیت مجازی در این ژانر.

نورپردازی در مترو بیداری VR این ویژگی به طور ویژه قابل توجه است. بازی از نورپردازی نه تنها برای روشن کردن محیط، بلکه برای افزایش حس و حال و تنش نیز استفاده می‌کند. گوشه‌های تاریک و سایه‌دار تونل‌ها به طرز ماهرانه‌ای نورپردازی شده‌اند تا حس رمزآلود و ترسناکی ایجاد کنند. زیبایی‌شناسی کلی به طور قابل توجهی به تجربه ترسناک کمک می‌کند و باعث می‌شود هر لحظه هم خطرناک و هم اتمسفریک به نظر برسد.

با این اوصاف، چند بخش وجود دارد که گرافیک می‌تواند بهبود یابد. برخی از بافت‌ها کمی با وضوح پایین به نظر می‌رسند، به خصوص وقتی از نزدیک مشاهده می‌شوند. اگرچه این مشکل به طور قابل توجهی از تجربه کلی نمی‌کاهد، اما برای بازیکنانی که انتظار جلوه‌های بصری درجه یک را در هر گوشه از دنیای بازی دارند، شایان ذکر است. با این حال، در مقایسه با سایر بازی‌های تیراندازی واقعیت مجازی مانند آریزونا آفتاب or Walking Dead: Saints & Sinners, مترو بیداری VR جایگاه خوبی دارد و حتی ممکن است در برخی زمینه‌ها از آن بازی‌ها پیشی بگیرد.

ترس از ناشناخته

اکتشاف در مترو بیداری VR یک عنصر روانشناختی دارد. فضای بازی به گونه‌ای طراحی شده است که شما را دائماً در حالت آماده‌باش قرار دهد، حتی زمانی که مستقیماً درگیر نبرد نیستید. دید کم، طراحی صدای وهم‌آور و نورپردازی شوم، همگی به ایجاد حس ترس کمک می‌کنند. 

هرچه بیشتر در سیستم مترو نفوذ می‌کنید، محیط خشن‌تر می‌شود. چیزی که به عنوان یک سفر نسبتاً امن از طریق ایستگاه‌های متروکه آغاز می‌شود، به سرعت به یک ماجراجویی غیرقابل پیش‌بینی و خطرناک تبدیل می‌شود. موجودات جهش‌یافته و بازماندگان متخاصم در سایه‌ها کمین کرده‌اند و شما باید بین کنجکاوی و احتیاط تعادل برقرار کنید. اغلب، ناشناخته‌ها ترسناک‌ترین بخش بازی هستند. تصمیم به بررسی یک منطقه ناآشنا می‌تواند منجر به پاداش‌های ارزشمند یا برخوردهای وحشتناک شود. 

بعضی از مناطق تقریباً تاریک مطلق هستند و شما را مجبور می‌کنند برای پیدا کردن راه خود به چراغ قوه یا منابع نوری دیگر تکیه کنید. تاریکی، همراه با صدای گاه به گاه چیزی که در دوردست حرکت می‌کند، اضطراب را به کاوش می‌افزاید. ظاهراً مناطق امن می‌توانند تهدیدهایی را پنهان کنند. بنابراین، هرچه بازیکنان بیشتر در بازی غرق می‌شوند، باید هر چیزی را پیش‌بینی کنند. این ترس از ناشناخته‌ها، کاوش محتاطانه را تشویق می‌کند، زیرا هرگز نمی‌دانید چه چیزی ممکن است در گوشه و کنار کمین کرده باشد.

نه فقط یک تیرانداز دیگر

کاوش در بازی با معماهای محیطی بیشتر تقویت می‌شود. این معماها اغلب ساده هستند، اما اکشن را تجزیه می‌کنند و به کاوش جذابیت می‌بخشند. بازی بازیکنان را تشویق می‌کند تا به روش‌های معناداری با محیط اطراف خود تعامل داشته باشند. بازیکنان می‌توانند ژنراتورها را روشن کنند یا با کارت‌های کلید یا کدها به مناطق قفل شده دسترسی پیدا کنند. 

اگرچه این معماها به ندرت دشوار هستند، اما بازیکنان را ملزم به توجه به محیط و حل منطقی چالش‌ها می‌کنند. برخی از معماها به داستان گره خورده‌اند و اطلاعاتی را ارائه می‌دهند که به تکمیل روایت کمک می‌کند. از سوی دیگر، برخی دیگر دسترسی به مناطق پنهانی را فراهم می‌کنند که در آنها می‌توان منابع ارزشمندی یافت.

علامت گمشده

In مترو بیداری VR، مبارزه نقش مهمی ایفا می‌کند، اما بدون مشکل نیست. البته، بازی سلاح‌های متنوع و لحظات اکشن شدیدی را ارائه می‌دهد. با این حال، مبارزات می‌تواند تا حدودی فاقد عمق به نظر برسد. هوش مصنوعی دشمن اغلب قابل پیش‌بینی است و بسیاری از دشمنان را می‌توان به راحتی با کمی تلاش از میدان به در کرد یا از پا درآورد. این قابل پیش‌بینی بودن، رویارویی‌ها را کمتر چالش‌برانگیز می‌کند و بیشتر به جای درگیر شدن در نبردهای تاکتیکی یا شدید، صرفاً به زنده ماندن مربوط می‌شود. هوش مصنوعی لحظات خاص خود را دارد، اما عدم تنوع در رفتار دشمن، هیجان کلی را کاهش می‌دهد.

علاوه بر این، اگرچه مبارزات شامل طیف وسیعی از سلاح‌ها، از تفنگ گرفته تا آیتم‌های پرتابی، می‌شود، اما برخوردها اغلب تکراری به نظر می‌رسند. بازیکنان در موقعیت‌های مشابه با دشمنان مشابهی روبرو می‌شوند که می‌تواند یکنواخت باشد. این بازی می‌توانست از سناریوهای مبارزات پویاتر، مانند گنجاندن خطرات محیطی یا انواع متنوع‌تر دشمن، بهره ببرد. در حال حاضر، اکثر برخوردهای مبارزاتی به تیراندازی یا عبور مخفیانه از کنار دشمنان بدون استراتژی زیاد خلاصه می‌شود.

به طور کلی، مبارزه در مترو بیداری VR بازی محکم است، اما کاملاً با استانداردهای بالای تعیین‌شده توسط روایت یا فضای آن مطابقت ندارد. بازی کاربردی است اما تنوع دشمن ندارد و هوش مصنوعی پیچیده آن باعث می‌شود که آنطور که باید جذاب به نظر نرسد. 

حکم

در نتیجه، مترو بیداری VR این بازی، ورود قدرتمندی به دنیای بازی‌های واقعیت مجازی است. داستان جذاب، فضای فراگیر و مکانیک‌های گیم‌پلی قوی، آن را به عنوانی برجسته برای طرفداران تجربیات واقعیت مجازی روایت‌محور تبدیل کرده است. گرافیک، نورپردازی و طراحی صدا، همگی در عناصر ترسناک بازی نقش دارند و تجربه‌ای را خلق می‌کنند که هم هیجان‌انگیز است و هم از نظر احساسی جذاب.

با این حال، بازی بی‌نقص نیست. مبارزات، اگرچه لذت‌بخش هستند، اما فاقد عمق و تنوعی هستند که بتواند آن را به سطح سایر بازی‌های تیراندازی واقعیت مجازی سطح بالا برساند. با این حال، این نقص‌ها از تجربه کلی نمی‌کاهد. برای بازیکنانی که به دنبال ... هستند وحشت بقا تجربه واقعیت مجازی که چیزی بیش از یک بازی تیراندازی است، مترو بیداری VR باید در رادار آنها باشد. این بهترین بازی واقعیت مجازی سال ۲۰۲۴ نیست، اما مطمئناً جایگاه خود را در بین برترین بازی‌های واقعیت مجازی سال به دست می‌آورد. با کمی بهبود و اصلاح بیشتر در مکانیک گیم‌پلی، عنوانی است که ارزش بازی کردن را دارد.