نقد و بررسی بازی Like a Dragon: Ishin! (پلی‌استیشن ۴، پلی‌استیشن ۵، ایکس‌باکس وان، ایکس‌باکس سری X/S و رایانه‌های شخصی)

با اینکه نزدیک به ۱۰ سال از انتشار نسخه فرعی مجموعه یاکوزا می‌گذرد، بودندکه اولین بار به عنوان یک بازی انحصاری ژاپنی برای PS3/PS4 منتشر شد، هنوز هم برای توسعه‌دهنده Ryu Ga Gotoku یک سورپرایز خوشایند است که بالاخره یک بازی بومی‌سازی شده منتشر کند. مثل اژدها: ایشین! بازسازی/ریمستر در ایالات متحده و فراتر از آن. اگر از قبل در جریان نیستید، «مثل یک اژدها،» یا به زبان ژاپنی «یاکوزا»، این مجموعه بازی در طول سال‌ها قلب‌های بسیاری را تسخیر کرده است. از روزهای اولیه‌اش به عنوان یک بازی انحصاری ژاپنی و تحسین تقریباً فوری، تا بومی‌سازی آن در خارج از ژاپن، بسیاری از گیمرها جایگاه خود را در ملودرام اغراق‌آمیز، مبارزات خیابانی، گیم‌پلی شمشیربازی و تفنگ‌بازی و داستان‌های فرعی کوچک و احمقانه این مجموعه که همگی در یک موزاییک یاکوزا ادغام شده‌اند، پیدا کرده‌اند. 

به جز جزئیات گرافیکی خوب، سیستم پیشرفته کارت‌های Trooper و نورپردازی و بافت‌هایی که مطابق با استانداردهای مدرن یاکوزا هستند، بازی در سال ۲۰۲۳... مثل اژدها: ایشین! و Ryū ga Gotoku در سال 2014 ایشین! کاملاً واضح است که از یک قماش هستند، بنابراین بیشتر شبیه یک بازسازی است تا یک بازسازی. خب، چه چیز جدید دیگری وجود دارد؟ چطور؟ مثل اژدها: ایشین! روی کنسول‌های نسل فعلی اجرا می‌شود؟ آیا از سایر بازی‌های اخیراً منتشر شده در همین ژانر سرآمد است یا نسخه بازسازی شده کم می‌آورد؟ گیم‌پلی چطور است؟ خب، امروز مثل اژدها: ایشین! این بررسی باید تمام نگرانی‌های شما را برطرف کند و در نهایت به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید که آیا خریدی انجام می‌دهید یا خیر. مثل اژدها: ایشین! ارزشش را دارد

سفر در زمان به گذشته 

بله، درست متوجه شدید. مثل اژدها: ایشین!برخلاف نسخه‌های قبلی یاکوزا، این بازی ما را به اواسط دهه ۱۸۰۰ ژاپن می‌برد. اگر از علاقه‌مندان به تاریخ هستید، می‌دانید که این بازی مربوط به زمانی است که ژاپن به آرامی از استقلال به سمت تأثیرات فرهنگ غربی در حال گذار بود. به طور خاص، حکومت شوگون‌سالاری توکوگاوا به زودی تحت تأثیر اصلاحات میجی فرو ریخت. 

اگر به اندازه کافی دقیق نگاه کنید، رویدادهای تاریخی واقعی را که در آن به آنها اشاره شده است، خواهید یافت. مثل اژدها: ایشین! حتی شخصیت‌ها هم تا حدودی بر اساس افراد واقعی ساخته شده‌اند، مانند شخصیت اصلی، ساکاموتو ریوما، که او را به عنوان کازوما کیریو، اسطوره سری یاکوزا، به یاد خواهید آورد.

بدون اینکه خیلی وارد جزئیات شویم، ریوما در ابتدا به عنوان عضوی از حزب وفاداران توسا برای جامعه‌ای برابرتر در ژاپن مبارزه می‌کند. اما ناگهان، پدرخوانده‌اش با خونسردی به قتل می‌رسد. بنابراین شما در جستجوی انتقامی هستید که او را به سفری ملودراماتیک در هم تنیده با مبارزات سیاسی برای قدرت، خشونت گسترده و البته درام شخصی سوق می‌دهد.

من عاشق لحظه‌ای بودم که ریوما دو هویت جعل کرد. اولی، با نام مستعار سایتو هاجیمه (که او هم یک شخصیت تاریخی است) در روز، به عنوان بخشی از نیروی پلیس برای بازگرداندن نظم اجتماعی به کیو عمل می‌کرد، و در شب به عنوان خودش، عدالت اجتماعی را در تلاش برای یافتن قاتل پدرخوانده‌اش تضعیف می‌کرد. در مقطعی، تقریباً هویتش لو می‌رود، اما به سختی فرار می‌کند، در حالی که با شخصیت‌های آشنا از مجموعه یاکوزا تعامل دارد، شخصیت‌هایی که برای ایفای نقش‌های پیچیده در دوران حساس تاریخ ژاپن تغییر کاربری داده‌اند.

یک یا دو چیز یاد بگیرید

دروغ نمی‌گویم. در چند فصل اول بازی را متوقف کردم و صفحات اینترنت را ورق زدم تا مراحل خاصی را کنار هم بگذارم. با وجود این واقعیت که «مثل یک اژدها: ایشین! اگرچه این بازی در نهایت یک داستان تاریخی است، اما واژه‌نامه‌ی درون بازی تا حدودی به من کمک می‌کند، ضمن اینکه به من کمک می‌کند تا در مورد یک دوره‌ی حیاتی در تاریخ ژاپن که رک و پوست کنده بگویم تقریباً هیچ چیزی در مورد آن نمی‌دانستم، یک یا دو نکته یاد بگیرم.

کیوتو در مقابل کیو

یاکوزا عمدتاً مدرن است. به همین دلیل است که "مثل یک اژدها: ایشین! تا حدودی توجه من را جلب می‌کند. منظورم از اینکه یاکوزا اغلب مدرن است، این است که یاکوزا اغلب در کیوتو مستقر است، جایی که چراغ‌های نئونی شهر خیابان‌ها را فرا گرفته‌اند، در مقابل ایشین! جایی که کوچه‌های روشن با فانوس‌ها همه جا را فرا می‌گیرند. این برای عصری جدید قدیمی است، که لزوماً چیز بدی نیست.

نورپردازی و بافت قطعاً چشم‌نواز است. کیو به جای نمایش کامل شهر، به بخش‌هایی از آن با فضاهای پیچیده‌تر برای کاوش می‌پردازد. گاهی اوقات، این فضاها اشتیاق برای دیدن دوره باکوماتسو ژاپن در دوران ادو را برآورده می‌کنند. کلوزآپ‌های صورت، کوچکترین حالات چهره را آشکار می‌کنند که به خوبی با لحظات احساسی بین شخصیت‌ها پیوند می‌خورند. 

شما از بازارهای شلوغ و شهرهای روستایی کنار رودخانه لذت خواهید برد. اما، به خیابان‌های بی‌روحی هم برمی‌خورید که من از گشت و گذار در آنها لذت نبردم. طبق استانداردهای یاکوزا، کیو جذابیت زیادی ندارد. خوشبختانه، داستان از انتظارات فراتر می‌رود و باعث می‌شود کمتر به یک چیز ناامیدکننده تبدیل شود که دائماً متوجه آن می‌شوید.

راه سامورایی

چهار مکانیک اصلی در اینجا شکوفا می‌شوند. هر کدام امکان جابجایی بین آنها را در لحظه فراهم می‌کنند؛ همه چیز بستگی به این دارد که کدام یک را بیشتر ترجیح می‌دهید. اول، شما مبارزه‌ی خشن و بدون سلاح را دارید که در بازی‌های یاکوزا محبوب شده است. این سبک هیچ‌وقت قدیمی نمی‌شود، نه؟ یا می‌توانید مسیر شمشیربازی خشن را انتخاب کنید. عاشقان بازی‌های تیراندازی اول شخص می‌توانند از تیراندازی فقط با تپانچه در یاکوزا لذت ببرند. بنابراین، شما از مزیت شلیک نامحدود و دوربرد به دشمنان شمشیرزن برخوردار هستید. و سپس، یک مکانیک محبوب وجود دارد که در شبکه‌های اجتماعی موج می‌زند: سبک رقصنده‌ی وحشی.

رقص وحشی برای کنترل جمعیت فوق‌العاده است. تقریباً مثل ضربات سریع و شلیک‌های رعدآسا در حین چرخش برای حداکثر ضربه به دشمنان اطراف است. خیلی هم جالب است، چون چرخش شما را در یک نقطه مشخص قرار نمی‌دهد، در عوض شما را از مسیر خطر دور می‌کند و می‌توانید آزادانه تجدید قوا کنید و هر یک از سه تکنیک دیگر را به کار بگیرید.

آه، مثل اژدها: ایشین! با سیستم کارت سربازان که قبلاً محدود به ماموریت‌های فرعی شینسنگومی بود اما اکنون در طول بازی رایگان است، ریسک‌ها بالاتر می‌رود. بنابراین، در حالت ایده‌آل، سیستم کارت با آزمایش انواع دسته کارت‌ها، یکی از سیستم‌های مبارزه ریوما را تقویت می‌کند. می‌توانید سلامت خود را افزایش دهید، حمله کنید یا حتی مرغ‌های نارنجک‌انداز و خرس‌های حمله شخصی را احضار کنید. با صدها کارت برای باز کردن قفل، که هر کدام به صورت رایگان قابل ترکیب یا ارتقا هستند، بازیکنان از دسترسی به عمق و استراتژی لذت می‌برند و در عین حال آتش جهنم را بر روی بدترین دشمنان ریوما رها می‌کنند.

فقط کار و بدون تفریح…

مثل اژدها: ایشین! و Yakuza آنقدر خوب جمله‌ی «همه کار و بدون تفریح» را می‌فهمد که مدام شما را درگیر عجیب‌ترین و نامتعارف‌ترین داستان‌های فرعی می‌کند. اینجا بخش کوچکی از شهر کیو است که پر از احمقانه‌ترین مینی‌گیم‌ها و گاهی اوقات، حواس‌پرتی‌های تأثیرگذار است که ارزش ساعت‌ها گیم‌پلی را دارند.

برای مثال، ممکن است برای کمک به یک یتیم به نام هاروکا، به یک شبیه‌ساز کشاورزی برخورد کنید. این بازی بسیار جذاب است و اهدافی مانند کاشت محصولات کشاورزی، پرورش مرغ‌ها، قرار دادن مترسک و تکمیل بازی‌های آشپزی برای به حداکثر رساندن سود را در بر دارد. اگر به این موارد علاقه ندارید دره Stardew نگران نباشید، چون کلی مینی‌گیم دیگه هم هست که می‌تونید انتخاب کنید. 

از ماموریت‌های گشت و گذار در سیاه‌چال گرفته تا پوکر، کارائوکه، رقص، مسابقات کارتینگ و مسابقه مرغ‌سواری، همه چیز و هر کاری اینجا امکان‌پذیر است. تنها نکته این است که مثل اژدها: ایشین! با بازی‌های مدرن یاکوزا به عنوان رقیب خود روبرو می‌شود، و مطمئناً در عصر امروز کارهای سرگرم‌کننده‌تری برای انجام دادن دارد. با این حال، این یک افزودنی خوشایند به یک بازی جدی است که به طور کامل بین سرگرمی و بازی در هر مرحله تعادل برقرار می‌کند.

حکم

توضیح نحوه بازی کردن سخت است "مثل اژدها: ایشین!" احساس فوق‌العاده رضایت‌بخشی دارد. مگر اینکه قسمت‌های دیگری را در آن بازی کرده باشید Yakuza شاید این عنوان جدید نقطه شروع بسیار خوبی برای فهمیدن دلیل این همه سر و صدا باشد. با توجه به اینکه این یک داستان مستقل است و هیچ ارتباطی با نسخه‌های مشابه خود در این فرنچایز ندارد، به جز چهره‌ها و تکنیک‌های آشنا، چیزی را از دست نخواهید داد.

اما، در اینجا مسئله‌ای نیز نهفته است مثل اژدها: ایشین! در مقایسه با نسخه‌های بعدی این مجموعه، این بازی از نظر جزئیات محیط، پیچش‌های غافلگیرکننده در داستان‌های فرعی و ظاهر و حس کلی بازی، کمی ضعیف است. گیم‌پلی بازی هم می‌توانست کمی بیشتر مورد توجه قرار گیرد. با این حال، داستان همچنان روایتی درجه یک برای کشف راز است و سیستم کارت‌های سربازان، یک مکانیک کامل و هیجان‌انگیز است که به بازی عمق و استراتژی می‌بخشد. آیا باید این بازی را بخرید؟ بله. اما آیا خرید آن ضروری است؟ مطمئناً نه.